วันนี้...ใต้แสงจันทร์
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
24 พฤศจิกายน 2024, 05:55:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: วันนี้...ใต้แสงจันทร์  (อ่าน 3124 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
20 มีนาคม 2014, 05:08:AM
oaao
LV3 นักเลงกลอนประจำซอย
***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 6
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 15



« เมื่อ: 20 มีนาคม 2014, 05:08:AM »
ชุมชนชุมชน

นั่งมองดูท้องทะเลแหงนมองฟ้า
กาลเวลาล่วงผ่านยิ่งโศกศัลย์
จิบสุราพร่ำเพ้อรำพึงรำพัน
นวลแจ่มจันทร์สวยเด่นเช่นนภา

สายลมหอบความเหงาแทรกตามคลื่น
เสียงครืนๆพาใจเศร้าคร่ำครวญหา
อยากเป็นเหมือนดั่งผืนน้ำคู่ผืนฟ้า
กาลเวลายังไม่อาจพรากกันไป



ข้อความนี้ มี 9 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
20 มีนาคม 2014, 06:19:AM
panthong.kh
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2989
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 8,676



« ตอบ #1 เมื่อ: 20 มีนาคม 2014, 06:19:AM »
ชุมชนชุมชน

ส่งจูบจ้ะ เคารพรัก
นั่งมองฟ้า ทำไม ให้เปลี่ยวจิต
เพื่อนสนิท ไม่มี หนีไปไหน
หรือเขาเบื่อ ขี้เมา เอาแต่ใจ
เงินลงไห เหือดหาย หน่ายยิ่งนัก

กาลเวลา เคลื่อนไป ไม่เคยหยุด
อันชีวิต มบุษย์ ทรุดจมปรัก
มองทะเล เหหัน หวั่นตายชัก
อกแทบหัก ยามนี้ มีแต่ตรม

จะนางใด ไหนเล่า เท่านางแก้ว
รินดิ่มแล้ว เพ้อพร่ำ จำขื่นขม
ร่ำสุรา คนเดียว เปลี่ยวอารมณ์
คนมีปม ระทมหนัก รักแรมลา

สายลมหอบ ความเหงา เอาไว้มาก
ทั้งฝังซาก ความเศร้า เข้าซุกหา
ถมทับนาน เกินกล่าว ร้าวอุรา
มองแต่ฟ้า คว้าแต่ลม จึงตรมตรอม
พันทอง
๒๐/๓/๕๗
 ส่งจูบจ้ะ เคารพรัก
ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
20 มีนาคม 2014, 10:40:AM
oaao
LV3 นักเลงกลอนประจำซอย
***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 6
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 15



« ตอบ #2 เมื่อ: 20 มีนาคม 2014, 10:40:AM »
ชุมชนชุมชน

มองฟ้ากว้างเกินกว่าคิดให้เปลี่ยวจิต
ถามถึงมิตรเอาสนิทสักเพียงไหน
คบกันมาเพียงมองตารู้ถึงใจ
เพิ่งจากไปลาลับไม่หวนมา

เข็มเวลาเดินวนไม่หยุดพัก
จะมีสักกี่คนที่มองหา
คนมักมองตัวเลขบอกเวลา
ใครบ้างหนาเห็นค่าในตัวมัน

ปมครั้งนี้คล้ายโดนย้อนสอนให้รัก
บอกใจพักลิ้มรสความโศกศัลย์
ไม่แปลกใจที่เธอมอบให้กัน
หลายคนนั้นคงฝากให้มาคืน

ที่ยอมหยุดทนอยู่บนความเศร้า
เพียงใจเราไม่เปิดรับใครคนอื่น
ใช่ว่ารอรักเก่าย้อนกลับคืน
แค่ใครอื่นแทนไม่ได้เท่านั้นเอง
ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s