แหงนมองฟ้า หน้ารับฝน ที่หล่นตก
เพื่อล้างอก คนโง่เขลา เศร้าหนักหนา
ความจริงใจ มีค่าเพียง เสียงวาจา
ที่ลั่นมา ยามรักหวาน สะท้านทรวง
เป็นคนดี มีน้ำใจ แต่ไร้คู่
เขาไม่ดู มองเราเป็น เส้นทางหลวง
ที่วิ่งผ่าน เพียงแค่นั้น วันที่ควง
มัวติดบ่วง ของคำหวาน ที่ขานมา
หลงน้ำเสียง ที่นุ่มนวล ชวนเพ้อฝัน
ถูกบีีบคั้น ด้วยคำลวง แนบพ่วงฆ่า
ฤทธิ์ฝังลึก ยังไม่ออก หรอกพิษยา
รอเวลา เพียงเท่านั้น ตัวผันแปร
เชื่อในรัก ยอมยกใจ อย่างไม่หวั่น
รักนิรันดร์ คือความหมาย แต่พ่ายแพ้
ชายหนึ่งคน โดนความชัง เข้ารังแก
ทำใจแย่ รักเจ้าเห็น เป็นศัตรู
ความงมงาย เชื่อทุกอย่าง ปิดทางกั้น
เขียนความฝัน ด้วยหัวใจ ไม่เคยรู้
ความผิดหวัง แทงใจพรุน เป็นคุณครู
สอนให้รู้ ก้นบึ้งใจ ใครบางคน
