ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

กลบท ภุมรินบินว่อน(นามสมมุติ)
(เอ๊ะ ! หรือจะเรียกว่า กลบทบาทกุญชร ดีหว่า ?)



โอ้อนาถ   รักกับน้อง   พี่หมองไหม้
ต้องเสียใจ  โอ้อนาถ   วาสนา
ถูกกีดกั้น   สะบั้นรัก     หักอุรา
รักต้องมา   ถูกกีดกั้น   สัมพันธ์ไกล

ต้องคลาดคลา  แล้วหนอเออ  เธอที่รัก
ทั้งที่ภักดิ์     ต้องคลาดคลา   น้ำตาไหล
ขอลาก่อน   นะตอนนี้    พี่ต้องไป
บอกจอมใจ   ขอลาก่อน   วอนอย่าลืม

กลอนบทนี้แต่งโดยดัดแปลงกฎเกณฑ์มาจาก กลบท ภุมรินเชยทราบเกสรที่เป็นของเก่า นะครับ
สำหรับใครที่ยังไม่ทราบและอยากทราบว่า กลบท ภุมรินเชยทราบเกสรแต่งยังไงให้ลองถามอากู๋ดู

แต่งโดย Orion264
๓๐  กันยายน ๒๕๕๕

กฎที่สมควรทราบ

๑. นำสามคำแรก ในวรรคที่ ๑  มาเป็นคำที่ ๔-๕-๖  ในวรรคที่ ๒
๒.นำสามคำแรก ในวรรคที่ ๓  มาเป็นคำที่ ๔-๕-๖   ในวรรคที่ ๔
๓.เพื่อความสมดุลย์และเสมอภาคกัน  ทุกวรรค ก็ควรจะแต่งเป็นกลอน ๙
   (เพื่อความเข้าใจง่ายควรดูจากกลอนตัวอย่าง)



 

[nattna]

รักจำพราก จากกันไป ใจไม่สู้
น้ำตาพรู รักจำพราก ฝากรอยหลัง
รักลวงหลอก ชอกช้ำใจ ให้ชิงชัง
จดจำฝัง รักลวงหลอก  ยอกหัวใจ

หัวใจรัก ถูกกีดกั้น ไม่ทันสู้
ยอมทนดู หัวใจรัก ถูกผลักไส
หนึ่งคำลา สะบั้นรัก หักเยื่อใย
จดจำไว้ หนึ่งคำลา  ชายใจร้าย 

 

[พยัญเสมอ]

ไม่จริงเลย ที่เอ่ยออก  บอกมานั้น
ว่าตัวฉัน   ไม่จริงเลย  เคยนึกหน่าย
มีแต่รัก   ปักใจรวบ   จวบวันตาย
มิใจร้าย   มีแต่รัก    ปักตรึงทรวง

แม้จากไป   ใจก็ยัง  ฝังใจอยู่
หมายครองคู่  แม้จากไป  ใจก็ห่วง
ความรักพี่  นี้จริงจัง   ใช่หวังลวง
หนึ่งในทรวง  ความรักพี่  นี้คือเธอ


 

[nattna]

หลอกกันเล่น  เช่นลิงหลอก บอกว่ารัก
แค่เย้าหยอก หลอกกันเล่น  เน้นทีเผลอ
กระเซ้าแหย่ แค่สนุก จุกจนเบลอ
เจ็บนะเออ กระเซ้าแหย่ แท้แค่ลวง

เอ่ยบอกรัก  มีแต่รัก ปักตรึงจิต
แม้ไม่ชิด เอ่ยบอกรัก  ภักดิ์ใจห่วง
จริงแท้พี่ มีหญิงอื่น  ชื่นในทรวง
วันคืนล่วง  จริงแท้พี่ ไม่มีเรา

ใยพี่กล้า เอ่ยคำลา  น้ำตาพราก
ทำใจยาก ใยพี่กล้า  พารักเฉา
จริงแท้คือ พี่หมดรัก  มานานเนาว์
เจ็บมิเบา  จริงแท้คือ เราเก่าเกิน

 

[พยัญเสมอ]

มิเห็นดี  ที่ตรงไหน  ใครว่าหลอก
มาเย้าหยอก  มิเห็นดี  ที่ห่างเหิน
พี่ใช่ทำ   ให้ช้ำจิต   คิดมองเมิน
เธอเลือกเดิน  พี่ใช่ทำ  ย้ำผิดทาง

หากคิดตัด  สลัดรัก  หักใจจาก
อย่าพูดมาก  หากคิดตัด  มิขัดขวาง
ถ้าคิดมี  ชายคนใหม่  ตามใจนาง
บอกนวลปราง  ถ้าคิดมี  พี่ต้องลา

ใครหมดรัก  กันแน่เล่า  มีเค้าอยู่
ต่างก็รู้    ใครหมดรัก  แน่หนักหนา
กลับมาอ้าง  ซึ่งถ้อยคำ  จำนรรจา
ถ้อยมุสา   กลับมาอ้าง  ช่างกระไร

อันตัวพี่  มิมีดอก   เรื่องหลอกรัก
เมื่อใจปัก   อันตัวพี่  ชีพนี้ให้
สำคัญแต่  มีบางคน  หลายสนใจ
คิดมีใหม่   สำคัญแต่  แหย่ไฟฟืน

ยกเหตุผล  กลลวงเล่ห์  กระเท่ห์ถ้อย
มาเรียงร้อย  ยกเหตุผล  สุดทนฝืน
มิค่อยอยาก  จะเกี่ยงงอน  จนค่อนคืน
เรื่องขมขื่น  มิค่อยอยาก  ฝากบอกเธอ

จะมิขอ  เข้าต่อถ้อย  เป็นร้อยเรื่อง
กลัวสิ้นเปลือง  จะมิขอ  ข้อเสนอ
ให้เราจบ  แลสิ้นกัน  เลิกฝันเจอ
คำพร่ำเพ้อ  ให้เราจบ  ขอหลบเอง

 

[สุวรรณ]

หลบไปไหนกันหรือนั่น ท่านหลบไหน
จะรีบไย หลบไปไหน หรือนอนเขลง
หากว่ารักก็ต้องรอ พ่อนักเลง   ( แฮ่..กลอนพาไปนะท่านนะ)
อย่ายำเกรง หากว่ารักฝากใจเลย

หมดทุกห้องของหัวใจฝากให้หมด
อย่าได้งดหมดทุกห้อง ห้ามนอนเฉย
หากฝากฟ้าฝากดารามารำเพย
ขออย่าเลย หากฝากฟ้าไม่ต้องมา...อะฮิ้ววว ไชโย เขียนจบแล้ว


ขอบคุณ คุณมือขวามากค่ะ กลบทฯสนุกมากก

[สายใย]

 

เรื่องหัวใจ  คล้ายปัญหา เวลาสอบ
ยากจะตอบ เรื่องหัวใจ ให้ถูกเผง
อาศัยดวง เดาเอาบ้างไปตามเพลง
ใช่คนเก่ง อาศัยดวง ทวงรักเธอ

ก็เพราะรัก ปักใจ ใครคนนั้น
เพ้อรำพัน ก็เพราะรัก ภักดิ์เสนอ
รักด้วยใจ ใช่แต่งคำ ชั่วบำเรอ
ถึงรักเก้อ รักด้วยใจ ใช่หวังครอง

หากรู้ข่าว เขาเป็นสุข ก็สุขด้วย
และพร้อมช่วย หากรู้ข่าว ว่าเศร้าหมอง
ขอส่งใจ ให้ถึงฝัน  อันเรืองรอง

ใจร่ำร้อง ขอส่งใจ ถึงใจนั้น ...

 

[พยัญเสมอ]

เห็นสุวรรณ  สาวน้อย  มาอ่อยเหยื่อ
เห็นสุวรรณ  แม่เสือ   เชื่อหนักหนา
เธอรูปงาม  ขำคม    ดังสมยา
เธอรูปงาม  หวามกว่า  นางฟ้าใด

แม่มีแฟน  หรือยัง  หวังเอื้อนโอฐ
แม่มีแฟน  หรือโสด   โปรดขานไข
ถ้าไม่มี    แฟนนั้น   ฉันชื่นใจ
ถ้าไม่มี   แฟนใด   ใคร่จับจอง  

อันนี้คือ  กลบท ภุมรินเชยซาบเกสร  กลบทดั้งเดิมก่อนที่จะถูกนำมายักย้ายดัดแปลงครับ

[พยัญเสมอ]

เรื่องหัวใจ  คล้ายปัญหา เวลาสอบ
ยากจะตอบ เรื่องหัวใจ ให้ถูกเผง
อาศัยดวง เดาเอาบ้างไปตามเพลง
ใช่คนเก่ง อาศัยดวง ทวงรักเธอ

ก็เพราะรัก ปักใจ ใครคนนั้น
เพ้อรำพัน ก็เพราะรัก ภักดิ์เสนอ
รักด้วยใจ ใช่แต่งคำ ชั่วบำเรอ
ถึงรักเก้อ รักด้วยใจ ใช่หวังครอง

หากรู้ข่าว เขาเป็นสุข ก็สุขด้วย
และพร้อมช่วย หากรู้ข่าว ว่าเศร้าหมอง
ขอส่งใจ ให้ถึงฝัน  อันเรืองรอง

ใจร่ำร้อง ขอส่งใจ ถึงใจนั้น ...

 

ด้วยยังมี  หัวใจ  สายใยรัก
ด้วยยังมี  ใจภักดิ์  จักสานฝัน
แม้มีทุกข์  ทุกข์ด้วย  เราช่วยกัน
แม้มีทุกข์  บากบั่น  มิหวั่นใด

แม้มีสุข  สุขเสริม  ช่วยเติมแต่ง
แม้มีสุข   ทุกแห่ง  ณ แหล่งไหน
จะคอยช่วย  เหลือกัน  ปันน้ำใจ
จะคอยช่วย  แก้ไข  เมื่อภัยมา

คือรักจริง  รักแท้   แน่ในจิต
คือรักจริง  เยี่ยงมิตร สนิทสิเนหา
มิเคลื่อนคลาย  กลายความ  ตามเวลา
มิเคลื่อนคลาย  กลายค่า  อย่าระแวง


 

[สุวรรณ]

ท่านมือขวา โปรดให้อภัยนะ
ท่านมือขวา คงจะ ไม่หม่นหมอง
สุวรรณนี้ นับถือ คือพี่น้อง
สุวรรณนี้ แค่ข้อง แวะมาชม

กลอนท่านนั้น สนุก มุกหักเหลี่ยม
กลอนท่านนั้นยอดเยี่ยม เอี่ยม,เหมาะสม
กลอนท่านนั้น อ่านดู น่าภิรมย์
กลอนท่านนั้น ชื่นชมจากหัวใจ

ขอบคุณกลบทฯที่นำมาฝากอีกครั้งนะคะ  

[สมนึก นพ]

มิเห็นดี  ที่ตรงไหน  ใครว่าหลอก
มาเย้าหยอก  มิเห็นดี  ที่ห่างเหิน
พี่ใช่ทำ   ให้ช้ำจิต   คิดมองเมิน
กลับก้าวเดิน  ให้ช้ำจิต  พาผิดทาง

หากคิดตัด  สลัดรัก  หักใจจาก
อย่าพูดมาก  หากคิดตัด  มิขัดขวาง
ถ้าคิดมี  ชายคนใหม่  ตามใจนาง
บอกนวลปราง  ถ้าคิดมี  พี่ต้องลา

ใครหมดรัก  กันแน่เล่า  มีเค้าอยู่
ต่างก็รู้    ใครหมดรัก  แน่หนักหนา
กลับมาอ้าง  ซึ่งถ้อยคำ  จำนรรจา
ถ้อยมุสา   กลับมาอ้าง  ช่างกระไร

อันตัวพี่  มิมีดอก   เรื่องหลอกรัก
เมื่อใจปัก   อันตัวพี่  ชีพนี้ให้
สำคัญแต่  มีบางคน  หลายสนใจ
คิดมีใหม่   สำคัญแต่  แหย่ไฟฟืน

ยกเหตุผล  กลลวงเล่ห์  กระเท่ห์ถ้อย
มาเรียงร้อย  ยกเหตุผล  สุดทนฝืน
มิค่อยอยาก  จะเกี่ยงงอน  จนค่อนคืน
เรื่องขมขื่น  มิค่อยอยาก  ฝากบอกเธอ

จะมิขอ  เข้าต่อถ้อย  เป็นร้อยเรื่อง
กลัวสิ้นเปลือง  จะมิขอ  ข้อเสนอ
ให้เราจบ  แลสิ้นกัน  เลิกฝันเจอ
คำพร่ำเพ้อ  ให้เราจบ  ขอหลบเอง

 

บทแรก วรรค 3,4 ผมโดนโกงแล้ว(ขออภัย)
นพ

[พยัญเสมอ]

เกลียดจริงๆเลยคนรู้ทัน   

[พยัญเสมอ]

เพลินลิขิต  ผิดเป็นครู   นพรู้เถิด
ดังพรเลิศ   ผิดเป็นครู   รู้แบบอย่าง
สิ่งใดดี      มีให้เห็น     เช่นแนวทาง
พินิจบ้าง    มีให้เห็น    เด่นดีใด

ผู้รู้จัก   ถือประโยชน์  เกิดโภชน์ผล
พร่ำเตือนตน  ถือประโยชน์  รุ่งโรจน์ได้
มองเห็นสิ่ง  แม้เล็กน้อย   มิปล่อยไป
กระจ่างใส   แม้เล็กน้อย   ค่อยค้ำชู

อาจได้พบ  กับคุณค่า   มหาศาล
อาจได้พาน  กับคุณค่า  นำมาสู่
ชีวิตตน   ผู้อื่นบ้าง  ยังน่าดู
มอบเรื่องรู้  ผู้อื่นบ้าง  ยังน่าชม


 


กลบทมันดิ้นได้เหมือนปลาไหล
โลกเรานี้มีหลายสิ่งหลายอย่างที่มนุษย์ได้เรียนรู้จากความผิดพลาด ได้เรียนรู้แบบไม่ตั้งใจ  ไม่คาดหมายมาก่อน
จนมีสุภาษิตว่า ผิดเป็นครู  ตัวอย่างเช่น กรรมวิธีการเผาพลอยให้มีน้ำงามกว่าเดิม  มนุษย์เรียนรู้วิธีมาจากเหตุบังเอิญ
คือเกิดไฟไหม้ ณ เมืองจันทบุรี ในย่านที่เป็นตลาดค้าพลอย  พ่อค้าพลอยขนพลอยหนีไฟไม่ทัน  พลอยส่วนหนึ่งจึงตกอยู่ในกองเพลิง
ภายหลังจบเพลิงสงบแล้ว พ่อค้าพลอยได้พบว่า พลอยที่ถูกไฟไหม้นั้นที่แต่เดิมเป็นพลอยขุ่นน้ำไม่งามกลับกลายเป็นพลอยใสน้ำงามกว่าเดิม
จึงเกิดเป็นกรรมวิธีเผาเพื่อให้ได้พลอยที่น้ำงาม  กลายเป็นพลอยที่มีราคาขึ้นได้
แม้แต่ทับทิมขาว(ใสเหมือนกระจก)ที่เดิมไม่มีราคา ถูกขายเม็ดละห้าสิบบาทนั้น  เมื่อถูกนำมาเผาให้ถูกวิธีก็กลายเป็นพลอยที่มีสี
กลายเป็นของมีราคา จากเดิมเม็ดละห้าสิบบาท กลายเป็นเม็ดละหลายหมื่นจนถึงแสนบาทได้
นี่แหละ คือการเรียนรู้จากความผิดพลาด  และถือเอาความผิดพลาดให้เป็นประโยชน์