ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดุลย์ ละมุน]

อกระรัว กลัวหงอ เจ้า ย.ยักษ์
ฤา สุขเทียบ ร.รัก ที่ถักเถา
รอร่วมเรียง เคียงครอง เพียงสองเรา
โอ้รอแล้ว รอเล่า ทุกเช้าเย็น

เจ้าคงมอง เพียงสะพาน เพื่อผ่านข้าม
โธ่คนงาม ทรามวัย เจ้าไม่เห็น
รักที่มอบ ผ่องพรรณ กว่าจันทร์เพ็ญ
มิว่างเว้น เฝ้าบ่ม ถมทวี

สุดดวงแด ยอมพลี ทั้งสี่ห้อง
มอบนวลน้อง ครองมั่น เป็นขวัญศรี
ยอดพธู ขอบูชา เพียงนารี
ตราบชีวี หวานซึ้ง เพียงหนึ่งนาง
 

[panthong.kh]

ย.จะยัก ท่าบ้าง ด้วยนางเขิน
ให้สะเทิ้น เกินการณ์ อย่าพาลหมาง
เป็นวิสัย ของหญิง ลองชิมลาง
จิตใจว่าง ร้างเปลี่ยว จึงเทียวทวน

ย.จะยัก ยื้อแย้ง เกิดแปลงเหตุ
ผิดสังเกตุ เลสนัย จักไห้หวน
ต้องอับอาย ขวยขด สลดนวล
นอนคร่ำครวญ คล้ายคลึง ตะลึงแล

ย.จึงยัก ท่าเหนียม เจียมตัวหน่อย
แตะต่อต้อย ถ้อยมาก ฝากรอยแผล
กลืนกล้ำกลาย ชายเมิน เขินดวงแด
รันทดแแท้ แน่นัก รักมลาย

แม้น ร.รัก จักสุข สนุกแสน
ดั่งเมืองแมน แดนสรวง ยังห่วงหาย
เกิด ร. รัก รักเล่น เห็นมากมาย
คงอับอาย ขายหน้า ประชาชี

ดวงฤดี เหลวแหลก แตกย่อยยับ
ชายสลับ สับเข้า เขาหลีกหนี
น้ำตานาง พรางย้อย คอยแรมปี
คงเป็นที่ เวทนา ขายหน้านัก
พันทอง
๔/๐๗/๕๖

[ไพร พนาวัลย์]

รู้ตัวเองเองนั้นตื้นตันจิต
ขาดมิ่งมิตรมิตรแท้ดวงแดหวั่น
จำห่างไกลไกลห้วงดั่งจวงจันทร์
ผูกสัมพันธ์พันธายามราตรี

จึงขอฝากฝากใจให้เจ้ารู้
เราดั่งชู้ชู้ชมดั่งพรหมจี้
รักแสนรักรักล้นท้นฤดี
ขอเพียงมีมีเจ้าคอยเว้าวอน

คิดถึงเจ้าเจ้ารู้อยู่ว่ารัก
จึ่งคอยทักทักทายมิวายอ้อน
แม้จำจากจากไกลจำใจจร
อยู่ดงดอนดอนดงยังคงคอย

“ไพร พนาวัลย์”
 
เพ้ออยู่เดียวดาย ไม่สัมผัสกับใครเล้ย...
มาช้า แต่ก็มา