ไม่ได้มี ปัญหา ที่คาค้าง
ไม่ได้ว่าง จึงคลาน มาผ่านหน้า
ไม่ได้คิด ตามตื้อ ยืดยื้อลา
เป็นเพราะว่า หัวใจ ไปไม่เป็น
เคยมีเธอ ทุกวัน ต้องพลันจบ
เคยได้พบ รอยยิ้ม พริ้มให้เห็น
เคยหยอกล้อ เป็นสุข อยู่ทุกเย็น
วันนี้เป็น คนอื่น ยากฝืนใจ
จากเคยสุข ทุกคืน สะอื้นร้อง
จากทำนอง สุขสันต์ ต้องสั่นไหว
จากคนที่ เคยยืน ชื่นข้างใจ
กลับต้องใช้ น้ำตา เพื่อลาเธอ
เธอเป็นคน ให้รัก และหักถอน
เธอไม่ย้อน โอกาศ ทาสรักเซ่อ
เธอหมดแล้ว ความรัก หักละเมอ
น้ำตาเอ่อ ทิ้งกัน ให้ฉันตรม
เป็นคนที่ ชีวิต ถูกมีดบั่น
เป็นรางวัล ตอบแทน แสนขื่่นขม
เป็นเศษเนื้อ ไร้ค่า ในอาจม
ที่เธอถ่ม ถุยทิ้ง สิ่งไม่เอา
