*** สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ***

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

*** สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ***

** จะขอกล่าวเล่าประวัติจอมบุรุษ ยอดมนุษย์จอมบดินทร์ปิ่นสยาม ทรงกู้ชาติให้เป็นไทยไปทุกยาม ทรงพระนามนเรศวรควรคำนึง ** ปีสองศูนย์เก้าแปดทรงสมภพ แสนประเสริฐเลิศลพหวนคิดถึง แผ่กฤษดาภินิหารทั่วไตรตรึงษ์ สุดซาบซึ้งวีรกรรมทรงทำมา ** พอพระชนม์เก้าพรรษาคราจากบ้าน ถูกรุกรานด้วยน้ำมือของพม่า บุเรงนองยอดนักรบจอมจักรา จึงนำพาเป็นประกันเพื่อมั่นใจ ** ปีสองหนึ่งสองหกทรงประกาศ เป็นอิสระมีอำนาจอย่างยิ่งใหญ่ ไม่ยอมเป็นเมืองขึ้นอีกต่อไป ประกาศไทยเป็นไทในปฐพี ** ปีสองหนึ่งสามสามทรงครองราชย์ มีอำนาจเหนือผู้ใดในกรุงศรี อยุธยาซึ่งเป็นราชธานี ประชาชีสุขใจไม่จืดจาง ** ทรงทำนุบำรุงศาสนา อีกการค้าการขายให้กว้างขวาง พัฒนาบ้านเมืองทุกทุกทาง ทั้งจัดวางการปกครองให้คล่องตัว ** ทรงกระทำยุทธหัตถีที่ใหญ่ยิ่ง เป็นตัวอย่างอ้างอิงลือไปทั่ว ทำการรบอุปราชาไม่ได้กลัว พลพม่ามืดมัวล้อมรอบกาย ** ทรงประหารอุปราชาคาช้างทรง จนปลดปรงวายชีวาตม์ดังมาดหมาย ทรงชนะข้าศึกที่มีมากมาย อยุธยากลับกลายเลื่องลือนาม ** ทรงขยายอาณาเขตให้กว้างไกล ทั้งออกตกเหนือใต้ต่างเกรงขาม ยอมสยบไม่กล้าทำสงคราม ทั่วดินแดนสยามมีร่มเงา ** ลุวาระปีสองหนึ่งสี่แปด ทั้งแสงแดดดวงจันทร์พลันเงียบเหงา พระองค์ทรงสวรรคตทิ้งไทยเรา ให้โศกเศร้าอาดูรพูนทวี ** พระทรงเป็นกษัตริย์ฉัตรประเทศ วีรกรรมปกป้องเขตสมศักดิ์ศรี เลือดกษัตริย์ขัตติยะจอมโมลี สมกับที่เป็นกษัตริย์ฉัตรแผ่นดิน ** "มหาราช" สมัญญาประชาถวาย สมเชื้อชายชาติไทยใจถวิล ทิพย์วิมานตระการเป็นอาจิณ เสวยสุขชั้นพรหมมินทร์สิ้นกาลนาน สมพงศ์ ชูสุวรรณ ๑๘ มกราคม ๒๕๕๗

[D]

ยินดีต้อนรับพี่"พงศ์"ค่ะ

"ดิน"(Sasi)

[สุวรรณ]

ยินดีต้อนรับค่ะ 

[panthong.kh]

มาต้อนรับ ขับขาน กลอนกานท์เจิด
อ่านแล้วเพลิด- เพลินจริง ทุกสิ่งท่าน
หนึ่งมิ่งมิตร ชิดชื่น ยืนยาวนาน
สุขสำราญ เถิดหนอ พ่อตาคม (คมหรือหยีก็ไม่รู้)
พันทอง
ยินดีต้อนรับจ้า
 

 

[รพีกาญจน์]

*** สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ***

สี่ร้อยปีที่พรากจากพวกเจ้า
ร่างถูกเผาฟืนไฟไหม้สังขาร
เหลือเพียงกอบหอบฝังดูกอังคาร
จิตวิญญาณยังอยู่คู่ธานิน

ชั่วชีวิตเช้าเย็นมิเป็นสุข
คนไทยทุกข์ถูกกดขี่เสรีสิ้น
ถูกเข่นฆ่าทอดกายหายใจริน
เลือดทาดินหมดลมจมดาบทวน

ทั้งวัดวาอารามบ้านคามเขต
กลายเป็นเศษพังผุธุลีส่วน
เรือนปราสาทราชวังเวียงเจ้าจวน
ทลายร่วนพินาศด้วยศาตรา

สองฟากทางย่างเดินเผชิญโศก
บังเกิดโรคระบาดฝีดาษห่า
ร้องระงมล้มตายคล้ายผักปลา
อีกพม่าไล่ขับจับโจมตี

กูรวบรวมไพร่พลคนกล้าแกร่ง
เข้ายื้อแย่งรบพุ่งเอากรุงศรี
กอบกู้เอกราชปราศไพรี
ซ่อมสร้างดีกว่าเก่าเหย้ารุ่งเรือง

นี่คือแคว้นแดนดินถิ่นศักดิ์สิทธิ์
เจริญวิทย์ศิลป์ศาสตร์ชนปราดเปรื่อง
ใครคิดยุ่งมุ่งหมายร้ายเนืองเนือง
เผาบ้านเมืองกินโกง..ตายโหงตาย!

 

รพีกาญจน์

[รัตนาวดี]

จากใจ

รัตนาวดีค่ะ

 

[รพีกาญจน์]

ในน้ำมีปลาอยู่ปูกุ้งหอย
ในดงดอยมีไม้เครือว่านหวาย
มีข้าวฟางช้างม้าหมูวัวควาย
มีค้าขายแลกเปลี่ยนเวียนของกัน

มีวัดวาอารามงามวิเศษ
มีคามเขตกำแพงแข็งขอบขัณฑ์
มีปราสาทเวียงวังคลังเคียมคัล
มีราชันเปี่ยมเมตตาสง่าองค์

รู้พูดจาสามัคคีนับพี่น้อง
รู้รักเดียวเกี่ยวดองปองประสงค์
รู้ถ้อยทีถ้อยอาศัยใฝ่จำนงค์
อยู่ยืนยงก้าวหน้าสถาวร

เรามีทรัพย์ในดินสินในน้ำ
แร่ทองคำดีบุกทุกสิงขร
พลอยเพชรนิลจินดาใสสาธร
ใต้สาครแก๊สเหลวปิโตรเลียม

มันชักเรือลงลึกศึกเข้าบ้าน
แบ่งดินดานยุยงส่งเสริมเสี้ยม
เกลียดชิงชังแช่งชักทอถักเทียม
คอยตระเตรียมตักตวงเก็บยวงใย

กอบประโยชน์ใส่ตนปล้นเชื้อชาติ
ชั่วบังอาจเสิบสานก่อการใหญ่
ใจแสนดำทำลายขายเมืองไทย
ไม่มีใคร จะสู้ กูสู้เอง!

 

รพีกาญจน์