จะมัวทน อย่างคนเหงา นานเท่าไหร่
แม่ทรามวัย รับรักที คนดีจ๋า
ครองความโสด ไว้คอยใคร ที่ไหนมา
ร่วงโรยรา ก่อนจะแย่ นะแม่คุณ
ตอนยังสาว ตัวเลือกมาก จนอยากตัด
แก่เกินปัด ระวังไว้ ไม่ได้ลุ้น
ใช้ความสาว ให้คุ้มค่า อย่าทารุณ
ใจชายพรุน ด้วยความสวย แทบม้วยตาม
คานถ้าสูง การจะลง คงลำบาก
จึงบอกฝาก เธอสักนิด อย่าคิดข้าม
โปรดให้ฉัน เป็นเจ้าของ จองคนงาม
อย่ามองข้าม ความหวังดี ที่ให้กัน
แต่งงานกัน กับฉันนะ จะไปขอ
อย่ามัวรอ ให้แห้งเหี่ยว เฉี่ยวสวรรค์
ยมบาล ไม่เห็ใจ ใครทั้งน้้น
อย่าปล่อยฝัน ให้ชำรุด และหลุดลอย
ยามหน้าหนาว ถ้ามีใคร ให้นอนกอด
ไปตลอด คงสุขขี ดีไม่น้อย
อย่ารีรอ ตอบรับคำ แกล้งทำคอย
เดี๋ยวฉันถอย เสียโอกาศ พลาดรักจริง
