ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

๏ มาเรียกร้องสิทธิ์ใช้ในวันนี้
เธอไม่มีสิทธิ์นั้นให้ฝันถึง
เธอปล่อยปละละเลยมิเคยดึง
จนวันหนึ่งนึกได้ในสิทธิ์นั้น

๏ สายไปแล้วสายไปไม่หวนกลับ
เชื้อมอดดับลับลงจงอย่าสั่น
เธอจากไปไม่คิดชิดกระชั้น
แสดงความมุ่งมั่นว่าจริงจัง

๏ ฉันต้องทนหม่นไหม้ในหัวอก
น้ำตาตกเท่าไหร่ที่ไหลหลั่ง
มิเอ่ยถามความใดให้ปึงปัง
คงแอบหวังต่อไปอย่างใจเย็น

๏ เวลาผ่านนานวันฉันยิ่งรู้
ความอดสูมากมีที่มองเห็น
หลายเรื่องราวกล่าวมาว่าจำเป็น
ทุกประเด็นตีแผ่นั้นแก่ตัว

๏ ไม่เคยถามความทุกข์สุขของฉัน
มีแต่ความเงียบงันอันสลัว
สายใยจึงถึงจุดหยุดพันพัว
ดั่งใยบัวขาดผล็อยลอยตามลม

๏ สิทธิ์ของเธอหมดลง ณ ตรงนี้
และไม่มีวันหวนทวนสุขสม
ลืมเสียเถิดวันคืนเคยชื่นชม
ฉันไม่ตรมเจ็บช้ำซ้ำอีกแล้ว๚๛

 

♥ กานต์ฑิตา ♥

<a href="http://www.youtube.com/v/MN9gRpGi4m0&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/MN9gRpGi4m0&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[muneenoi]

มอบสิทธิ์เธอคืนไปในวันนี้
พร้อมลาทีสิทธิ์ฝันวันแตกแถว
สัมพันธ์เราแตกเสี่ยงเพียงดังแก้ว
ไร้วี่แววคืนหลังเหมือนดังเดิม
๐
แค่ห่างไกลเพียงนิดเธอคิดสั้น
หาว่าฉันลาจากออกปากเสริม
แค่แกล้งห่างพิสูจน์รักภักดีเติม
เธอก็เพิ่มกล่าวหาว่าจริงจัง
๐
ยามเธอทนหม่นไหม้ในหัวอก
ฉันก็พกห่วงหาแทบบ้าคลั่ง
รอเวลาอธิบายขยายฟัง
ขอเธอหวังต่อไปอย่างใจเย็น
๐
กาลเวลาพิสูจน์รักประจักษ์แท้
ขออย่าแคร์ความหมองที่มองเห็น
หลากเรื่องราวกล่าวถึงซึ่งลำเค็ญ
ทุกประเด็นคือจริงใจใช่ละเมอ
๐
อยากเอ่ยถามสุขทุกข์ที่รุกเร้า
แต่นงเยาว์งอนง้อข้อเสนอ
หากสายใยขาดผึงถึงจุดเบลอ
นั่นเพราะเธอดึงเองมิเกรงใจ
๐
สิทธิ์ของฉันหมดลง ณ ตรงนี้
ขอคนดีรับคืนพี่ยื่นให้
พร้อมลืมแน่ความหลังที่ฝังใน
เลิกห่วงใยเลิกสน คนใจเบา

 

"มุนีน้อย"

[tina]

เธอคงโกรธ โทษฉัน ลงทัณษ์เถิด
อย่าได้เชิด เตลิดชิ่ง ทิ้งให้เหงา
จากลาลับ มิกลับไป จนไร้เงา
เงียบเสียงเจ้า เคล้าคลอ รอคืนมา

ยอมให้เกลียด เดียดฉันท์ ในวันนี้
แต่กลับมา หาพี่ ที่เฝ้าหา
เพียงจากกัน หนึ่งวันไป ให้โศกา
เหมือนเป็นเดือน ที่ร้างรา ให้อาลัย

ที่เคยทำ เธอช้ำชอก ตอกใจเจ็บ
ฉันก็เก็บ มาเจ็บช้ำ ที่ทำไว้
ดั่งถลำ ระกำเศร้า เกินเข้าใจ
โปรดอภัย ในความเขลา ไม่เข้าที

กว่าจะฮึด ยึดมั่น ดั้นด้นหา
กว่าจะกล้า พาใจ ให้มานี่
ใช้ลืมเลือน เบือนสิทธิ์รัก ไม่ภักดี
สมควรที่ ถูกว่า น่าละอาย

[ดาว อาชาไนย]

อยากลืมเธอให้ได้ในชีวิต
แต่ดวงจิตคอยค้านจนขวัญหาย
สุดหักห้ามความหลังยังเสียดาย
บรรเจิดพรายพลิ้วพร่างอยู่กลางใจ

เคยกอดสุขสุดยอดกลับกอดทุกข์
เคยสนุกกับกลอนอันอ่อนไหว
เคยลอยดวงห่วงหาจากฟ้าไกล
ยามนี้ใครจะยังหวังคอยดาว

เมื่อยามเหงาใครเล่าเฝ้าโลมไล้
รู้หรือไม่แอบสะอื้นในคืนหนาว
เคยเกี่ยวก้อยร้อยใจไม่ยืนยาว
คืนฟ้าพราวแต่กลับดาวลับดวง

ให้สัญญาเอาไว้จะไม่เหงา
เธอยังเฝ้าอาลัยใจเป็นห่วง
แต่เมื่อเธอรอนลิดสิทธิ์ทั้งปวง
เหมือนแกล้งลวงเลยฉันผิดสัญญา

ดาว อาชาไนย
แห่งเสี้ยวอารมณ์กลอน

[ไพร พนาวัลย์]

เพราะความดีของเธอยังเพ้อหา
แม้เวลาล่วงเลยมิเคยว่า
ยังคิดถึงคะนึงครวญอยากหวนมา
ซับน้ำตาคนดีที่เคยเคียง

แต่เธอบอกตัดสิทธิ์อย่าคิดกลับ
จงไปลับไปเลยมิเคยเกี่ยง
ช่างใจดำจริงหนอไม่พอเพียง
ฟังสำเนียงดุดันไม่หันมอง

เอายังไงเอากันให้มันแน่
ยอมพ่ายแพ้เพียงเธอละเมอจ้อง
เมื่อตวัดตัดใจไม่เคียงครอง
เอาสิทธิ์กองคืนให้ คนใจดำ

ไพร พนาวัลย์