ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

ฟ้าขาดดาว

ค่ำคืนฟ้ามืดหม่นบนความเหงา
ดาวอับเศร้าหรี่แสงโรยแรงฝัน
ม่านเมฆหมอกห่อหุ้มราวกลุ่มควัน
ไร้แสงจันทร์แจ่มงามอร่ามเคย

ลมราตรีวี้แผ่วแว่วโชยโบก
เหมือนพัดโศกส่งมานิจจาเอ๋ย
หัวใจข้าคร่ำครวญไร้นวลเชย
สุดภิเปรยร่ำร้องก้องบอกใคร

เหม่อมองฟ้าหาดาวพร่างพราวฟ้า
ก็สุดหาสุดเห็นราวเร้นไหน
หรือดาวพรากจากฟ้าลาลิบไกล
ปล่อยฟ้าให้มืดมนทนเดียวดาย

เหมือนตัวข้าขาดนางข้างชิดแนบ
จึงอยู่แบบรันทดรักหดหาย
เปรียบท้องฟ้าคราขาดดาวดาดพราย
ก็เหมือนตายทั้งทั้งที่ยังเป็น  

Orion264(มือขวา)
๒๘ พย.๒๕๕๖



 

[panthong.kh]

แม้ขาดนาง ขาดนาย มิตายหรอก
หายใจออก ใจเข้า อย่าเศร้าเข่น
ออกกำลัง กายบ้าง ทางร่มเย็น
ถึงวันเพ็ญ ถือสัตย์ ขัดจิตใจ

สร้างพลัง ให้ตน อย่าหม่นโศก
แม้นวิโยค เพียงนิด จิตแจ่มใส
เพราะมองโลก แง่ดี ทุกทีไป
ทางสายใหม่ ก้าวย่าง คือทางธรรม
พันทอง
 

[รัตนาวดี]

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตค่ะ

 

...สายลมแผ่ว แว่วเตือน เสียงเพื่อนบ่น
เล่าทุกข์ทน เดียวดาย หลายคืนค่ำ
ฉับพลันเหมือน เช่นเคย ต้องเฉยทำ
เกรงเขาอำ ยามเพ้อ หลงเก้อตาม...

...ฟ้ายามนี้ ขาดดาว ยิ่งหนาวเนื้อ
ใครหลงเชื่อ มอบใจ จะไม่ห้าม
ฟ้าขาดดาว สาวหมอง คราสองยาม
ฟ้ามิงาม ไฉน เมื่อไร้ดาว...

★ รัตนาวดี ★
 

สองยามพอดีราตรีสวัสดิ์ค่ะ