ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพ์วาส]

      

               เคาะแป้นแทนคำอยากพร่ำบอก     
          จิ้มเม้าส์กดออกอกอ่วนแสน
          เลื่อนดูดายเดียวจริงเจียวแทน
          มองแผ่นภาพทัศน์จอชัดเจน

                    คงลาพากันพักนอนอยู่
          นั่งดูกลอนเก่าเหงาเข้าเส้น
          ทุกท่านพลันหายแล้ววายเร้น
          จึงเอนพิงเฝ้าเก้าอี้มอง

                    ดูสิ ดูสิ ไม่เห็นท่าน
          เวลาเดินผ่านพึมพำหมอง
          ความเงียบเยียบเย็นเห็นปกครอง
          จะจ้อง...เขียนกลอน...อ้อนใครกัน?

[...สียะตรา..]

......ฉัน...นี่ไง....คือหนึ่ง..ใคร..ในโลกนี้

...พร้อมยินดี...พร้อมสงบ....หรือขบขัน

...จักเข้าใจ...ยามเอื้อนอ้อน...อักษรรำพัน

...ท่ามคืนและวัน...เหงาสิ้นดี...เหมือนไม่มี....ใคร

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

ไปเวียนเทียนฟังเทศน์ ณ เขตสงฆ์
หวังใจปลงสู่ธรรมาภิสมัย
เผื่อกุศลดลส่งคงอวยชัย
เกิดตาในผ่องแผ้วแกล้วกล้าญาณ

วิสาขะบูชาเวียนมาถึง
พวกเราจึงน้อมนำธรรมแก่นสาร
โดยเข้าวัดฟังธรรมกันตามกาล
หวังนิพพานเช่นวิสุทธิ์พุทธองค์

จึงเว้นว่างห่างเว็บเสพกลอนกาพย์
ขจัดบาปจากใจ ที่ไหลหลง
บรรเทามัวมืดหม่นท่วมท้นลง
หวังใจปลงได้สักวันเท่านั้นเอง

เจ้าของกลอนบทนี้
้

[panthong.kh]

เราสร้างเกาะ กางกั้น หันหน้าเศร้า
ว่าใครเขา ไม่แล แปรจิตเก่ง
แท้ทั้งหมด ทั้งมวล ล้วนเดาเอง
ฤทัยเกรง รันทด หมดหนทาง

ต่างคนต่าง มีงาน การยุ่งเหยิง
ได้บันเทิง อยู่เยือน ไม่เลือนหมาง
อีกตั้งหลาย เพลา อย่าอำพราง
จงสรรค์สร้าง สุขเถิด เปิดจิตใจ

ภารกิจ ติดหนึบ ทึบเส้นกั้น
อย่าได้หวั่น จงตรอง มองดูใหม่
ยังมีหลาย หลากล้น หม่นหมองไย
รื่นเริงให้ ฉ่ำชื่น ทุกคืนวัน
พันทอง
 

[รัตนาวดี]

แต่งไว้เพิ่งได้ส่ง  ขออภัยไม่รับสัมผัสนะคะ

 


...ผ่านมาเห็น พิมพ์วาส พาดพิงถ้อย
เธอห่วงคอย จึงตอบ ปลอบน้องขวัญ
อ่านกานท์ตอน เธอขับ รับตอบพลัน
ก่อนเริ่มวัน สนุก สุดสัปดาห์...

...เพราะเร่งรีบ ทำงาน การให้เสร็จ
อินเทอร์เน็ท จึงเพลา  เอาเป็นค่า
พิมพ์กลอนเสาร์ อาทิตย์ ติดคอมท์พา
รัตนาฯ อารมณ์เปลี่ยน ยามเขียนกลอน...

รัตนาวดี
   

[สุวรรณ]

เพราะกรรมซ้ำซัดการพลัดพราก
จำใจจำจาก ยากถ่ายถอน
ขอน้องหนูพิมพ์นิ่มบังอร
โปรดอย่าตัดรอนต่อว่ากัน

งานกองงานค้าง สางบ่เสร็จ
อเนจอนาถ แทบอาสัญ
อ่อนล้าราโรยระโหยชีวัน
หลายวันนั่งปั่น ภาระงาน

บางคราตาพร่า หน้ามืดหม่น
ใจจ่มวังวน อดทนสาน-
ภาระที่ค้างให้เสร็จการ
หวังว่านงคราญนั้นเข้าใจ

หนทางวิถี เช่นนี้หนา
ยากห่างร้างลา ฤาไฉน
แสนอ่อนเปลี้ยเพลียกาย ลึกภายใน
เหน็ดหน่ายหัวใจ เสียยิ่งแล้ว

แต่แวะแวะเวียนเวียน เขียนกลอนอยู่
ขอยอดขวัญพธู ผู้แน่แน่ว
รักในกลกานท์ สะอ้านแวว-
กวีรุจีแก้ว อย่าน้อยใจ

พี่แวะมาตอบ เพื่อปลอบขวัญ
ขอชีวัน เจ้านั้นจงหลับใหล
สู่อ้อมกอดอุ่นละมุนละไม
ของผ้าห่มผืนใหญ่ในค่ำคืน

ฝันดีพริ้มหลับ กับฝันนะ
ปลดเปลื้องสภาวะอ่อนล้า  เพื่อยามตื่น
มีเรี่ยวมีแรง แกร่ง หยัดยืน
ร่ายรสบทกวีลื่น ทุกคืนเทอญ


หลับฝันดีนะน้องพิมพ์วาส