แม่แควเมืองกาญจน์
ลำน้ำแควแผ่ซ่านขานประสาน
ก้องกังวานวังเวงใจเมื่อไหลผ่าน
ระยิบยับจับตะวันฝันวันวาน
บุญบันดาลใกล้ชิดนิจนิรันด์
วัสสาวนเวียนว่ายสายน้ำใส
พรมแนวไม้ใกล้ไกลใบส่ายสั่น
กระซิบผ่านลมประสมพนมวัลย์
ทั่วถิ่นย่านน่านนั้นไม่ผันแปร
ทอเส้นทางย่างเยื้องไปเบื้องหน้า
สุดสายตาโค้งคุ้งแม่มุ่งแผ่
ได้หล่อเลี้ยงลูกหลานนานนักแล
แม่คือแควชื่อกระเดื่องของเมืองกาญจน์
เยือนอีกครั้งยังหวามภาพความหลัง
ณ ริมฝั่งไม่เลือนเตือนรักหวาน
ลืมหรือไรไกลกันเสียจนนาน
กลับเยือนย่านคำนึงจึงคร่ำครวญ
ฝากสายน้ำเรื่อรองที่ล่องไหล
ฝากให้ไปใจเพ้อละเมอหวน
ฝากคิดถึงด้วยกลอนวอนทบทวน
อย่าเรรวนให้เหมือนแม่แควเมืองกาญจน์
1/9/63
