[/font][/size][/color]✿•*¨`*•(¯`v´¯)¸.•´*¨`*•✿
๐๐ เสบียง ๐๐
ใบไม้ใดใบมีสีเหลืองแล้ว
ย่อมไม่แคล้วที่สุดหลุดจากขั้ว
ลอยละลิ่วปลิวใกล้หรือไกลตัว
จะดีชั่วสุดแต่ว่าลมพาไป
เช่นคนเราคราวชราโลกหน้านี้
มิรู้ที่ชีพลิ่วปลิวภพไหน
อาจเหมือนลมพาลิ่วปลิวหล่นไกล
หรืออาจได้ลมฉิวปลิวกลับมา
ผ่านการคลอดจากครรภ์มารดาอีก
บ้างก็ปลีกไปอยู่สู่ภพหน้า
สุดแต่แรงแห่งกรรมจะนำพา
วัยชราเริ่มรอมรณะ
ยมบาลท่านเห็นเราเป็นเพื่อน
ไม่รับเยือนยากลี้หนีสละ
ต้องเดินทางสายนี้มีพันธะ
จึงควรตระเตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตน
พึ่งแม่พ่อเพื่อนญาติไม่อาจพึ่ง
มีสิ่งหนึ่งมิต้องถือหรือแบกขน
พกเสบียงพาสบายหายกังวล
คือกุศลสร้างหาคราก่อนตาย
คนฉลาดคิดเฉลียวเที่ยวสะสม
อย่าปรารมภ์อย่างไรไม่สูญหาย
ละโลกนี้มีบุญอุ่นใจกาย
สู่ที่หมายเมืองสวรรค์นั้นแน่นอน
ดาว อาชาไนย
แห่งเสี้ยวอารมณ์กลอน
✿•*¨`*•(¯`v´¯)¸.•´*¨`*•✿✿•*¨`*•(¯`v´¯)¸.•´*¨`*•✿
