ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไผ่เดียวดาย]

มันคงดี หากสิ่งทำ ได้คำตอบ
ดังที่ชอบ  ไม่ตรงข้าม กับความฝัน
สิ่งทุ่มเท เธอเห็นค่า รักษามัน
ใจของฉัน คงมีแรง จะแข่งเดิน

มันตรงข้าม กับภาพร่าง อย่างสิ้นเชิง
รักถูกเพลิง เฉยชาเข้า เผาห่างเหิน
ไร้ความหมาย ต้องทุกข์ทน เพราะโดนเมิน
จนสุดเกิน ไม่ไหวรั้น ดันทุรัง

ไม่เคยเลย จะได้รับ หรือกลับคืน
ทนกล้ำกลืน มองความรัก  ถูกกักขัง
การยอมแพ้ คือทางออก บอกใจฟัง
เพราะที่นั่ง ในหัวใจ ไม่เจอแวว

เคยคิดว่า คุณความดี จะมีสิทธิ์
และพิชิต ใจเธอได้ จากท้ายแถว
แต่วันนี้ เข้าใจซึ้ง ถึงต้องแจว
เพราะมันแผ่ว  หมดแรงสู้  รู้ต้องพอ

[panthong.kh]

เมื่อปลายแผ่ว หมดแรง แข่งม้าศึก
เมื่อสำนึก ถดถอย คอยก็ท้อ
เมื่อลมลิ้น สิ้นซาก ถึงซากคอ
เมื่อลูกยอ ขมเฝื่อน เจื่อนรดใจ

ก็เลิกกัน นั่นเสีย ระเหี่ยห้อย
ก็เลิกร้อย วจี ที่สดใส
ก็อย่าหมาย ปองรัก ภักดิ์ฤทัย
ก็จงไป ตามทาง อย่าขวางเลย
พันทอง
 

[ไผ่เดียวดาย]

ทางแสนไกล ยังไปถึง ซึ่งจุดหมาย
แม้เหนื่อยกาย ยังสู้ไหว ใจเข้มแข็ง
เพราะรู้ว่า สิ่งที่ทำ ค้ำจุนแรง
จะมีแสง แห่งเส้นชัย ให้ใช้นำ

ทำบางอย่าง ด้วยหัวใจ ที่ไม่ท้อ
ต่อให้รอ แล้วมันคุ้ม ใจชุ่มฉ่ำ
ไม่มีหรอก ไม่มีใคร จะไม่ทำ
แม้ตอกย้ำ ด้วยเวลา ทีคร่าไป

แต่กับเธอ มันแตกต่าง อย่างไกลลับ
ไร้ทางกลับ สิ่งที่ให้ มันไปไหน
ไม่มีแม้ แต่หลักฐาน ซากคานใจ
ที่จะใช้ อ้างอิงถาม ความทรงจำ

มันสูญเปล่า รักละลาย คล้ายดังฝุ่น
หมดสิทธิ์ลุ้น สิ่งที่แคร์ ได้แต่ช้ำ
ใช่เคืองโกรธ ว่าตัวเธอ เผลอใจดำ
หวังที่ทำ แค่สักน้อย จะถอยคืน

พยายาม สูตรที่สร้าง คือว่างเปล่า
ความยืนยาว ในสัมพันธ์ พลันต้องฝืน
ถอยหลังสุด  ก่อนหัวใจ ไร้ที่ยืน
เป็นคนอื่น หลังจากนี้ ไม่มีเธอ