รู้แต่ต้นคนอย่างเธอเหรอจะคิด
ฝากชีวิตไว้กับใครไม่ไปไหน
คอยแจกรักชายไปทั่วมั่วได้ใจ
แต่ทำไมใจถึงคิดผิดหนทาง
หวังว่าเธอจะหยุดลงตรงที่ฉัน
รักให้กันคงมากพอเพื่อขอสร้าง
อนาคตที่สดใสไม่เลือนลาง
ฉันยอมวางทุกเดิมพันอย่างมั่นใจ
เพราะเธอบอกจะเปลี่ยนแปลงจำแลงจิต
ห่วงชีวิตที่มืดมัวกลัวไม่ไหว
หากยังเตร่สุดท้ายเชื่อไม่เหลือใคร
บั้นปลายใช้ชีวิตอยู่สู้ลำพัง
เธอบอกเธอก็เหงาเป็นเช่นคนอื่น
แค่ทนฝืนยิ้มทั้งแย่แต่เบื้องหลัง
อยากมีใครมาเคียงข้างสร้างพลัง
ฉันจึงนั่งอยู่ตรงนี้ที่ต้องการ
หารู้ไม่ว่าทุกคำที่พร่ำบอก
ล้วนกลับกลอกไร้ความจริงสิ่งที่ขาน
หลงเป็นเหยื่อหลงร่วมเดินมาเนิ่นนาน
แล้ววันวานก็หวนกลับมารับคืน
ไม่อยากให้ใครที่เห็นเป็นเหมือนฉัน
ที่เดิมพันหมดหน้าตักรักเป็นอื่น
เป็นแมงเม่าเข้ากองไฟในกลางคืน
รู้แต่ฝืนจึงถูกเผาเป็นเถ้าไฟ
ขอฉันเป็นตัวสุดท้ายที่ตายนะ
ชัยชนะฉันมอบให้แม้ไม่ไหว
เซ่นความโง่ก่อนสลายร่างหายไป
หวังเอาไว้เธอจะหยุดเมื่อสุดทาง
