ชั่วหลายกาลผ่านผจญ ร้อน,ฝน,หนาว
หลายรอยร้าวรอยบากจากขวากหนาม
หลายพันหมื่นกิโลเมตรหลายเขตคาม
หลากหลายตามคำสั่งนายสั่งมา
เพื่อชิ้นเนื้อก้อนหนึ่งซึ่งเขาล่อ
ให้เราห้อตามมาดปรารถนา
หากอยากเร่งจึงเพียรเฆี่ยนกายา
ถึงจุดหมายถึงกรุณาให้เนื้อกิน
แต่ชั่วคราวครั้งหนึ่งจึงให้นิด
แล้วจึงคิดจุดหมายใหม่มาไม่สิ้น
เอาเนื้อวางล่อตามาอีกชิ้น
ให้เราดิ้นรนห้อกันต่อไป
หากบางตัวแก่ชราเกินฝ่าฟัน
หรือมีอันป่วยจนเกินทนไหว
ก็ปล่อยทิ้งพร้อมเนื้อก้อนหนึ่งไว้
มิแลเหลือเยื่อใยหาใหม่แทน
ไอ้พวกเลียแข้งนายสบายนัก
วิ่งสักพักนายก็ให้ไปนั่งแท่น
ไอ้ขยันตะบันรุดสุดแร้นแค้น
เหนื่อยสุดแสนสายตัวขาดอนาถจริง
เพราะเลียแข้งเลียขาเขาไม่เก่ง
ใช้แต่ขาตัวเองคอยเร่งวิ่ง
อิจฉาพวกพะนอแนบเข้าแอบอิง
เนื้อใหญ่ยิ่งยามถึงชัยได้ง่ายดาย
ต่างกับพวกเพียรขยันสู้ฟันฝ่า
เหนื่อยหนักหนาเร่งรีบแทบชีพสลาย
แต่ไม่เคยเทียบเท่า'อยาก'เจ้านาย
หมดแรงกายกี่รุ่นช่วยคุณนั้น
ถ้าไม่มีเราใช้ช่วยก้าวล้ำ
ถ้าไม่มีเราทำช่วยถึงฝัน
ถ้าไม่มีเรามาช่วยฝ่าฟัน
จุดหมายนั่นเมื่อไหร่ล่ะจะใกล้ตา
คิดแค่เพียงเท่านี้ใช้เนื้อล่อ
ความไม่พอของใจเมื่อไหร่สา
เป็นวังวนกลไกแต่ใดมา
เกิดกับหมาลากรถรันทดใจ
ธาตรี รติกานท์
๓๐.๐๕.๒๕๕๖
