ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน

โดย  สมพงศ์  ชูสุวรรณ
***************************

ตอน  เรียนมนต์และพิณ

** ๑๑. ครั้เวลาผ่านไปไม่นานนัก ฤๅษีที่พำนักในไพรสณฑ์ "เวฎฐทีปกะ"บำเพ็ญตน ถึงเวลาต้องพ้นละโลกไป ** ๑๒.ครบครึ่งเดือนเพื่อนรู้ว่าตายแน่ เป็นกรรมแท้ของมนุษย์สุดแก้ไข อัน เกิด แก่ เจ็บ ตาย มิเว้นใคร ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้อย่างแน่นอน ** ๑๓. บังเกิดเป็นเทพเจ้ามีศักดิ์ใหญ่ สถิตย์ในวิมานสโมสร คิดไปเยี่ยมเพื่อนรักด้วยอาวรณ์ จึงรีบจรอำพรางอย่างหลงทาง ** ๑๔. ถึงสำนักอัลละท่านดาบส ตามกำหนดยืนไหว้อยู่ห่างห่าง ท่านอัลละมองเห็นจึงละวาง ภารกิจทุกอย่างในทันที ** ๑๕. ท่านเป็นใครจากไหนโปรดแถลง จงชี้แจงการเข้ามาที่นี่ เราหลงทางกลางป่าพนาลี ไม่ได้มีเจตนาจะฆ่าฟัน ** ๑๖. จึงถามว่าท่านอยู่ผู้เดียวหรือ อัลละจึงร้องฮือใช่แล้วนั่น แต่ก่อนนี้มีเพื่อนที่รักกัน ต้องจาบัล์เศร้าโศกละโลกแล้ว ** ๑๗. เทพเจ้าบอกว่าคือข้านี้ ครั้นเมื่อสิ้นชีวีใจผ่องแผ้ว อุบัติในวิมานอันเพริศแพรว ปราสาทแก้วที่พักในวิมาน ** ๑๘. ท่านเดือดเนื้อร้อนใจอะไรบ้าง อย่าอำพรางบอกไปรีบไขขาน มีศรัตรูหมู่สัตว์มาแผ้วพาน ให้รำคาญเดือดร้อนจะผ่อนปรน ** ๑๙. ท่านอัลละบอกว่าข้าเดือดร้อน มีช้างจรมากมายทำลายป่น มาถ่ายมูลทิ้งไว้สุดจะทน แสนอับจนแก้ไขไม่ได้เลย ** ๒๐. เทพบุตรบอกว่าต่อไปนี้ ขอท่านพี่จงนั่งอยู่เฉยเฉย จะไม่มีช้างป่านะท่านเอย มารบกวนอย่างเคยอย่าห่วงใย ** ๒๑. จึงมอบพิณและมนต์กำกับช้าง เป็นแนวทางดูแลและแก้ไข เมื่อดีดพิณสายหนึ่งขึ้นคราใด ช้างหนีไปไม่หันมาเหลียวมอง ** ๒๒. ถ้าต้องการให้มองแต่วิ่งหนี กำกับมนต์ดีดพิณสายที่สอง สายที่สามทำให้เกิดปรองดอง ช้างจะหมอบประคองอัญชุลี ** ๒๓. นับแต่นั้นดาบสได้ไล่ช้าง ไม่ให้มากีดขวางในพื้นที่ ความสุขและสบายจึงเกิดมี เพราะมนต์ดีมีพิณจึงสุขใจ