ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

๏ แก้ปัญหาโดยง่ายที่ปลายเหตุ
แสนสังเวชยิ่งนักสักแต่แก้
ต้นเหตุเป็นเช่นใดไม่เหลียวแล
ช่างง่ายแท้แก้ไขขอไปที

๏ แก้ตรงปลายย้ายคนให้พ้นนั้น
รับประกันหมดเรื่องเปลื้องข่มขี่
ความเลวร้ายกลายกลบสงบดี
จะไม่มีเหตุการณ์แบบผ่านมา

๏ ทุกเรื่องราวที่เกิดกำเนิดเห็น
ล้วนแต่เป็นเรื่องราวยาวปัญหา
ที่สะสมถมทับกับเวลา
ชั่วพริบตาแก้ได้แปลกใจจริง

๏ หวังว่าคงจะดีนะที่แก้
อย่าให้แย่กว่าเก่าจะเศร้ายิ่ง
เพราะคนนั้นปัญญามากกว่าลิง
มิมีหรอกหยุดนิ่งไม่ดิ้นรน

๏ อย่าให้การแก้ไขนั้นไร้ค่า
เป็นถูกด่ากล่าวแช่งทุกแห่งหน
ปัญหาเกิดแก้ไขโดยย้ายคน
ตำแหน่งพ้นคือแก้...แล้วแน่นะ! ๚๛
 


♥กานต์ฑิตา♥

[พ.พิมพา]

ปัญหามีมานานหากหาญแก้
อย่างอแงให้คนเขาบ่นหละ
มีเป้าหมายอย่างแจ้งแสดงซะ
อย่าวาทะขี่ม้ามาชมเมือง

ที่ผ่านมาวังเวงเพลงผู้รู้
ล้วนมากผู้มากคนวนหาเรื่อง
มีหลักการหลักกูอยู่นานเนือง
เหมือนชำเลืองกระพริบขยิบตา

กฎหมายกลายเป็นเศษกระดาษ
ไว้พิฆาตคนชังฝั่งซ้ายขวา
ช่างขัดความรู้สึกยามนึกมา
เป็นเหมือนตราบาปบ้าน่าเกรงกลัว

ทุกอย่างที่จะทำจำไว้เถิด
ย่อมประเสริฐหากใจไม่คิดมั่ว
อำนาจมีอาจปลื้มอย่าลืมตัว
หากจวนตัวเมื่อไหร่เขาเอาคืน

วาริน
๑๒/๗/๕๗

[เนิน จำราย]

แก้คนเดียวเสียวดีที่ริมเล 
ลมช่วยเห่กล่อมเชี่ยวด้วยเกลียวคลื่น
ตัดเรื่องงานการยุ่งมุ่งฟักฟื้น
ต่อมะรืนกลับไปสดใสนัก

เนินฯ 

[พยัญเสมอ]

เมื่อปัญหาทุกอย่างต่างหมักหมม
เป็นเขื่องปมต่อเติมจนเริ่มหนัก
ทั้งเวลาไม่อวยให้ฉวยพัก
ต้องใช้หลักแก้ไขขอไปที

แม้เป็นเรื่องขายผ้าเอาหน้ารอด
ยังประเสริฐกว่าจอดอยู่กับที่
หรือถอยหลังเข้าคลองตรองดูซี
วันหน้ามีเวลาค่อยว่ากัน

เมื่อเรือรั่วน้ำไหลแลใกล้ล่ม
ปล่อยก็จมพอใจหรือไรนั่น 
เอามืออุดไปก่อนผ่อนหนักพลัน
ถึงฝั่งแล้วใช้ชันอุดร่องรอย

การแก้ไขปัญหาเวลานี้
ขอไปทีดีกว่าให้ล้าถอย
ปัญหาอื่นยื่นต่อคิวรอคอย
ก็จงค่อยสะสางอย่างที่เคย...

[รพีกาญจน์]

หากกระทู้หมายถึงหนึ่งปัญหา
เก่าค้างคาเริงลอยถูกปล่อยผละ
กาลล่วงเลยเกยตอรอชำระ
พูดแต่จะ..เรื่อยไปไม่เคยทำ

หากว่ามีเพียงน้อยช้าค่อยเช็ค
แค่เรื่องเล็กโลดเต้นมิเป็นส่ำ
ลูบเหลี่ยมเล่ห์เพทุบายเค้นคายคำ
เจอเงื่อนงำสืบสาวยาวบั่นทอน

หากมีมากหลากหลายอุ๊ยทายโฮ่ง
ผสมโรงฉุฉะผีกะล่อน
หาหมอเยี่ยมเทียมเมฆเสกสั่นคลอน
เตะสั่งสอนซักบ๊อกตอกปลายคาง

เก่าหมดไปใหม่มาหาสิ้นสุด
อาจพอหยุดหายใจพักได้บ้าง
มันจุกจิกซิกซี้บี้ทั่วทาง
ปัญหาช้างต้องเช็ดเผด็จการ

หากทุกวันราบรื่นคืนเรียบร้อย
โลกคงกร่อยบุบบู้ไม่รู้หวาน
ซึมกระทืออยู่ไปไร้วิญญาณ
เอ็นหย่อนยานโรยราพาตรอมตรม

จงหาจุดลงตัวเหนื่อยมัวแก้
คงย่ำแย่ไขตามความเหมาะสม
ถ้าพอดีรัดแน่นแค่นอารมณ์
กางเกงผมหลวมแม่..แก้แล้วยัง?

 

รพีกาญจน์