ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[นานะ]

นาฬิกาความจริงรบเร้าให้ฉันตื่น
สายน้ำข้างในบอกให้ฉันหวนคืนอีกครั้ง
อาจเหลือใครสักคนรอเล่าความฝันให้ฉันฟัง
ณ ดินแดนแห่งความหลังนาม หั ว ใ จ

กาลเวลาพาฉันรอนแรมในความสิ้นหวัง
เ ธ อ  ยิ้ม, หัวเราะอยู่ในภวังค์...ยามฉันร้องไห้
ค ว า ม จ ริ ง ที่ ไ ม่ เ ค ย มี อ ยู่   ดับฝันจนหมดเชื้อไฟ
นาทีที่เธอผนึกฉันไว้ ใ น ค ว า ม ท ร ง จำ สี ซี เ ปี ย

ไม่มีฟ้าโอบกอดทะเลในบทกวีโรแมนติก
ชั่วขณะขยับเม้าส์คลิ๊ก...คือการสูญเสีย
อีกครั้งที่ปราศจากถ้อยคำวิงวอนต่อ' หัวใจไฮเดรนเยีย '
จนกระทั่งรอยด่างดำลามเลียทุกวิถีทาง

สายน้ำข้างในบอกให้ฉัน ก ลั บ ม า ยั ง ที่ ที่ เ ธ อ แ ล ะ ฉั น จ า ก ไ ป
ย่ำเท้าเดินตามถนนสายหัวใจไร้รุ่งสาง
อาจเหลือใครสักคนฮำเพลงประจำตัวรออยู่ ณ ปลายทาง
............นั่นไง! ......................!!

ค ว า ม อ้ า ง ว้ า ง กำ ลั ง เ รี ย ก เ ร า !







“Hydrangea”  หรือ ไฮเดรนเยีย
ในความหมายของดอกไม้ ดอกไฮเดรนเยียทุกสี เป็น “ดอกไม้แห่งหัวใจด้านชา”
ว่ากันว่าไม่ควรมอบดอกไม้นี้ให้แก่ผู้ใด
นอกจากอยากจะตัดพ้อผู้รับว่า เขาหรือเธอ ช่างเป็นคนใจด้านชาเสียเหลือเกิน

[แป้งน้ำ]

ทุกครั้งที่ผ่านมาทางนี้
เคยนึกถึงฉันสักทีไหม?
เคยนึกขึ้นได้บ้างไหมว่า ~ เคยร่วมทางมากับใคร
ก่อนที่ความห่างไกล . .. จะจับเราแยกกัน

กลับมาเดินทับรอยเท้าความสุขและร่องรอยน้ำตา
อยากกุมมืออุ่น ~ อุ่น อยากย้อนเวลา . .. กลับไปวันที่มีเธอ ~ มีฉัน
กวาดตามองไปรอบข้าง . . ก่อนหลับตาลงเบา ~ เบา . .. -->
    ==>> . ..  ในอ้อมกอดของความเหงา . . เงียบงัน
กลับไปบอกเธอในความฝัน . .. "ฉันคิดถึงเธอ"~*

[สุวรรณ]

ยินหัวใจรำพันในวันอ้างว้าง
รอยใครย่ำเท้าเบาบาง บนหนทางที่เคยมีเราเสมอ
วูบสัมผัสชัดถึงความรู้สึกที่พบเจอ
หรือนี่ อาจคือเธอที่ฉันเฝ้าติดตาม

อยากค้นหาหัวใจ สีดอกไฮเดรนเยีย
เปลี่ยนเป็นหัวใจ  My dear อย่างเดิมได้ไหมใจถาม
ให้นิยาม “ความรัก” จากม่วงคราม
เป็นสีที่คุ้นในนาม ว่าอย่าลืมกัน  (อย่าลืมฉัน  ในที่นี้ขอลงว่าอย่าลืมกันนะคะ)

Forget-me-not
คือดอกไม้แห่งความโรแมนติกตลอดเวลาที่ฝัน
การพลัดพรากอาจคือการให้เราได้หวนคิดถึงกัน
และกลับคืนมาอีกครั้งดังสัญญาว่า ไม่ลืม

[เงาไม้]

ฉันคอยมองหา
การกลับมา  ของแววตาอบอุ่น
ณ ที่ซึ่งเคยเดินทางพร้อมคุณ
เสียงหวานละมุน....ยังซึ้งตรึงใจ

แต่ต้องหอบความว้าเหว่กลับบ้านทุกที
แม้แต่เงาก็ยังหามีไม่
คุณยังเป็นคุณที่เปลี่ยนไป
ฉันยังไม่อาจเป็นคนใหม่สักที

น่าขำใช่ไหม
ที่หวังว่าจะได้พบคุณตรงนี้
ตลกใช่ไหม?   ที่ยังภักดี
ทั้งที่คุณไม่มีวี่แววกลับมา.