ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตรีประภัสร์ โสม]

                        
               
               หนึ่งโสมน้อย ร้อยเรียง สำเนียงอ้อน
                     สื่ออักษร อารมณ์ ผสมศิลป์
                    จากไพรพง บรรจง ถึงบุรินทร์
                         ฟ้าสีนิล จารจด บทกวี           

                    รังสิมันต์ เลื่อนหลบ สงบแสง 
                    ดาราแจ้ง ดื่นดาษ ประกาศศรี                     
                      วาโยผ่าน พร่างพรม ห่มฤดี
                       ณ ราตรี คิดถึง ซึ่งคนไกล           
       
                         


                        

       อื๊บๆๆ หนึ่งโสม..เอาการบ้านมาส่งค่ะ ♡
                 ♡ช่วยแนะนำด้วยนะคะอาจารย์     

[panthong.kh]

อรุณรุ่ง เรืองรอง มองสดสวย
ละอองช่วย อบอวล ชวนหลงไหล
เกาะยอดเรียว เขียวหมด หยดหยาดไป
กระทบใจ คนเศร้า เช้าวันนี้

แมลงปอ ล้อลม ชมน้ำค้าง
มุมหน้าต่าง บางเบา เหลาเป็นซี่
บินมาโฉบ ฉาบเฉี่ยว เลี้ยวลดมี
แล้วบินรี่ จากไป ในไพรพง
พันทอง

[~ขลุ่ยกันแสง~]

..วาโยผ่าน พร่างพรม ห่มฤดี
ณ ราตรี คิดถึง ซึ่งคนไกล
"หนึ่งโสม"

หวนโหยพลิ้ว หวิวแว่ว เจื้อยแจ้วล่อง
ดังกึกก้อง กังวาน เสียงหวานใส
คราต้องโสต ซาบซึ้ง ตรึงฤทัย
ต่างหลงใหล ไม่สิ้น ถวิลฟัง..
 
..ส่งสำเนียง เสียงครวญ ไปอวลอุ่น
ให้ละมุน กรุ่นกลิ่น แห่งจินต์หลั่ง
เพียงออหวิว แว่วว่า น่ารักจัง
วอนอนงค์ จงฟัง..อย่างตั้งใจ
 
emo_28หวนโหย - คือ..เทคนิค หรือ..ลูกเล่นในการเป่าขลุ่ยเพื่อให้ไพเราะขึ้น

[...สียะตรา..]

......เพราะความรักแลศรัทธา...ภาษาแห่งชาติ

...โสม..พิลาสวิวรรธน์เด่นมิเป็นสอง

...บทกวีรื่นน้ำคำในทำนอง

...คือครรลองผ่านสิ่งยากด้วย......พากเพียร



...................... ..............................

[ตรีประภัสร์ โสม]

   
                                 
                           
                             อรุณรุ่ง เรืองรอง มองสดสวย
                           ละอองช่วย อบอวล ชวนหลงไหล                 
                      เกาะยอดเรียว เขียวหมด หยดหยาดไป
                               กระทบใจ คนเศร้า เช้าวันนี้
                                  ¤.¤.¤.¤.¤.¤.¤.
                                 แมลงปอ ล้อลม ชมน้ำค้าง
                              มุมหน้าต่าง บางเบา เหลาเป็นซี่
                               บินมาโฉบ ฉาบเฉี่ยว เลี้ยวลดมี
                                 แล้วบินรี่ จากไป ในไพรพง
                                          ...พันทอง...
                                       
                                    

                                    เจ้ากางปีก ปิ่นรุ่ง ผดุงถิ่น
                                เพื่อโบยบิน เหนือน้ำไปตามฝัน
                                ในสนธยา อ่อนแสง แห่งตะวัน
                              ด้วยเชิงชั้น แมลงปอ หยอกล้อลม
                                  ¤.¤.¤.¤.¤.¤.¤.¤.¤.
                                  แว่วสำเนียง เสียงขรม ระงมร่ำ
                             เหล่าแมงค่ำ พร่ำเพรียง เสียงประสาน
                                 จึ่งฟากฟ้า เผยดาว พราวตระการ
                                  ดั่งโวหาร ขานขับ ให้หลับนอน
                                               

                                    

                         

[ตรีประภัสร์ โสม]

     
                

      หวนโหยพลิ้ว หวิวแว่ว เจื้อยแจ้วล่อง
         ดังกึกก้อง กังวาน เสียงหวานใส
          คราต้องโสต ซาบซึ้ง ตรึงฤทัย
           ต่างหลงใหล ไม่สิ้น ถวิลฟัง..  

       ส่งสำเนียง เสียงครวญ ไปอวลอุ่น
        ให้ละมุน กรุ่นกลิ่น แห่งจินต์หลั่ง
           เพียงออหวิว แว่วว่า น่ารักจัง
           วอนอนงค์ จงฟัง..อย่างตั้งใจ
                    ..ขลุ่ยกรรแสง..
     
           ♡¤♡¤♡¤♡¤♡¤♡
       
        เพียงออผิว แผ่วพริ้ว พรมหวานแว่ว
        มาเจื้อยแจ้ว กล่อมใจ ไพรพฤกษา
           ขับลำนำ กล่อมน้อง ให้นิทรา
            หลับเถิดหนาแก้วตาจงฝันดี
     
      เมื่อหลับตา ฟังเสียงขลุ่ย บรรเลงเพราะ
          เสียงเสนาะ ไพเราะนุ่ม ชุ่มหรรษา
       ปล่อยความคิด ให้ลอยล่อง ท่องธารา
           อาบดื่มกิน ทิพย์รสา ชีวาเพลิน
                       
                          หนึ่งโสม..

                         

     

[ศรีเปรื่อง]

ผ่านมาเจอะคราดึกเกิดคึกคัก
จึ่งจำหลักแกะพจีห่อนมีเขิน
ตามประสาหนุ่มใหญ่วัยเจริญ
ลุกมาเดินงุ่มง่ามยามราตรี

นงนะแน่งแกว่งเพลงเชลงถ้อย
ดั่งดาวน้อยสุกงามวะวามสี
เพลาไร้ไถงก่องส่องธานี
ก็ยังมีหนึ่งโสมประโลมชาย

ศรีเปรื่อง
๑๔ ต.ค. ๒๕๕๖

[ตรีประภัสร์ โสม]

                 

                ขอรับคำนำชมภิรมย์ยิ่ง
             พาเขินจริงเกินใดคำไขขาน
             เพียงพจีพี่เอยเผยดวงมาน
              มอบประสานไมตรีมียื่นมา

             ท่านศรีเปรื่องเรืองรุ่งมุ่งวิถี
                 ทุกวลีวิไลคำไขขาน
          อารมณ์คล้อยพลอยชื่นรื่นสราญ
             จิตเบิกบานแจ่มใส..คงใจดี  
                       ..หนึ่งโสม..
                         
                      

   

[D]

อย่าไปเชื่อ วจี พี่"ศรีเปรื่อง"
ท่านนั้นเฟื่อง เรื่องลวง ทรวงอิตถี
หญิงมากมาย หลายคน หม่นฤดี
น้ำตาปรี่ ทุกราย ชายทิ้งไป

มธุรส พจน์พราว น้าวสะกด
ทุกหยาดหยด รดมาน พานวาบไหว
หากเชื่อเขา เฉาแน่ เป็นแผลใจ
ฉันนี่ไง หนึ่งคน โดนทิ้งมา

"ดิน"

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ขอชี้แนะ นิดนึง นะ.."หนึ่งโสม"
ให้ประโลม อกพี่-"ขลุ่ยฯ"ดีกว่า
จะเอารัก ร้อยเรียง เพียงขวัญตา
รับรองจ้า ว่าพี่ นี้..รักจริง..
 
..หากเจ้ายิน สำเนียง เสียงยุแหย่
คิดว่าแค่ ลมล่อง เถอะ..น้องหญิง
จะมอบรัก ภักดิ์ใจ อุ่นไออิง
ไม่ทอดทิ้ง กานดา แม้..นาที
 

[D]

พูดดังดัง ฟังนะ จ๊ะ"หนึ่งโสม"
"ขลุ่ย"หมายโน้ม โลมชิด ขนิษฐี
นั่นล่ะนะ คารม คมชาตรี
ตรองให้ดี ถี่ถ้วน อย่าด่วนมาน

จิ้งจกทัก จักรู้ ควรอยู่นิ่ง
นี่คนติง ยิ่งผล อย่ายลผ่าน
ยังจีบฉัน หน้าเป็น เมื่อเย็นวาน
วันนี้ยิ้ม หน้าบาน หวานอีกคน

"ดิน"

[ตรีประภัสร์ โสม]

         
                 
                     
              

           พอฟังพี่ ชี้แนะ และจดจ่อ
   พะเน้าพะนอ หวานชื่น ยื่นความหมาย
        สื่อความรัก แรกนั้น บั่นกระจาย
        ทำนบฝั่ง พังทะลาย ใจกระเจิง
             
             แต่พอมา บัดนี้ ไม่มีแล้ว
         ต้องยืนแห้ว ตาแป๋ว ใจค้างเติ่ง
           เพราะคนที่ เรารัก ชักเปิดเปิง
       แสนยุ่งเหยิง หลีกทาง จำห่างไกล

            ถ้าพบรัก ครั้งแรก เขาแจกจ่าย
          ที่หลากหลาย กลายกลับ ปรับไฉน
          เพราะรักที่ พี่ขลุ่ยให้ ชุ่ยเหลือใจ
               มีพี่ดิน มาร้องไห้ ให้อาทร
      
              ว่าถูกคน ทอดทิ้ง อิงรักใหม่
           พี่ขลุ่ยฯใจ ใจร้าย ใยหลอกหลอน
           เที่ยวอ้อนรัก ฝากใจ ใส่บทกลอน
        หนึ่งโสมวอน อย่างงอนเง้า นั่งเศร้าตรม..
             
                              

                ♡  หนึ่งโสมขอบคุณค่ะ  ♡
               
                                     


               

[กังวาน]

หลายคนมอบตอบรักชักเหตุผล
ช่างชอบกลผู้ชายหมายจะสม
บ้างอ้างโน่นอ้างนี่มีคำคม
อยากจะชม..หนึ่งโสม..โลมเล้าใจ

ถ้ามิเบื่อเชื่อคำจะช้ำจิต
เหมือนโดนพิษเขาหาเอามาใส่
รักทุกคนหม่นหมองตรองฤทัย
มองมาไกลตรงนี้พี่ดีพอ

สรรพคุณวุ่นวายบรรยายยาก
แต่ก็มากด้วยรักภักดิ์เธอหนอ
กามเทพเป็นพยานกังวานรอ
อยากจะขอเคียงข้างมิห่างเลย

เป็นรักแรกแปลกไหมให้ประจักษ์
มิเคยรักใครมาก่อนขออ้อนเผย
พบหนึ่งโสมโฉมเฉลาอยากเข้าเชย
ดุจคำเปรย..รักแรกพบ..อยากสบตา

คำคนอื่นหมื่นแสนแม้นเขาบอก
แค่คำหลอกด้วยดวงจิตคิดอิจฉา
จะรักน้องคนเดียวเจียวสัญญา
รีบตอบมาด่วนจี๋...จากพี่กัง(วาน)

---กังวาน---
 

[ศรีเปรื่อง]

ด้วยอักโขตื้นตัน...มันแน่นอก
มือกระดก...เอวเขย่า...เอ้า! มีหวัง
"อะเฮ้ยเฮ้ย!" ส่งเสียง...สำเนียงดัง
ดีใจจัง...โสมกะก่อง...เจ้าส่องมา

ออกสเต็ปจำรูญ...มูนวอคเกอร์
ขุดแดนซ์เว่อร์...แนวโก้...โชว์ท่วงท่า
ถึงไม่สวย...แต่ก็เท่ห์แถมเฮฮา
ใครว่าบ้า...ก็บ่สน...เพื่อคนดี

ราชปะแตนฟิตปั๋ง...พลังเยอะ
เต้นจนเลอะเปรอะไคล...เหงื่อไหลปรี่
กระบัดเห็น..."ดิน" คลามาราวี
ทั้งใส่สีตีไข่...ไล่สาดโคลน

ไม่รักแล้ว...แน่ะ! ยังหมั่น...มากลั่นแกล้ง
น้ำใจแล้ง...ดั่งอิสาน...กาลกระโน้น
เขียดอีโม่-กบ-ตะปาด...ขาดแรงโจน
เกาะบนโพน...ทดท้อ...รอความตาย

โอ้กานดา...อย่าเชื่อ...แม่เสือหญิง
หล่อนน่ะทิ้งเรียมให้...หทัยสลาย
แอบไปกิ๊กลุง "รพี ฯ" ที่เชียงราย
ปล่อยพี่ชายหนาวเหน็บเจ็บทรวงใน

ส่วนลุง "กัง ฯ" หลาน "ขลุ่ย ฯ" อุ๊ย! เจ้าชู้
เชื่อเถอะหนู...เรียมมุสา...ก็หาไม่
เลือกลุง-หลาน...รังแต่ช้ำระกำใจ
มาเถอะไว...ซบพี่...ห่อนมีตรม

ศรีเปรื่อง
๑๕ ต.ค. ๒๕๕๖

    

ขออภัยที่ใช้เสียงตรี ที่ "ท้ายวรรคสอง" หนึ่งคำครับ คือ "กระโน้น"

แฮ่ ๆ เรื่องเสียงตรีที่ "ท้ายวรรคสอง" นี่ เป็นหนึ่งเรื่อง ที่ผมยังหาคำตอบดี ๆ ไม่ได้เกี่ยวกับเหตุผลของการ "ห้าม"
เพราะหากอ่านทำนองเสนาะดู ก็จะรู้ว่ามันเอื้อนได้ ผิดกับเสียงสามัญที่เอื้อนไม่ไปเลย
อีกอย่าง กลอนโบราณ ที่ลงท้ายด้วยเสียงตรีก็มีให้เห็นอยู่พอสมควร แล้วทำไมปัจจุบัน เราถึงขนาดต้องห้ามกัน ???

เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ท่านใดมีทฤษฎีดี ๆ ที่อธิบายได้ ก็บอกเล่าเก้าสิบกันหน่อยนะครับ อยากรู้มากกก...ครับ

[ตรีประภัสร์ โสม]

     

 

หนึ่งโสมซาบ ซึ้งจริง จนนิ่งอึ้ง
สุดจะทึ่ง พี่ศรีเปรื่อง เฟื่องชวนฝัน
ทางรักนี้ ที่พี่พา น้องฝ่าฟัน
ตัวน้องนั้น ยังไม่พร้อม ยอมร่วมเดิน
                                                       
กังวานรัก สลักจิต นิ่งคิดอยู่
น้องไร้คู่ ฟังแล้วเคลิ้ม เริ่มขวยเขิน
คารมพี่ กวีรัก ชักจะเพลิน
กลัวเลยเกิน หลงกล กมลใคร
 
ใต้ร่มเงา รักแร้ เอ้ย! รังรัก
อยากจะพัก อยากจะพิง อิงไม่ได้
โสมอุตส่าห์ วิ่งหนีพ่อ มาตั้งไกล
น้องจะไม่ หันกลับ  ลาลับแด..
                   
             อยากจะไปบวชชีหนีสงสาร (ตัวเอง^^)
แต่ก็กลัว ขึ้นคาน นานจนแย่
                     ครั้นจะหนี ความโสด ขาดคนแล                     
นั่งชะแง้ รอหนุ่ม ก็กลุ้มใจ
มีแต่คน แก่เฒ่า มาเฝ้ามอง
                         มีลูกสอง เมียสี่ นี่ไม่ไหว                               
คิดไม่ตก อกหมอง น้องขอไกล
จำต้องไป บวชชี ดีกว่าเอย

หนึ่งโสม..

      

 

       



               

[D]

ด้วยอักโขตื้นตัน...มันแน่นอก
มือกระดก...เอวเขย่า...เอ้า! มีหวัง
"อะเฮ้ยเฮ้ย!" ส่งเสียง...สำเนียงดัง
ดีใจจัง...โสมกะก่อง...เจ้าส่องมา

ออกสเต็ปจำรูญ...มูนวอคเกอร์
ขุดแดนซ์เว่อร์...แนวโก้...โชว์ท่วงท่า
ถึงไม่สวย...แต่ก็เท่ห์แถมเฮฮา
ใครว่าบ้า...ก็บ่สน...เพื่อคนดี

ราชปะแตนฟิตปั๋ง...พลังเยอะ
เต้นจนเลอะเปรอะไคล...เหงื่อไหลปรี่
กระบัดเห็น..."ดิน" คลามาราวี
ทั้งใส่สีตีไข่...ไล่สาดโคลน

ไม่รักแล้ว...แน่ะ! ยังหมั่น...มากลั่นแกล้ง
น้ำใจแล้ง...ดั่งอิสาน...กาลกระโน้น
เขียดอีโม่-กบ-ตะปาด...ขาดแรงโจน
เกาะบนโพน...ทดท้อ...รอความตาย

โอ้กานดา...อย่าเชื่อ...แม่เสือหญิง
หล่อนน่ะทิ้งเรียมให้...หทัยสลาย
แอบไปกิ๊กลุง "รพี ฯ" ที่เชียงราย
ปล่อยพี่ชายหนาวเหน็บเจ็บทรวงใน

ฯลฯ

ศรีเปรื่อง
๑๕ ต.ค. ๒๕๕๖

    

ออกมาแถ แก้ตัว จนรัวสั่น
พัลวัน เทียวหนอ พ่อหนุ่มใหญ่
โพนทะนา ว่านัก ชักขุ่นใจ
ก็แล้วใคร ไหนจัก รักเธอลง

อ้วนพุงโล โตท้อง เดินย่องแย่ง
ห้อยต่องแต่ง แรงไร้ ไผสิหลง
หัวก็ล้าน ฟันหลอ พ่อหงอคง
อย่ามาจง ใจแจง แสลงมาน
 
อ้าย"รพีฯ" ดีกว่า เอิ้นจ๋าจ๊ะ
รูปหล่อซะ ประทับ เสียงขับขาน
ต่างกับพี่-ศรีเปรื่อง กระเดื่องดาน
หาคำหวาน ซ่านจิต มิคิดมี

อย่ามาหลอก สาว"โสม" โลมเลอะเทอะ
ประเดี๋ยวเถอะ เจอะถนัด หัตอิตถี
ทำซู่ซ่าส์ น่าหั่น เป็นขันที
จะโดนดี สักเมื่อ มิเชื่อ..ลอง

"ดิน"

 

[รพีกาญจน์]

............................
โอ้กานดา...อย่าเชื่อ...แม่เสือหญิง
หล่อนน่ะทิ้งเรียมให้...หทัยสลาย
แอบไปกิ๊กลุง "รพี ฯ" ที่เชียงราย
ปล่อยพี่ชายหนาวเหน็บเจ็บทรวงใน

ส่วนลุง "กัง ฯ" หลาน "ขลุ่ย ฯ" อุ๊ย! เจ้าชู้
เชื่อเถอะหนู...เรียมมุสา...ก็หาไม่
เลือกลุง-หลาน...รังแต่ช้ำระกำใจ
มาเถอะไว...ซบพี่...ห่อนมีตรม

ศรีเปรื่อง
๑๕ ต.ค. ๒๕๕๖

อนิจจะ กะละมัง โอถังถาด
บุงกระจาด ถอกเป เทขนม
ดิ้งสะดุ้ง ฟุ้งฟาย ตามสายลม
โดนคารม ศรีเปรื่อง กระเดื่องดาม

กล่าวรพี มีกิ๊ก จิ๊กดินก๊อก
เชิญขี่ม้า ห้าศอก ออกไปถาม
หลวงตาแส แม่ชี ที่อาราม
หรือแค่ปราม ห้ามข้อง น้องโสมแดง

ดิ้นสามช่า มาซีลอน อ้อนไปเถิด
ออดสาวแพร่ แห่ระเบิด เปิดยิ้มแฉ่ง
เจียมวัยเฒ่า เฝ้ากุฎิ ริย่องแยง
อาจหมดแรง เสียก่อน นอนศาลา

พอไว้เนื้อ เชื่อใจ ในบ้านนี้
คือ...รพี เท่านั้น นะน้องจ๋า...
หยุบยิบยิบ สิบซาว จาวล้านนา
น้ำพริกฮ้า เมืองแปร้ แลหละปูน

เลิกไว้เนื้อ เชื่อวาง บ่าวกลางใต้
อ้ายศรีเปรื่อง ซ้ำไปใหญ่เขี้ยวบู่น(งอก)
น้ำตาเล็ด เช็ดเข่า เอาปลายลูน(หลัง)
บ่าวลำพูน ปู๊นปู๊น ม่วนบ่ดาย

 

รพีกาญจน์

ยินดีต้อนรับและทักทายน้องหนึ่งโสม

 

[ตรีประภัสร์ โสม]

        

  emo_54ตอบพี่รพีกาญจน์
       
         อนิจจะ กะละมัง โอถังถาด
        บุงกระจาด ถอกเป เทมะแต๋ง
        ดิ้งสะดุ้ง ฟุ้งฟาย ตามงายแลง
       ตึ้งบ่แยง ศรีเปรื่อง กระเดื่องดาม

        เรียมมาบอก กรอกหู อู้นักหนา
         เปิ้นมาฮ้าย อ้ายรพี ดีแต้ถาม
         น้องกะว่า น่ามึน อึนลุกลาม
        คงบ่งาม แตะข้อง น้องโฉมอาย

         ดิ้นสามช่า มาซีลอน ฮ้อนไปเถิด
       มาเมืองแพร่ แห่ระเบิด เกิดเปิ้นหงาย
       อ้ายศรีเปรื่อง เยื่องย่าง ง้างมะดาย
       เล่นลวดลาย หมายโลม โสมสะเด็น

          พอไว้เนื้อ เชื่อใจ ในบ้านนี้
            คือตัวปี้ รพี ดีแน่เห็น
        อู้คนเดียว เกี้ยวน้อง ต๋าเป็นเอ็น
        จุ๊น้องเล่น หรือหลอก ม๊อกอุ่มงัน

      เลิกไว้เนื้อ เชื่อวาง กลางเหนือใต้
       มิวางใน ใจชาย ร้ายหวาดหวั่น
      ตัวคนเดียว เปลี่ยวดาย หมายจะมั่น
        ตัวน้องนั้น ฝันสู่ อยู่บ้านกลอน
 
    สวัสดีค่ะพี่รพีกาญจน์ขอฝากตัวด้วยนะคไม่
   คล้องจอง ตรงไหนขออภัยและชี้แนะด้วยนะคะ
       ขอบพระคุณค่ะ

หนึ่งโสม..