ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

ดีใจด้วยค่ะ อ้ายรพีฯ

[ไพร พนาวัลย์]

พา ตูบศักดิ์ ขึ้นรถไปเที่ยวป่า
เจ้าทำหน้าเลิ่กลั่กกระอักกระอ่วน
พอถึงป่ากระโดดลงไม่เรรวน
คงปวดมวนในท้อง จะม่องเอา

เที่ยวดมโน่นดมนี่แล้วฉี่รด
ถึงกำหนดกลับบ้านยังดิ้นเร่า
จับขึ้นรถก็ไม่ยอมวิ่งอ้อมเงา
ทำหน้าเศร้าวิ่งตาม ก็ตามใจ

มาไม่นานตูบหายจากสายตา
หยุดมองหาไม่เห็น เอ๊ะไปไหน?
ขับรถย้อนไปดู เอ๊ะยังไง?
ทำอย่างไรดีหนอ พ่อเจ้าประคุณ?

กลับถึงบ้านรออยู่อดสูหนัก
เจ้ารู้จักทางแน่แม้ไม่คุ้น
วันรุ่งขึ้นไปหาด้วยการุณ
ใจว้าวุ่นร้องหา แทบบ้าตาย

ทางกลับบ้านมีหมาดุหน้าเหี้ยม
คงเสียเหลี่ยมโดนกัดจนแพ้พ่าย
คงโดนรุมหลายตัวจนวอดวาย
แม้ร่างกายไม่เห็น ให้เหม็นเลย

ไปตามหาทุกวันจนหวั่นจิต
นอนครุ่นคิดตายแน่แย่แล้วเหวย
พอเจ็ดวันได้กลิ่นหมาตายเชย
โอ้อกเอ๋ยตูบศักดิ์ หักใจลา

ขอแผ่ส่วนกุศลที่เคยสร้าง
เทพแนบข้างสู่สวรรค์นั้นเถิดหนา
เจ้าเกิดมาใช้กรรมเคยทำมา
หมดชาติหมาเกิดใหม่ จงไปดี

กลับมาจากข้างนอกจะเข้าบ้าน
เจ้าตูบกร้านเก่งกล้าวิ่งมานี่
จอดรถพลันทันใดไม่รอรี
น้ำตาปรี่กอดเจ้าคลุกเคล้ากัน

แสนดีใจหมา,คน,เทพดลช่วย
ยังไม่ม้วยมรณากรรมาคั่น
กลิ่นมาตายมันมายังไงนั้น?
ก็เพื่อนมันคลุกมา..นึกว่าตาย..!!

ไพร พนาวัลย์

เอาเจ้า “ตูบศักดิ์”มาร่วมดีใจคุณรพีฯนะครับ
  

[รพีกาญจน์]

ผมขอกราบขอบพระคุณพี่น้องชาวบ้านกลอนทุกท่าน ที่ติดตามอ่านและให้กำลังใจ
ตลอดจนถึงพี่น้องในชุมชน หน่วยงานราชการ หน่วยงานส่วนท้องถิ่น องค์กร ชมรม
ชุมนุม ตลาด โรงเรียน นักจัดรายการวิทยุ ได้ให้ความร่วมมือช่วยติดตาม สอบถาม
กราบนมัสการพระคุณเจ้านับยี่สิบวัดเมตตา ต่อไปเป็นหน้าที่ของกระผมที่รับใช้สาน
งานตามเป็นปกติ โดยเฉพาะวันมาฆบูชาที่มีพิธีแห่พระไตรปิฎกนำประดิษฐาน ณ
หอวิปัสสนา โดยเจ้าคณะอำเภอเวียงหนองล่อง ตักบาตรเช้า แสดงธรรมเทศนา
โดยรองเจ้าอาวาสวัดพระธาตุศรีจอมทอง อำเภอจอมทอง และพิธีเวียนเทียน

                 

[panthong.kh]

แค่ชื่อก็รู้แล้วว่ามันไม่หายไปไหน

ชื่อโชคดี มันจะโชคร้ายได้ยังไง

จริงไหมค่ะ...อย่างนี้ต้องฉลอง..

 

[...สียะตรา..]

……ขอส่งเสียง…..กรี๊ดดดด…วี๊ดดดดบู้มมม…บุมบาลาก้า

…วันที่น้องหมา…หนึ่งคน….สบ…พบหรรษา

…คือใยเยื่ออันเกื้อหนุนiร่วมบุญญา

…จึ่งนำพา….สองชีวิต…..คืนชิดกัน

……อ่านแล้วมีความสุขร่วมไปกับคุณรพีนะคะ….ขออนุญาตนิดนึง…..หนูโชดดีควรทำหมันค่ะเพื่อลดความ..ซ่าส์ๆๆๆๆๆ.....อีกข้อนึงที่

อยากฝากให้คิดถึงนะคะ…..บางครั้งเราก็มองข้ามไป….ชีวิตเล็กๆมากมายที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้….ต้องออกมาผจญกับความหิวบ้าง….รถ

เหยียบเอาบ้าง…..ถ้าเราช่วยกันหยุดตรงต้นเหตุ…..เราก็สามารถดูแลพวกเค้าได้อย่างมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นค่ะ……สำหรับตัวเองตอนนนี้

กำลังฝึกฉีดยาคุมกำเนิดให้ยัยสามสาวรอบบ้าน…..สำหรับเด็กหญิง”หอมหวาน”อีกไม่นานก็จะพาไปทำหมันถาวรค่ะ……

[รพีกาญจน์]

กระผมขอไหว้สาขอบคุณ คุณสียะตรา มากครับ

กระผมถือว่า ทุกชีวิตเมื่อมาพบกัน รู้จักกัน ได้อยู่ร่วมกัน ในที่สุดกํต้องจากกัน
การจากกัน ถ้าไปดีก็ร่วมดีใจด้วย ถ้าถึงแก่ชีวิตก็คิดเสียว่า หมดเวรหมดกรรม
ก็ไปดีอีกอย่างหนึ่ง ถ้าถูกทำร้ายบาดเจ็บหรือถึงแก่ชีวิต คงยินยอมกันไม่ได้
ถึงเขาเป็นสัตว์ก็หนึ่งชีวิตเช่นคน แต่ถ้าหายไปไร้ข่าวคราว กระผมจะพยายาม
ติดตามให้พบ ถึงจะใช้เวลาแสนนานเท่าไรก็ตาม

คำแนะนำของคุณเกิดประโยขน์ครับ แต่เฉพาะเราเท่านั้น หมามันคงไม่ชอบ
กระผมเกรงว่าเวรกรรมจะย้อนตามทัน ตระกูล "รพีกาญจน์" เป็นหมันเสียหมด
คงแย่ ไม่เป็นไรครับ กระผมจะดูแลมันให้เข้มข้นยิ่งขึ้น เมื่อยังหนุ่มกระผม อือ
แฮ่ๆๆ ซนกว่ามันเยอะเลย

                         

[ไพร พนาวัลย์]

 

       คุณสียะตราว่าก็ถูกนะครับ ทำหมันคือการตัดไฟแต่ต้นลม ผมมีความคิดอย่างนี้เมื่อ แม่หมามาจากบ้านอื่น แต่มาสนิทกับเจ้าตูบศักดิ์ เมื่อเขาเป็นสัด ก็เลยอยู่ที่บ้านนี้ ก็เลี้ยงดูเขามาตามมีตามเกิด จนคลอดลูกออกมา ๗ตัว ออกมาได้สิบกว่าวัน ก็พากันมานอนสนามหน้าบ้าน ลูกสะใภ้ขับรถมาธุระตอนกลางคืน ไม่รู้ว่ามีลูกหมา ก็ทับตายไปซะสองตัว เหลือห้าตัว ก็เลี้ยงกันมากำลังอ้วนดีๆกำลังน่ารัก ผมขับรถเข้าบ้านช้าๆอย่างระมัดระวัง แต่เจ้าตัวหนึ่งวิ่งลอดใต้ท้องรถไม่เห็น ตายไปอีกหนึ่ง เหลือสี่ตัว เอ๊า..ไปกินยาเบื่อมาอีกตายอีกสองตัว การเลี้ยงลูกหมาน้อยๆที่เขามาเกิดกับเรานี้ ท่ามกลางเสียงบ่นเสียงด่าของมนุษย์ผู้ไม่มีเมตตาต่อสัตว์ พอดีมีคนมาขอ ก็เลยต้องให้เขาไปทั้งๆที่แสนรักแสนอาลัยเขามากๆ พอเขาไปได้สิบกว่าวันไปเยี่ยมโอ๊ย...ทั้งหมาทั้งคน พอเห็นหน้ากัน มันตะกุยตะกาย หยอกเล่นกับมันด้วยความสุขที่สุด แต่ก็ต้องทำใจ เพราะเขาไปอยู่กับคนรักสัตว์แล้ว
         เจ้าตูบศักดิ์มันเพิ่งเริ่มเป็นหนุ่มแตกพาน ก็ได้เป็นพ่อหมาแล้ว ตอนนี้มันเป็นหนุ่มเต็มที่ กำลังห้าว คิดว่าจะเอาไปทำหมันซ้า...แต่พอเห็นความคึกคะนองของมันแล้วก็คิดถึงตอนที่เราเป็นหนุ่ม ก็อยากจะมีความสุขบ้างตามประสาสัตว์โลกผู้ยังติดอยู่ในโลกียะสุข ครั้นจะไปตัดความสุขของเขาก็เกรงจะเป็นบาปกรรมเหมือนคุณรพีว่า ก็เลยจะปล่อยเขาไปก่อน ส่วนแม่หมานั้น มันคงจะมีจิตใต้สำนึกที่เคยถูกตีมาแต่เล็กๆ มันไม่คุ้นเอาซะเลย ทั้งๆที่ให้ข้าวให้น้ำทุกๆวัน คงจะจับไปทำหมันไม่ได้ ก็ต้องรอรับเลี้ยงลูกๆของเขาต่อไปด้วยความสุขสนุกสนาน กับการได้หยอกล้อกับสิ่งไร้เดียงสาต่อไป ท่ามกลางเสียงบ่นเสียงด่าของมนุษย์รอบข้างอีก นี่แหละชีวิตอีกมุมหนึ่งที่มีความสุขกับสัตว์เลี้ยง อ่ะนะ

ไพร พนาวัลย์
 

[รพีกาญจน์]

เจ้าโชคดีก่อนหายจากบ้าน



หลังอาบน้ำเย็นวันได้ตัว




นอนซึมและหวาดผวา

แกนอนในกล่องกระดาษที่เห็นในภาพที่ 3 หน้าประตูทางเข้าข้างบ้านเป็นประจำ
เมื่อคืนที่ผ่านก็เช่นกัน ประมาณสามทุ่มแกหวาดผวาร้องดังลั่น ตะกุยตะกายประตู
ตาจ้องไปทางทิศตะวันออก ตัวสั่นเทา วิ่งเข้ามานอนในบ้าน ผมคิดขึ้นได้รีบจุด
เทียนธูปบอกเจ้าที่ กล่าวเรียกขวัญ เอาน้ำสรงพระธาตุวันมาฆบูชาเมื่อปี 2556
ลูบโลมทั่วร่าง สักครู่แกเดินออกไปนอนในกล่องที่เดิม หลับสนิท เสียงกรนยาว
เป็นระยะ ผมลุกมาดูแกสี่ห้าครั้งจนสว่าง วันนี้แกหลับเกือบทั้งวัน กระปรี้กระเปร่า
ยังติดซึมอยู่บ้าง คิดว่าคงเป็นช่วงพักฟื้นคืนตัว แกคงเป็นปกติในไม่ช้านี้



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]