สายใยที่เกี่ยวเธอกับเขาเอาไว้
คงเป็นเชือกเส้นใหญ่ที่ใครๆเรียกมันว่าความผูกพัน
และยังคงรัดรึงคืนและวัน
เวลาเก่าๆที่เคยมีกัน~เวลาแบบนั้นที่ฉันไม่เคยมีกับเธอ
มันจึงไม่เคยเลือนหาย
ฉันเห็นได้จากสายตาเธอ~ยามไผลเผลอ
บางทีเหม่อลอย แม้ยามเราพบเจอ
ไม่เป็นไร ฉันบอกตัวเองเสมอ เ ว ล า เป็นสิ่งที่เธอต้องการ
แต่ดูแล้วมันคงไม่ใช่เรื่องง่าย
เวลามากมาย~ไม่อาจทำลายความผูกพันที่ยาวนาน
บางทีความรู้สึกที่มีกับฉัน~เธออาจแค่ ส ง ส า ร
และก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลา~กี่วัน กี่ปี กี่ฤดูกาล
ถึงจะลบเลือนเรื่องราวในวันวาน ร่องรอยที่ทำฉันร้าวราน
ร่องรอยที่ใครเรียกขานมันว่า ค ว า ม ผู ก พั น
-- เมี่ยง เมี่ยง --add complete
by klonthaiclub fb
