ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุวรรณ]

ขอบพระคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เนตค่ะ

อุษณรัศมีริบหรี่แสง
หนึ่งนราอ่อนแรง ยากแข็งขืน
กับอาการอ่อนล้าคราฝนครืน
วูบใจก็ไหลรื้นปื้นน้ำตา

[panthong.kh]

อุษณ รัศมี ริบหรี่แสง
ใจอย่าแล้ง แห้งหาย กายอ่อนล้า
ให้แข็งขัน ยืนหยัด ปัดน้ำตา
แล้วมุ่งหน้า ท้าฟัน อย่าหวั่นใด

เถอะสักวัน แสงริบหรี่ มีโชติช่วง
รีบตักตวง เติมเข้า เฝ้าฝันใฝ่
ขอเพียงมุ่ง มั่นหมาย มิสายไป
ลุกขึ้นใหม่ ได้เสมอ อย่าเผลอครวญ
พันทอง
๒๓/๑๑/๕๖

[สุวรรณ]

ครั้นจรดลายหมึกทาบก็วาบไหว
เอยหัวใจให้หวั่นเกรงผันผวน
ถ้อยคำพลั้งผิดพลาดอาจคล้ายตรวน
มัดใจให้กระอักกระอวน ซวนเซครัน

จึงได้เพียงตริตรองกลั่นกรองสาร
ทบทวนกานท์กลั่นคำอย่างรังสรรค์
ลงสู่เหย้าอุทยานสร้างงานบรรณ
ด้วยใจนั้นมั่นรักในร้อยกรอง

แม้นอุษณรัศมีริบหรี่แสง
แต่ใจยังมิแล้งสิ้นแสงส่อง
ด้วยยังแสงจากใจเพื่อนนามพันทอง
คอยประคองส่องทางให้กล้าเดิน

[กังวาน]

ตัวอักษรกลอนวางสร้างภาพฝัน
มือไม้สั่นมิสนคนสรรเสริญ
อารมณ์พาพากเพียรเขียนจนเพลิน
จะเหลือเกินหรือไร้ค่ามิว่าเลย

ด้วยดวงใจใฝ่ศิลป์มิสิ้นหวัง
กลางคืนนั่งกลางวันยืนฟื้นคำเอ่ย
หนึ่งคนอ่านกังวานปลื้มมิลืมเปรย
ขอชมเชย..สุวรรณ..ทำฝันดี

---กังวาน---
 

[panthong.kh]

อักษรสอด คำรัก สลักถ้อย
มาเรียงร้อย เป็นแนว แววสุขี
จากดวงจิต ชิดชอบ มอบฤดี
แต่คนที่ มีฝัน เหมือนพันทอง

ยามท้อแท้ แดหมอง มองฟ้าใส
ชื่นฉ่ำใจ สีคราม อร่ามสอง
ยามมีเมฆ หม่นไหม้ ใคร่ประคอง
เข้าทำนอง ลองสักตั้ง อย่าพลั้งไป

เช่นชีวิต บางวัน พลันหม่นเศร้า
เป็นเพียงเงา เท่านั้น อย่าหวั่นไหว
ทุกเรื่องราว ผ่านมา ประทะใจ
ต้องผ่านไป ได้แน่ แค่ไตร่ตรอง
พันทอง
 

[ศรีเปรื่อง]

(เหมันตดิเรกฉันท์ ๑๕)

เรืองรองอร่ามอุษณรัศ-                    (ะ)มิภัทรวามลำยอง
แยงเนตรกระทุ้งมนุษย์ผอง                สละนิทร์เผชิญชะตา

โศกเศร้าคละเคล้ากะสุขสันต์             หฤหรรษ์ประเทิงอุรา
ส่วนหนึ่งก็ด้วยบุญ ณ กา-                 ลอดีตจะหนุนจะนำ

เขียนนี่มิใช่เพราะดนุแจ้ง                  รุจิแสงพระพุทธธรรม
แต่ด้วยประพจน์ "อุษณ" ทำ              อุระคึกซะฮึกซะหาญ

คำแสนเหมาะเหม็งจะบริพนธ์             บทกลนิพันธ์บุราณ
พร้อมแอบเหยาะมุกพจนสาน              รสฉันท์สนุกเสนอ

ศรีเปรื่อง
๒๔ พ.ย. ๒๕๕๖

[เนิน จำราย]

ครั้นจรดลายหมึกทาบก็วาบไหว
เอยหัวใจให้หวั่นเกรงผันผวน
ถ้อยคำพลั้งผิดพลาดอาจคล้ายตรวน
มัดใจให้กระอักกระอวน ซวนเซครัน

จึงได้เพียงตริตรองกลั่นกรองสาร
ทบทวนกานท์กลั่นคำอย่างรังสรรค์
ลงสู่เหย้าอุทยานสร้างงานบรรณ
ด้วยใจนั้นมั่นรักในร้อยกรอง

แม้นอุษณรัศมีริบหรี่แสง
แต่ใจยังมิแล้งสิ้นแสงส่อง
ด้วยยังแสงจากใจเพื่อนนามพันทอง
คอยประคองส่องทางให้กล้าเดิน

สุวรรณข้ามหน้ามนไปคนหนึ่ง
ยังคิดถึงแต่ว่าตั้งท่าเขิน
นามแน่นอนนิ่งนานขานชื่อ "เนิน"
จำรายไว้พอเพลินนะสุวรรณ