ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพรางาย]

ช้องนางคลี่คลี่ช้องลงร่องห้อย
ละอองฝอยน้ำแต้มเป็นดาวแต่ง
รำพึงลมลู่ไกวใครจำแลง
หรือน้องแกล้งฝากนัยส่งให้เลี้ยง

คะนึงนวลนักหนาไกลตาเห็น
จะร้อนเย็นอย่างไรไม่ส่งเสียง
ช้องนางเขียวสีต่างช้องนางเคียง
ยามน้องเอียงช้องแนบแทบขาดใจ

 

[ไพร พนาวัลย์]

โอ้ ช้องนางนางน้องอย่าร้องร่ำ
วอนอย่าช้ำ “ลำยอง”อย่าหมองไหม้
เขาขอเจ้าไปเลี้ยงมิเสี่ยงใด
ยังเยื่อใยตัวเจ้าทุกเช้าเย็น

เจ้าสี่ตาตัวดำลูบคลำใกล้
อย่าเสียใจจากแม่มิแลเห็น
ได้ชื่อใหม่ “บัวขาว”เจ้าหน้าเป็น
อย่าลำเค็ญเลยหนอเจอพ่อดี

แสนอาลัยสองเจ้าทุกเช้าค่ำ
ทั้งตัวแดงตัวดำลูบคลำถี่
ไปอยู่กับพ่อใหม่น้ำใจมี
ขอชีวีสองเจ้าจงยั่งยืน

เดาว่าคุณงายคงจะพูดถึงเจ้าเหมียว จึงเอาเจ้าหมามาแจมนะครับ หากเดาผิดก็ขออภัย เนอ

ลุงไพร

 

[muneenoi]

ช้องนางคลี่คลี่ช้องมองนางคลี่
ช่างโสภีสีขาวดั่งดาวใส
พลิ้วแผ่วลมชมเอียงเพียงคอยใคร
พี่หวั่นไหวทุกครั้งที่นั่งมอง

เพ่งพินิจพิศชมภิรมย์พักตร์
อยากปลูกรักแซมต้นกลัวหม่นหมอง
ฤาชื่อคลี่เพียงบอกหลอกว่าช้อง
ลวงคนจ้องน้องนางให้วางวาย



"มุนีน้อย"

[panthong.kh]

เป็นแค่พวง- ชมพู ไม่หรูเลิศ
แหล่งกำเนิด ดงดอน วอนอย่าหน่าย
ห้อยตามรั้ว ริมทาง มิวางวาย
ยามแย้มย้าย อายเหนียม ด้วยเจีมตน

ดูวิไล เรืองรอง  ช่างผ่องผุด
มาสะดุด รักร้าง พลางหมองหม่น
โดนแดดเผา เฉาแห้ง หมดแรงทน
ในกมล หล่นแล้ว แววระกำ
พันทอง
๑๑/๑/๕๗