25 กุมภาพันธ์ 2014, 06:08:PM |
|
|
26 กุมภาพันธ์ 2014, 07:45:PM |
|
|
26 กุมภาพันธ์ 2014, 07:55:PM |
muneenoi
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 26 กุมภาพันธ์ 2014, 07:55:PM » |
ชุมชน
|
ใจโทรมโทรมพันทองลองปรึกษา อยากรู้ว่าทำอย่างไรใจขื่นขม ให้หายพรากจากหมองที่ครองตรม คลายระทมจากหญิงที่ทิ้งไป
มิเคยหายคิดถึงแม้หนึ่งวัน มิเคยหันจากเธอละเมอไห้ มิเคยมอบรักแท้แก่หญิงใด มิเปลี่ยนใจจากภักดิ์....รักนิรันดร์
"มุนีน้อย"
|
แต่งกลอนเพราะใจรัก หนักใจเพราะตัณหา เหว่ว้าเพราะฟุ้งซ่าน สำราญด้วยพระธรรม..
|
|
|
26 กุมภาพันธ์ 2014, 08:06:PM |
|
|
26 กุมภาพันธ์ 2014, 08:29:PM |
muneenoi
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 26 กุมภาพันธ์ 2014, 08:29:PM » |
ชุมชน
|
เชิญพันตายคนเดียวมิเกี่ยวก้อย นั่งตาปรอยเมืองยมฯจมตักษัย หากถูกช๊อตดำปี๋นี่กระไร ศพคงไม่สวยแน่แค่คิดดู
ตายพร้อมกันอาจไร้มิได้พบ วิญญาณหลบต่างกรรมทำอดสู คนละทางบางครั้งดังที่รู้ ซ้ำหดหู่วินิบาตอนาถจริง
หกสิบขึ้นฝืนใจมิไหวแล้ว เชิญพันแก้วรอเถิดเปิดกรุสิง ละความหล่อรอเธอเก้อแล้วทิ้ง มุนีวิ่งหลบก่อนตอนเหี่ยวยาน
"มุนีน้อย"
|
แต่งกลอนเพราะใจรัก หนักใจเพราะตัณหา เหว่ว้าเพราะฟุ้งซ่าน สำราญด้วยพระธรรม..
|
|
|
26 กุมภาพันธ์ 2014, 08:46:PM |
|
|
26 กุมภาพันธ์ 2014, 08:57:PM |
|
|
26 กุมภาพันธ์ 2014, 09:21:PM |
|
|
26 กุมภาพันธ์ 2014, 09:31:PM |
muneenoi
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 26 กุมภาพันธ์ 2014, 09:31:PM » |
ชุมชน
|
ม้าพันทองลองแหย่แม่วิ่งพล่าน จนชาวบ้านมุงดูอู้หู้ใหญ่ วิ่งเร็วมากจากฐานบ้านกลอนไทย ตะบึงไล่ทั่วหล้าม้าพันธุ์งาม
ขอมุนีต้องติดพิชิตเจ้า จะคอยเฝ้าพันทองน้องอย่าห้าม ให้คนเห็นกวีที่แสนราม แม้ติดตามเร็วจี๋ยังมีมนตร์
"มุนีน้อย"
|
แต่งกลอนเพราะใจรัก หนักใจเพราะตัณหา เหว่ว้าเพราะฟุ้งซ่าน สำราญด้วยพระธรรม..
|
|
|
26 กุมภาพันธ์ 2014, 09:43:PM |
|
|
26 กุมภาพันธ์ 2014, 09:56:PM |
|
|
26 กุมภาพันธ์ 2014, 11:30:PM |
ศรีเปรื่อง
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 26 กุมภาพันธ์ 2014, 11:30:PM » |
ชุมชน
|
เกิดสนใจ...เรื่องที่...พี่มือขวา ฯ เปิดประเด็น...สนทนา...มาเสนอ ผมก็เคยหลงใหลใฝ่ละเมอ สาวที่เธอนิสัย...คลับคล้ายชาย
จึ่งโยงคล้องจองคำลำนำพจน์ ผูกเป็นบทเฮฮา...นำมาขาย ค่อยเพียรคั้นปั้นถ้อยร้อยบรรยาย เรื่องหนึ่งชาย...กะสองสาว...เพราประภา
จะกล่าวถึง...กระทาชาย...นายคนหนึ่ง ชื่อเล่น "อึ่ง"...ชื่อจริง...คือ "สิงหา" บ้านนั้นรั้วประชิดติดกัลยา ชื่อ "มุกดา" ชื่อเล่น...ย่อเป็น "มุก"
สนิทกัน...แต่ครั้งยังเป็นเด็ก เล่นไท้เก็ก...ต่อสู้...บู๊สนุก ทุกวัน "อึ่ง" โดยถอง...จนท้องจุก แต่มิยักกะทุกข์...ยิ่งสุขใจ
กว่าสิบปี...ที่ "อึ่ง" ประหนึ่งเบ๊ ของสาวเท่ห์..."มุกดา"...คนหน้าใส "อึ่ง" มิเคย...เหลียวมอง...จ้องนางใด "มุก" ประสงค์...สิ่งไหน...ไม่ขัดเลย
จักตะวัน...จันทร์หงาย...ที่ปลายหาว ฤ ดวงดาว...กระพริบพร่าง...หากนางเผย จะรีบเร่ง...ไปคว้า...มาให้เชย ตามคำเอ่ย...อ่อนไท้...ในบัดดล
จวบกระทั่ง...อายุ...ลุสิบห้า ก็เกิดเรื่องป่วนอุรา...พาสับสน มีสาวชื่อเล่น "หมวย" สวยวิมล ชื่อจริง "ชลธิชา" ย้ายมาเรียน
"หมวย" เกิดปิ๊ง...ถูกใจ..ในนาย "อึ่ง" หล่อนก็จึ่ง...มาอ้อน...ให้สอนเขียน สเก็ตเส้น..."อึ่ง" นั้น...เขาชั้นเซียน "หมวย" เลยเนียนหน้าซื่อ...มาตื้อชาย
"เอ่อ คือ หมวย...อยากเอ็นท์...เป็น 'ถาปัตย์ แต่ติดขัด...ไม่เด่น...เรื่องเส้นสาย อึ่งช่วยสอน...ทีเด็ด...สเก็ตลาย ให้หมวยคลายดวงจิต...คิดกังวล"
ฝ่ายสาว "มุก" คนงามอร่ามศรี สิบห้าปี...ผ่านมา...น่าฉงน มิเหลียวแล..บุรุษ...เลยสักคน ห้าวพิกล...มวยหมัด...สุดจัดเจน
พลันที่ "มุก" เจอะ "หมวย" สำรวยลักษณ์ เกิดตึ๊กตั๊ก...ทันทีฤดีเต้น ประหนึ่งสน...ลมพัด...สบัดเอน ส่ายโงนเงน...แกว่งไหว...ไร้สมดุล
พอเห็น "หมวย" จิ๊จ๊ะ...แต่กะ "อึ่ง" ก็ปั้นปึง...หงุดหงิด...เพราะจิตฉุน ป้าบ! หัว "อึ่ง" เข้าให้...ไม่การุณย์ จน "อึ่ง" เซ...หลุนหลุน...หมุนกายา
ข้างสาว "หมวย" คนงาม...อร่ามโฉม ก็รีบโถม...ประคองกาย...นาย "สิงหา" ตวาดแหววแว้ดแว้ด...แผด "มุกดา" "หยุดเดี๋ยวนี้...นะยัยบ้า...อย่าระราน"
โห่โห่โห่ คิดพล็อตไม่ออกแล้ว...พักไว้ก่อนนะครับ
|
|
|
|
27 กุมภาพันธ์ 2014, 01:46:PM |
ศรีเปรื่อง
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: 27 กุมภาพันธ์ 2014, 01:46:PM » |
ชุมชน
|
(โดยคณะเกตุทิพย์)
นาย "สิงหา" หนุ่มเท่ห์...เสน่ห์มาก ก็เอ่ยวากย์...ด้วยเสียง...สำเนียงหวาน "เอ่อ...หมวย นี่...มุกดา...คบมานาน (ทำอาฉี เสียงหล่อ) เราสองบ้านอยู่ติดประชิดกัน
เมื่อตะกี้...มุกเขาแค่กระเซ้า แกล้งแหย่เย้าเราให้ได้ขบขัน เล่นอย่างนี้สำราญมานานวัน โกรธเคืองนั้น...มิมีหรอก....บอกยุพา"
"หมวย"เห็นรังสีปิ๊งวะวิ้งวับ จากเนตรขลับ...กระทาชาย...นายสิงหา ยามจ้อง "มุก" ฉวีวรรณ...กัลยา ในอุรา...ก็ลำดับ...จับเหตุการณ์
หมวยคิดในใจ (ใส่เสียงเอกโค่เยอะ ๆ)
ชรอยว่า...ภายในหทัย "อึ่ง" คงจะซึ้งตรึงรักสมัครสมาน กับยัยทอม "มุกดา" นี่มานาน อย่าเพิ่งพาล...ต้องข่ม...อารมณ์ไว้
จำเสแสร้ง...โง่เง่า...เขลามิรู้ อินโนเซนท์...คุณหนู...ดูสดใส เก็บอาการ...มิกระโตก...กระตากไป ประเดี๋ยวไก่...ตื่นหมด...จะอดกิน
จบการคิดในใจ
|
|
|
|
27 กุมภาพันธ์ 2014, 04:44:PM |
|
|
01 มีนาคม 2014, 04:06:PM |
ศรีเปรื่อง
|
|
« ตอบ #14 เมื่อ: 01 มีนาคม 2014, 04:06:PM » |
ชุมชน
|
ถ้าคุณ "รัตน์" ชอบใจ...ในท้องเรื่อง ผมนาย "เปรื่อง"...คนเข็ญ...ก็เป็นปลื้ม แม้คำท้าย...งามขำ...ทำร้อง "ฮืม" จนต้องยืม...ถ้อยเหวี่ยง...เสียงอุทาน
จะขอต่อ...ละคร...กลอนรักใคร่ ที่ "มือขวา"...เริ่มไว้...ให้สนาน วอนพี่ป้าน้าอา...อย่ารำคาญ ว่างก็อ่าน...คลายเศร้า...เหงาชีวิน
เชิญพี่ป้าน้าอา สดับรับชม ละครกลอน รักเน่า เฮ้ย เศร้าเคล้าน้ำตา "รักสามเส้า สามเราอลวน...นนน..." กลอนโดย: กระทาชายนายศรีเปรื่อง พล็อตเรื่องโดย: บุรุษขาร็อกอารมณ์ดี Orion264(มือขวา)
บรรยาย: "หมวย" จึงบีบเสียงเล็ก...ให้เซ็กซี่ ทำตาหรี่...เย้ายวน...ชวนถวิล พอ "มุก" เห็นก็ป่วนรำจวนจินต์ ลืมเลือนสิ้น...ขุ่นข้อง...หมองอารมณ์
หมวยว่า: สวัสดีจ๊ะมุกดา...ประภาพริ้ง หยอกเหมือนจริง...เล่นเอาเราโดนต้ม อึ่งสเก็ตรูปสวย หมวยชื่นชม เส้นทั้งคมพริ้วไหว...คล้ายมีมนต์
จึงมาขอเรียนรู้ดูเทคนิค สเก็ตทริค...ทุกเย็น...เป็นกุศล สถาปัตย์...หลักชัย...ในใจตน จะดั้นด้น...มุ่งมั่น...คว้าฝันมา
มุกว่า: ได้ได้ซิ...เรานี้...ไม่มีขัด ศิลปะเราก็จัดเจนอยู่หนา เอางี้นะคนสวยหมวยวิภา ขอมุกดา...ร่วมด้วย...ช่วยทุกเย็น
บรรยาย: ทันใดนั้นสิงหา...ก็ตาเยิ้ม รีบชิงเพิ่มกล่าวต่อ...ข้อความเห็น อึ่งว่า: ดีจ๊ะดี...เผื่อพลาด...คลาดประเด็น มุกช่วยเป็นคนเสริม...เพิ่มอีกแรง
หมวยคิดในใจ: เหม่เหม่! เอาแล้วไง...ใยทอมมี่ หวังตีซี้...เราแน่...เหมือนแช่แป้ง แต่ก็ดี...เป็นช่อง...ใช้ยุแยง ให้ "อึ่ง" แหนง...เอือมหน้า...ระอาทอม
(เรื่องราวความรักของพวกเขาจะลงเอยอย่างไร...โปรดติดตามได้ในตอนต่อไป..ปปป...)
|
|
|
|
04 มีนาคม 2014, 05:58:AM |
ศรีเปรื่อง
|
|
« ตอบ #15 เมื่อ: 04 มีนาคม 2014, 05:58:AM » |
ชุมชน
|
บรรยาย: หลังเลิกเรียนที่หน้า...อาคารห้า ผิว์ใครมาลองสุ่ม...เดินดุ่มด้อม จะเห็นสามคนนั่ง...ตั้งวงล้อม ฝึกปรือซ้อม...สเก็ตเส้น...มิเว้นวัน
"หมวย" เฝ้าเพียรนั่งแปะกระแซะ "อึ่ง" "มุก" นั่งบึ้งขุ่นมโน...ด้วยโมหันธ์ "อึ่ง" อ้อน "มุก" จ๊ะจ๋าสารพัน แต่หล่อนหันข้างให้ไม่ใยดี
หนึ่งฉนำผันผ่านกาลเลยล่วง "อึ่ง" ช้ำทรวง...เพราะยุพา...มารศรี "มุก" ไม่เหลียว...ไม่แล...เลยซักที เซ็งชีวี...เหลือล้น...สับสนจริง
เพื่อนสนิทผู้ชายภายให้ห้อง ต่างก็ว่า "อึ่ง" บ๊องส์ต๊องเรื่องหญิง ยัย "มุกดา" อย่าได้ไปคิดอิง ถึงงามพริ้ง...แต่ทอม...ยอมแพ้ซะ
น้อง "หมวย" สิ...บริบูรณ์จำรูญกว่า เร็วไอ้ "อึ่ง" รีบคว้าอย่าช้าล่ะ ชายอื่นเขาก็เล็งเพ็งอยู่นะ พอเถอะวะ...เรื่อง "มุก"...มันทุกข์ใจ
อึ่งคิดในใจ: "อึ่ง" จึ่งทวนหวนย้อนวันก่อนเก่า แต่ครั้งเยาว์ผ่านมาน่าสงสัย "มุก" นั้นห้าวสุดฤดี...มิมีใด เหมือนนงไพร...สักนิดกระติ๊ดเดียว
โอ้ชะรอยชะตาฟ้าลิขิต ให้หมดสิทธิ์เป็นแฟน...แสนห่อเหี่ยว จำตัดใจจากนาง...แม่ร่างเพรียว แล้วก็เลี้ยว...หา "หมวย"...สำรวยองค์
|
|
|
|
|