ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พี.พูนสุข]

              ๐๐ โชติช่วงดวงจินต์  ๐๐
                    ..กาพย์ฉบัง ๑๖..
                

    ๏ บัวอรุณกรุ่นกลิ่นรินระรวย
กาบกลีบจีบสวย
ซ้อนซับซ่อนสร้อยร้อยหวาน

    ๏ สายลมล่องลิ่วพลิ้วผ่าน
พรมเพลินเนิ่นนาน
เนื่องนับวันคืนรื่นเรียง

    ๏ ฟ้าใสใจชื่นตื่นเสียง
วิหคปร๋อคลอเคียง
จากคบเจื้อยแจ้วแพร้วคำ

    ๏ บัวเพ็ญเย็นฉายพรายฉ่ำ
กาบก่ายส่ายรำ
แย้มรับพรพราวกราวฝน

    ๏ ดอกใบบานแบ่งแข่งตน
หอมอวลชวนยล
ชูระยับยวนจิตพิศตาม

    ๏ ดอกเผยเอ่ยถ้อยร้อยความ
มากเคล็ดเกร็ดงาม
เงยงอกอวดฝักหักกิน

    ๏ ชมบัวทั่วไทยใสสินธุ์
อิสระดวงจินต์
บรรจบส่งใจถึงใจ

    ๏ ล่องเรือเอื่อยโอบโฉบใบ
ตูมบานแกว่งไกว
เอื้อมกอดปลอดโปร่งโล่งอุรา..๚ะ๛



*กำหนดให้  วรรคที่ ๓  คำที่ ๒ ของทุกบท  รับสัมผัสอักษรด้วยคำตาย..

                             ..พี.พูนสุข..
                 

[พี.พูนสุข]

                  ๐๐ แดนพร่างพริบ.. ๐๐
              

..กาพย์ยานี..
   ๏ ท่ามกลางรัตติกาล
ต้นตระหง่านธารวิจิตร
ไหววาบกิ่งทาบชิด
พิศเสลาเงาชีวา
   ๏ พลิ้ว พลิ้ว ลิ่วลมลู่
ใต้ลำพูเหมือนมีตา
ส่องแสงแห่งวิญญาณ์
ป่าเรืองพร้อยหิ่งห้อยฉาย
   ๏ แลไปน้ำใสนิ่ง
ริมตลิ่งก่อเกิดกาย
ผุดว่อนร่อนเรียงราย
พรายพร่างพริบระยิบชล ฯ
 
..กาพย์กลบทอัษฎางค์ดุริยา..
    ๏ แสงทิพย์ระยิบทาบ           ฟ้าวาบ-ระยับไหว
กายเพิ่งระเริงไพร                     บินว่ายระร่ายวน
ราวนัยน์ระไวนิจ                       ส่องทิศ-ระเรื่อยทน
ชิดห่างระหว่างหน                    พรึ่บ! ตื่นระรื่นตา

     ๏ ปลุกชีพประทีปชัฏ           ฉายผลัด-ประดับพง
เลื่อมลายประกายหลง               แหงนเห่อประเพ้อหา
หิ่งห้อยประดอยเหิน                 จ้องเพลิน-ประไพภา
ผลุบทำประจำท่า                       ฝังตมประสมตัว 

    ๏ ต้นครองสนองคู่                 ลำพู-สล้างพรรณ
ใบซ้อนสลอนสรร                      เกาะก่ายสลายกลัว
จันทร์สวยสลวยแสง                  อ่อนแรง-สลับหลัว
ริมธารสราญทั่ว                         บินพล่านสะคราญเพ็ญ
 
    ๏ หิ่งห้อยชม้อยหา                 เพื่อนยา-ชะลอไย
ฟ้อนฟายชม้ายไฟ                      วูบปลาบชะงาบ-เป็น
แสงสี-ชะดีสุข                            หลงขุก-ชะร้ายเข็ญ
ร่อนย้ำฉะฉ่ำเย็น                         กลัวกล้าชะตากรรม
   
    ๏ โลกสร้างกระจ่างสรรพ์          โลกปัน-กระจายปรีดิ์
หลากชวนกระบวนชี้                     ต่อเนื่องกระเตื้องนำ             
แม้น้อยกระจ้อยนิด                        ชวนคิด-กระตุ้นคำ
หวังจบกระทบจำ                           ใจปริ่มกระหยิ่มโปรย ๚ะ๛

                    "หิ่งห้อยจ้ะหิ่งห้อย..."
                            
 
                         ..พี.พูนสุข..
       

[พี.พูนสุข]

              ๐๐ สว่างตา..สว่างใจ.. ๐๐
                         ..กาพย์พรหมคีติ..
                 (เสียงขับอันไพเราะประเสริฐยิ่ง)

    ๏ คำหอม กรุ่นกล่อมขวัญ                ชื่นชีวัน สื่อสร้อยสาน
พรูพรั่ง เสียงกังวาน                             ปลื้มเปรมรับ จับดวงมน
หยาดทิพย์ พริบพร่างหยด                   ดื่มด่ำรส ดั่งน้ำฝน
เอิบอาบ กำซาบตน                               เปิดใจรู้ สู้ต่อไป..

    ๏ ศรัทธา เพิ่มกล้าแกร่ง                  คลายล้าแรง มิท้อใด
 กราบพระ อุบะไหว                            อุบลแย้ม แชล่มพราย
 มุ่งมั่น กลั่นกรองกานท์                      เพียรขับขาน ไม่ห่างหาย
หวังแค่ แพร่กำจาย                             ร้อยเรียงคำ ไทยธำรง..

    ๏ บรรจบ ครบเจ็ดปี                      สรรค์ไมตรี ศานต์ยืนยง
เช้า, ค่ำ ยังจำนง                                 เฝ้าสรวลเส ร่วมเฮฮา
แรงใจ ใส่เต็มร้อย                              เป็นสาวน้อย มากพรรษา
มีสาม นามปากกา                             ฝากรอยเขียน หมุนเวียนวาง..

    ๏ สังขาร เหนื่อยงานหนัก             ประท้วงพัก หยุดอำพราง
ตาซ้าย คล้ายเลือนราง                      แสงพร่ามัว กลัวไม่เห็น
หาหมอ ต้อกระจก                            ไม่ตระหนก เพราะจำเป็น
ทุกคำ ชุ่มฉ่ำเย็น                               จากมวลมิตร พิชิตใจ..

    ๏ ขอบคุณ อบอุ่นเอื้อ                   คอยกูลเกื้อ สุขแจ่มใส
สู่ทาง สว่างนัยน์                              หมอเปลี่ยนเล็นส์ เห็นทันที
สองข้าง สว่างจ้า                              สวมแว่นตา เสริมราศี
โอ้โห..โก้ดูดี                                     เพื่อนเกรียวกราว ราวดารา ๚ะ๛

                                  

๑ บทมี ๘ วรรค  วรรคหน้า ๕ พยางค์  วรรคหลัง ๖ พยางค์ 
เมื่อนำกาพย์ยานีมาเรียงต่อกัน ๒ บท จะเป็นกาพย์พรหมคีติ ๑ บท นั่นเอง

                                        ..พี.พูนสุข..

[พี.พูนสุข]

      ๐๐ ส่งกำลังใจให้เธอ..  ๐๐
             ..กาพย์โกสุม ๑๒..

   ๏ มวลมาลี          คลี่พราวพรรณ
มอบกำนัล              ยามเจ้าตื่น
แทนความรัก          จักยั่งยืน
นัยน์ตารื้น              ชื่นอีกครา

   ๏ ดอกบานเช้า          เจ้าหมายปอง
กลีบเหลืองทอง           เปล่งศรัทธา
ชันเกสร                      พรเมตตา
ซับน้ำตา                     อย่างปรานี

    ๏ ว่านสี่ทิศ          จิตสับสน
กลบกังวล                ด้วยยินดี
ก้าน,ใจตรง              ทรงศักดิ์ศรี
แบ่งบานพลี             เพื่อเหง้าพันธุ์

    ๏ ดอกนางแย้ม        แต้มยิ้มพราย
ยามเฉิดฉาย                 ดอกรวมกัน
ช่อก่อเกื้อ                     เอื้อแบ่งปัน
งามเฉิดฉัน                  เปี่ยมน้ำใจ

     ๏ เก็บบัวหลวง      สรวงธารา
 นำบูชา                      พระตรัสไตร
 โปรดคุ้มครอง           ป้องโพยภัย
อำนวยชัย                   ผู้กล้าหาญ

    ๏ คล้องมาลา          คว้าถึงฝัน
ก้าวที่มั่น                    จิตวิญญาณ
กล้าที่ก้าว                   ชาวโลกขาน
เลิศผลงาน                 นักแบดฯ ไทย  ๚ะ๛

    "ส่งกำลังใจให้ น้อง ๆ นักแบดมินตันทุกคน
        สู้ ๆ ต่อไปนะ  อย่ายอมแพ้.."

                     

                       ..พี.พูนสุข..

[พี.พูนสุข]

         

                          ๐๐ เพลงทิพย์ ๐๐
                 
                                  ..กาพย์ยานี..

      ๏ อัญเชิญคีตการ              พระราชทานปานสรวงสรรค์
สุนทรีย์แห่งราชัน                   บรรโลมหล้าข้าแผ่นดิน
      ๏ บทเพลงบรรเลงร้อง       ท่วงทำนองก้องธรณิน
เทิดองค์นวมินทร์                    ศิลป์นิพนธ์ดั่งมนตรา

      ๏ "ใกล้รุ่ง" ปรุงแต่งจิต       ภาพชีวิตไร้มายา
ธรรมชาติวาดโสภา                   ฟ้าวันใหม่ใจชื่นบาน
      ๏ "ยิ้มสู้" รู้ใจตน                 ทุกข์อดทนพ้นภัยพาล
สุขสันต์หมั่นอวยทาน                การ "ยิ้มสู้" อยู่สบาย

      ๏ อยู่ไหน "ไกลกังวล"          ระเริงชลบนหาดทราย
คลื่นครวญชวนเอนกาย               สายลมพลิ้วลิ่วลอยลำ
      ๏ "สายฝน" บนฟ้าโปรย        ชีพหายโหย..โชยชื่นฉ่ำ
ฝนกราวราวฝนธรรม                   นำผาสุกทุกถิ่นเนา

      ๏ "ยามเย็น" เพ็ญทินกร          ฉายแสงอ่อนจรลับเงา
แดดรอนไม่ผ่อนเศร้า                     เยาวนุชพรากจากพี่ยา
      ๏ "ลมหนาว" ร้าวทรวงใน       โอ้สายใจไม่หวนมา
หญิงเมินเกินพรรณนา                    อุราหวังต้องพังภินท์

      ๏ เนื้อนวลนวล "แสงเดือน"      จันทราเคลื่อนเหมือนโฉมฉิน
โชติช่วงในดวงจินต์                         กลิ่นรัญจวนครวญถึงนาง
      ๏ อนิจจา.. "ชะตาชีวิต"             ไร้ญาติมิตรจิตหมองหมาง
จำทนจนหนทาง                               สร้างกรรมใหม่อาจได้ดี           

      ๏ "เราสู้" ไม่รู้แพ้                        แผ่นดินแม่ ใครย่ำยี
ปกปักรักศักดิ์ศรี                               พลีเพื่อชาติราชย์ราชัน
      ๏ สุขสม "ภิรมย์รัก"                   ปลาบปลื้มนักภักดีมั่น
รักเธอเพ้อรำพัน                                ขวัญดวงใจดอกไม้บาน

      ๏ เพลงทิพย์เพลินสิบเพลง           กล่อมบรรเลงเชวงกาล
จำเรียงเสียงกังวาน                             ปานเสียงสวรรค์โลกบันลือ
      ๏ บทเพลงแห่งชีวิต                      ซึ้งดวงจิตหมั่นฝึกปรือ
ใจภักดิ์ รักษ์..ระบือ                             คือจักรินศิลปินไทย ๚ะ๛

                          ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม 
                ข้าพระพุทธเจ้า   ..พี.พูนสุข..  ประพันธ์ 
                 

[พี.พูนสุข]

         

              ๐๐ เพลงโปรด.. ๐๐
        ..กาพย์ยานี  กลบทอักษรบริพันธ์..

     ๏ “แสงจันทร์วันนี้นวล..”
น้องนุชครวญชวนพี่ฟัง
เพลงฝากจากใจหวัง
จังหวะช้า..ชีวาหวาน

     ๏ เว้าวอนอ้อนชี้ชม
ชื่นฉ่ำรมย์เลียบฝั่งธาร
ฟากทางพร่างรัตติกาล
แต้มโกมล..ยลมัจฉา

     ๏ หมายชมใต้ร่มเงา
ลอย..เงียบ..เฝ้า  ดวงจันทรา
แจ่มทัศน์ยิ่งมนตรา
มักตื่นใจในคืนเพ็ญ

     ๏ ครวญเพลงบรรเลงพลิ้ว
ลมพัดลิ่วต้องเนื้อเย็น
นวลย้ำทำนองเป็น-
หนึ่งโปรดปรานขับขานคลอ

     ๏ แขเคลื่อนเลื่อนลอยเด่น 
ล่วงดึกเร้นเมฆพะนอ
พบนัยน์ดื่นดาวพ้อ                 
ดาษพราวดวงช่วงราตรี

     ๏ ร้องต่อขอเพียงสุข
เพราะเสียงปลุกทุกนาที
นิทราอารมณ์ดี   
เริ่มได้ความตามฟังเกรียว..ฯ

            

               ..พี.พูนสุข..

[พี.พูนสุข]

                                 เขียวส่อง..
           
                            ..ฉบัง ๑๖..

      ๏ ตื่นแต่งแบ่งบานสะคราญชล        กรุ่นแก้วโกมล
ฉ่ำเย็นเห็นนกไหวไหว..

      ๏ เพ็ญพักตร์ลักขณายาใจ                    เปล่งแข่งแสงไข
อรุณอุ่นไออวลละออง
      ๏ เพชรพร่างกลางเรียวเขียวส่อง         ฉายนิลพราวผ่อง
กลบหมองหม่นหายใต้ธาร
      ๏ ล่องลอยถอยทุ่มกระเซ็นซ่าน           หยอกเย้าบัวบาน
ใบหยาดก้านเกี่ยวเหนี่ยวพัน

       ๏ เสรี..ตรงนี้ที่ฝัน                             ปราศเสียงครื้นครั่น
วิจิตรบรรเจิดปฐพี
       ๏ ดำเนินมุ่งมาแหล่งนี้                       ปรับเปลี่ยนวิถี
เอิบอาบกำซาบธารา        
       ๏ ยอมก้าวหนาวผ่านหาญกล้า           องอาจปรารถนา
พรายผุดดุจนัยน์มณีนิล

       ๏ เนา ณ คงคากระสินธุ์               สระสนานกายิน
มาเถิด..เปิดใจจำนง
       ๏ เพลินเก็บโกมุทบุษบง               คัดสรรบรรจง
เรียงจัดมัดช่อพอเพียง ๚ะ๛ 

                                   

                                  ..พี.พูนสุข..
                     

[พี.พูนสุข]

..กาพย์กลบทอัษฏางค์ดุริยา..

                           ๐๐ น้ำจิตสนานใจ  ๐๐
                     

      ๏ สงกรานต์สมานกิจ                   หลอมจิตสนานใจ
รดสาดสะอาดใส                                กรุ่นกลิ่นสลิลกรอง
ญาติมิตรสนิทหมาย                           ฉ่ำพรายสกนธ์ผอง   
นัดเจอเสมอจอง                                 สังสันทน์สนั่นสรวล

      ๏ สาวหนุ่มกระชุ่มน้ำ                   เปียกฉ่ำกระดากชาย
ปู่เย้ากระเซ้ายาย                                 ตายิ้มกระหยิ่มยวน
ข้าวปลากระยาโปรด                           เต็มโอษฐ์กระเอิบอวล
ส่งช้อนกระฉ่อนชวน                         ล้อมกับกระหยับกิน

      ๏ เสียงเพลงประเลงเพราะ            เป่าเคาะประชันข่ม
ฟ้อนร่าประสารมย์                             ร่อนบึ่งประหนึ่งบิน
คุยเขื่องประเทืองขำ                            ชวนร่ำประกบริน
แซวซ้องประลองศิลป์                        เพลงฮิตประชิดฮา

      ๏ ปู่แจงแถลงจบ                            ยอนบทะนุกนาม
ปรี่ทักทะลักถาม                                  สุขีทวีค่า
เถิดเทิงเถกิงทิศ                                    มวลมิตรถวิลมา
สันทัดถนัดท้า                                      มุกเด่นทะเล้นดี

      ๏ สุขเพิ่มเฉลิมพร                          อ่านกลอนฉลองกัน
สาวเจ้าเฉลาจันทร์                                ฟ้อนสวยฉลวยศรี
งานเพียรเฉวียนพาย                            บั้นปลายเฉลี่ยปรีดิ์
พบโชคโฉลกชี้-                                    บุญทำฉนำไทย ๚ะ๛

                                     
                      "กลิ่นน้ำปรุงยังรวยริน..." 

                                   ..พี.พูนสุข..