เหมือนท้องฟ้า มืดดับลง ที่ตรงหน้า
คำบอกลา ผ่ากลางใจ ยืนไม่ไหว
ช่อดอกไม้ เตรียมให้นั้น หล่นทันใด
เธอหมดใจ ขอแยกทาง ระหว่างเรา
วันครบรอบ ที่คบกัน ต้องพลันจบ
วันเลิกคบ วันเดียวกัน ทำฉันเศร้า
จะบังเอิญ หรือไม่หนอ ไม่ขอเดา
หรือโง่เขลา ไม่รู้บท เธอหมดใจ
พยายาม รักษาแล้ว อย่างแน่วแน่
ใช้รักแท้ และรักเดียว เพื่อเหนี่ยวไว้
หวังว่าเธอ จะเห็นค่า ไม่ลาไป
ฝืนเท่าไหร่ กลับเหมือนทำ ให้รำคาญ
เพราะหมดใจ คือหมดรัก ลืมตักหนุน
ทุกอย่างสูญ ตามปีเดือน ที่เลื่อนผ่าน
ไม่เคยโกรธ เธอมีสิทธิ์ จะคิดการณ์
อย่าสงสาร เมื่อฉันแพ้ อย่าแคร์เลย
ไม่เป็นไร สิ่งที่เลือก ใช่เสือกไส
ฉันเข้าใจ ที่ขอร้อง ไม่ต้องเอ่ย
อวยพรให้ เธอสุขล้น จากคนเคย
เจ็บจังเลย ขอเก็บซ่อน ใต้หมอนพอ
#ไผ่เดียวดาย#
04.06.2019
