ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ขลุ่ยเลาน้อย คอยนาง บนทางฝัน
เพ้อรำพัน หวั่นไหว ไห้-โหยหา
น้ำตานอง หมองหม่น ล้นอุรา
เศร้าโศกา อาลัย ไร้เรี่ยวแรง..
 
..ขลุ่ยเลาน้อย ร้อยเรียง เสียงสะอื้น
ยามดึกดื่น เดียวดาย ให้หน่ายแหนง
ปวดอุรา ระกำ พาสำแดง
มิเหือดแห้ง ห่างหาย สลายไป..
 
..ขลุ่ยเลาน้อย คอยรัก มาปักห้วง
ซับน้ำตา ในทรวง ที่ร่วงไหล
ผูกสัมพันธ์ มั่นหมาย ถักสายใย
รักษาใจ ให้หาย คลายโศกา..
 
..ขลุ่ยเลาน้อย ค่อย-ค่อยครวญ อย่างหวนโหย
พลิ้วลมโชย สำเนียง เสียงแว่วว่า
แสนโศกศัลย์ ปวดร้าว หนาวอุรา
เศร้าหนักหนา ราตรี..ที่เดียวดาย.
 

[Prapacarn ❀]

มาเถิดมาขวัญเอ๋ย..อย่าเลยร้าง
มาเคียงข้างแนบชิดอย่าคิดหน่าย
มาประคองกล่อมนิทราอย่ากลับกลาย
มาทักทายให้เห็นเป็นเพื่อนใจ

ฝากจุมพิตอ่อนอุ่นละมุนฝัน
ฝากแตะแต้มคำจำนรรจ์หมั่นมอบให้
ฝากผิวเพลงครวญหาร่ำอาลัย
ฝากห้วงใจบรรเลงเพลงขลุ่ยครวญ

แซม

[~ขลุ่ยกันแสง~]

มาแล้วจ้า มาเคียง ร่วมเรียงร้อย
มาทยอย รอยชื่น ให้คืนหวน
มาแนบกลาง ทางใจ ใกล้ชิดนวล
มาเย้ายวน ชวนเชิญ ดำเนินรัก..
 
..ขอจุมพิต ให้อุ่น ละมุนแก้ม
ขอแต่งแต้ม แง้มนวล ชวนสลัก
ขอห้วงห้อง น้องหญิง มาพิงพัก
ขอประจักษ์ รักนาง..ตรงกลางใจ.
 

[พิมพ์วาส]

ยินขลุ่ยผิวพลิ้วล่องทำนองรัก
หวังวิจักขณ์จิตหนึ่งที่ซึ่งหมาย
จึงบรรเลงเพลงฝันเผยบรรยาย
หวังลมร่ายเรื่องรักวนวักคืน

อิฏฐารมณ์ชมชิดก่อนติดข้าง
บัดนี้คว้างเคว้งพัดยากหยัดฝืน
เจตสิกริกสั่นหวาดหวั่นกลืน
กลัววันดื่นดาวดับดลอัปปาง

เทพเจ้าจรเห็นขลุ่ยเซ่นฟ้า
อัจนาเนื้อเพลงโศกเครงหมาง
ขอโสตยินถิ่นเสียงแม้เพียงจาง
โปรดฟังบ้างบทเถา...โศกเศร้านี้

ขอขลุ่ยดังกังวานพัดผ่านโสต
ในจิตโปรดเปิดรับอย่าขับหนี
ขอสมานสานสมัครและภักดี
กลับจงมีมาแด่...ดวงแดเรา

[บูรพาท่าพระจันทร์]

มาเถิดมาขวัญเอ๋ย..อย่าเลยร้าง
มาเคียงข้างแนบชิดอย่าคิดหน่าย
มาประคองกล่อมนิทราอย่ากลับกลาย
มาทักทายให้เห็นเป็นเพื่อนใจ

ฝากจุมพิตอ่อนอุ่นละมุนฝัน
ฝากแตะแต้มคำจำนรรจ์หมั่นมอบให้
ฝากผิวเพลงครวญหาร่ำอาลัย
ฝากห้วงใจบรรเลงเพลงขลุ่ยครวญ

แซม

มายืนรอขอขวัญจากจันทร์โฉม
ให้แม่โลมโน้มถวิลสิ้นกำสรวล
หวังละอองปองขวัญจุดรัญจวน
มีเนื้อนวลป่วนจิตกล่อมนิทรา

อย่าปล่อยคอยน้อยจินต์ไม่สิ้นสุด
นิราศนุชนาฏน้องร้องโหยหา
จะเป็นบาปตราบสิ้นหมดวิญญาณ์
ไร้เมตตาปรานีไม่ดีเลย...

-บูรพาฯ-


 

[panthong.kh]

เสียงขลุ่ยแว่ว แผ่วผ่าน หวานผสม
ดั่งเสียงลม พรมพร่าง มาร้างเฉย
แสนรัญจวน หวนหา อุราเปรย
ว่ารักเอย เลยล่วง ทุกข์ห้วงจินต์

ถวิลหวัง ดังมา นภาสรวง
เข้าปักทรวง พ่วงทับ จับใจสิ้น
พายุเคลื่อน คล้อยคร่ำ ดำทมิฬ
หนาวชีวิน รินร่ำ ฉ่ำน้ำตา

เสียงขลุ่ยขาด โบยบิน สิ้นหวังแล้ว
เขาเปลี่ยนแนว แจวหาย ทำลายค่า
รอฟังเสียง ขลุ่ยเศร้า เขาไม่มา
รุ่งทิวา กระจ่างแจ้ง เหมือนแสร้งเลือน
พันทอง
๓๐/๐๖/๕๖
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

โอ้..อกเอ๋ย อาลัย สายใยรัก
ให้เจ็บหนัก ดั่งมีด มากรีดเฉือน
 แผลสลัก ปักอยู่ มิรู้เลือน
ยากจักเลื่อน เคลื่อนคลาย แทบวายจินต์..
 
..ก่อนเคยเนา เคล้าเสียง สำเนียงหวาน
รัตติกาล มานฉ่ำ พร่ำถวิล
สื่อสารรัก ฤทัย ใคร่ยลยิน
ตราตรึงกลิ่น กรุ่นใจ ไม่เคยจาง..
 
..ห้วงกาลนี้ มีเพียง สำเนียงเศร้า
ที่แนบเนา ฤทัย มิไกลห่าง
เสียงขลุ่ยครวญ หวนเศร้า มิเบาบาง
เจ็บมิจาง จรไป..จากใจเลย.