ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ลับคมอารมณ์

เมื่อห่างหายหลายเดือนเหมือนทิ้งเพื่อน
ไปอยู่เถื่อนเกลื่อนสัตว์เดรัจฉาน
ยังอารมณ์จมคร่ำระส่ำมาน
จึงซมซานเสาะหาสุราลัย

ปรารถนาอาศัยเหนือไตรโลก
ทิ้งความโศกเศร้าจิตมิพิสมัย
บนห้วงภูมิภพพุทธะธรรมใด
มิอาลัยไปสวรรค์ชั้นปัญญา

โอ้บัดนี้พบแล้วเรือนแก้วเก็จ
เคยระเห็จลงตมจมสังขาร์
ให้เปื้อนโคลนเปรอะขี้คลุกคลีปลา
เวทนาเหม็นหืนหลายคืนวัน

อันเรือนทองผ่องใสอำไพฟ้า
ส่องดาราสาดสีเกษมสันต์
คือเรือนกลอนแห่งนี้รุจีจันทร์
ที่แห่งฉันหวนกลับลับอารมณ์

บัณฑิตเมืองสิงห์

add complete
by Klonthaiclub fb

[รัตนาวดี]

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตค่ะ

...พี่จอหงวน กลับมา อุ๊ย!น่ากอด
กลอนความถอด เหมือนเปรย เคยขื่นขม
แหมตกใจ ใช่เล่น เกือบเป็นลม
มาลับคม ดูแปลก แหวกม่านกลอน...

...ยามวิกาล มองฟ้า จันทราหลบ
หันมาพบ นึกหยอก อยากหลอกหลอน
นาฬิกา เตือนก้อง ต้องไปนอน
พรุ่งนี้ย้อน มาใหม่ ให้สัญญา...

...ดีใจแท้ แค่อ่าน กานท์บ่งไว้
พี่จอหงวน ครวญใคร่ ในคุณค่า
บ้านกลอนไทย รอพี่ เตรียมตีตรา
ชัดเจนด้วย อักษรา ห้ามลานาน...

รัตนาวดี
 


  ดีใจจังเลย ยินดีต้อนรับจ้า (ราตรีสวัสดิ์จ่ะ พรุ่งนี้เจอกันใหม่นะจ๊ะ)

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

รสน้ำตาลหวานหอมแม่จอมขวัญ
หัวใจฉันพลันชื่นฉ่ำสถาน
อันกลอนเกี้ยวเรียวคำพาสำราญ
เหมือนรวงกานท์กิ่งดาวพราวดวงใจ

มาต้อนรับจับจิตเพราะคิดถึง
ดั่งประหนึ่งนวลละออคลอแสงใส
ของจันทราท่ามหาวและดาวไกว
ดวงฤทัยไหวไหววิบวิบวับ

ดั่งสายน้ำรำร่ายพระพายโบก
ก็กรรโชกชะลอคว้างต่างระดับ
สะท้อนแสงแห่งโสมโพยมรับ
อุราสรรพจับศรียินดีเอยฯ

บัณฑิตเมืองสิงห์

[panthong.kh]

หายหน้าไป นานนับ แทบจับไข้
นึกวาใคร คร่ำครวญ มาป่วนเฉย
เหล้ายาดอง ของชอบ มอบทรามเชย
กับแกล้มเลย ไม่ต้อง ฉลองชัย

กลับมาบ้าน กานท์กลอน นอนหนุนตัก
ให้คึกคัก ดังเดิม เพิ่มสดใส
อย่าหนีหาย ห่วงหา แสนอาลัย
ดาวเดือนหม่น หมองไหม้ ในราตรี

ถักทอทอด สะพาน ผ่านฟ้ากว้าง
คุ้งโค้งวาง ทางระยิบ กระพริบถี่
เมฆาเคลื่อน ครื้นเครง บรรเลงมี
ร่ำสุรา กับนารี มิรู้เมา

จงอยู่ร่วม ร้อยเรียง สำเนียงก่อ
รินรสฉ่ำ ชื่นหนอ พอรุ่งเช้า
อาทิตย์สาด แสงส่อง มองดูเรา
กลับซึมเซา เข้าอย่างจัง ดังนิยาย
พันทอง
๘/๔/๕๗

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

กลับมาเชยชมนางเคยห่างรัก
ดังใจภักดิ์เพียงน้ำ ชลสาย
ต้องไหลสู่ท้องสมุทรคือจุดปลาย
ให้ฉ่ำชื่นคืนหน่ายคลายดินเลน

คราเกรี้ยวกราดฟาดฝั่งดังสนั่น
เหมือนกลอนอันไพเราะมาเคาะเส้น
พาอกชื่นใจฉ่ำซ้ำโอนเอน
คล้ายจบเจนคำร้อยรจนา

มาหนุนตักต่างหมอนจนนอนฝัน
ถึงพระจันทร์"พันทอง"ครองเวหา
โอเพียงเสี้ยวเอี้ยวกลับแล้วหลับตา
ก็ฝันดีดั่งว่ามานิพพาน

คงเพราะฤทธิ์สุราเป็นยาร้าย
ที่ทำลายจิตตื่นในคืนหวาน
เลยต้องนอนหนุนตักสักหนึ่งวาร
เห็นดวงมานเป็นพระเสาร์ด้วยเมาเอยฯ

บัณฑิตเมืองสิงห์