คำคน

เปรยผู้รู้..ดูแคลน..แสนเจ็บช้ำ ออกจากคำ..คนเก่ง..น่าเกรงขาม

ออกจากปาก..ผู้รู้..คู่ความทราม แม้ในยาม..เราท้อ..ก็เหยียบจม

จงพร่ำบอก..ตอกเตือน..ตัวเองใว้ แม้มีใคร..มาว่า..ให้ขื่นขม

จงกดใจ..เก็บไป..ให้เหมือนลม อย่าไปจม..กับคำพูด..หลุดเลื่อนลอย

ขอตั้งมั่น..กลั้นใจ..ให้เต็มที่ อย่าเสียที..กี่คำขู่..สู้ไม่ถอย

พยายาม..ที่เรา..อย่าไปคอย เก็บความน้อย..ใจนี้..ที่ดวงตา

มองออกไป..ให้ไกล..สุดปลายฝัน ดวงตะวัน..อาจไกล..ถึงปลายฟ้า

หลับตาลง..จงนึก..ถึงจันทรา ตราบดารา..มีให้เห็น..เป็นประกาย

จำคำด่า..ว่ากรอก..ตอกใจจิต เอาใว้คิด..พิชิตฝัน..สู่จุดหมาย

แม้ใครหยาม..ความอดทน..เหมือนเช่นควาย คงไม่สาย..ถ้าลองเสี่ยง..เพียงอดทน

ก้าวบรรใด..อาจต้องใช้..ความสามารถ ถ้าคนขลาด..มันว่า..อย่าไปสน

จะอย่างไร..ก็อยู่ใน..สังคมคน คงไม่พ้น..วังวน..พวกอวดดี

ถึงถูกดู..ในสายตา..ไม่สง่า จงก้มหน้า..ฝ่าฟัน..ให้เต็มที่

เท่าที่เห็น..เท่าที่รู้..เท่าที่มี ทำวันนี้..ให้ดี..อย่ารีรอ

อาจเหนื่อยหนัก..พักหน่อย..ค่อยคิดไป อย่าไถล..ในตน..จนเราท้อ

รีบสาวเท้า..ก้าวต่อ..อย่าหงองอ ปากปีจอ..ปล่อยมันว่า..ให้ด่าไป

ความรู้สึก..เจ็บแค้น..แสนสาหัส ฟังแล้วกัด..ฟันสู่..สู้สุดท้าย

ตราบใดมี..ลมหายใจ..ยังไม่ตาย ก็สมหมาย..ได้ชื่อว่า..พยายาม

เสียงของคน..พูดพร่ำ..ย้ำสองหู ตั้งใจสู้..ทางเดียว..ไม่ต้องถาม

แม้วาทะ..จะเสียดแทง..เราก็ตาม ให้มองข้าม..ปรามตัว..อย่าเผลอเรอ

อย่าไปเถียง..ใครเพียง..เพราะโมโห เพราะเราโต..เป็นผู้ใหญ่..ไม่เพ้อเจ้อ

เก็บคำด่า..ว่ากล่าว..เมื่อพบเจอ จงละเมอ..เอาใว้..ว่าไม่กลัว

คนอวดดี..ขี้ว่า..มักด่าเก่ง พวกเส็งเคร็ง..มักมองใคร..ไม่เห็นหัว

ท่องจำใว้..ในใจ..อยู่กับตัว อย่าไปมั่ว..พูดมาก..เหมือนซากเดน

จดจำใว้..จิตใจ..ให้ตั่งมั่น ว่าสักวัน..ฝั่งฝัน..ต้องมองเห็น

ครั้นวันนั้น..มาถึง..แม้ยากเย็น จึงได้เป็น..ผู้ควรค่า..น่าจดจำ

เมื่อความเพียร..เรียนรู้..สู่มรรคผล เมื่อตัวตน..คนขยัน..นั้นเริ่มล้ำ

เราไม่นิ่ง..เอาจริง..ที่จะทำ แม้ต้องกล้ำ..กลืนฝืน..ยืนสุดแรง

เมื่อความมืด..ครอบงำ..เข้ากล้ำกราย ก็ไม่วาย..เพราะแห่งใหน..ย่อมมีแสง

รีบสาวเท้า..ถ้าเรา..ยังเหลือแรง จงสำแดง..ให้หมาเห็น..หน่อยเป็นไร

ถึงจะถูก..ถีบอก..ให้ตกต่ำ แม้เคราะห์ซ้ำ..กรรมซัด..ถึงบัดใหน

แพ้ชนะ..อยู่ที่เรา..ไม่ใช่ใคร มือนั้นไซร้..ต้องใขว่คว้า..จึงได้มา่

นิ้วทั้งห้า..มีมา..ไม่เท่ากัน พรสวรรค์..ได้มา..ไม่ต้องหา

ทุนชีวิต..ไม่ใช่พร..กำเนิดมา ไม่คลาดครา..คือคำว่า..อุตสาห์เพียร

แม้จะมี..กี่คำพูด..ว่าขี้แพ้ อย่าไปแคร์..แค่ีต้องล่า..ฝ่าให้เหี้ยน

หมั่นฝึกซ้อม..หมั่นจำ..พร้อมร่ำเรียน เราต้องเปลี่ยน..คำว่าแพ้..แค่พยางค์

ครั้นเราแพ้..แต่ไม่ใช่..ไอ้ขี้แพ้ แค่เพียงแต่..ไม่ถนัด..ในบางอย่าง

เป็นดั่งมด..อดทน..ไม่นิ่งวาง แม้ตรงกลาง..มีกำแพง..แบ่งกั้นเรา

ขอขอบคุณ..คำเหยียดหยาม..ทำเราฉุน ขอขอบคุณ..ทุกคำด่า..ว่าให้เศร้า

เป็นพลัง..ภายในใจ..ให้ไม่เบา คำเก่าเก่า..คอยตอกซ้ำ..ย้ำจิกเตือน

เราจะเก็บ..คำเหล่านี้..ให้สุดลึก พอออกศึก..ฝึกซ้อม..พร้อมเชือดเฉือน

แม้เวลา..ผ่านมา..ซักกี่เดือน ไม่อาจเบือน..ความกล้า..ท้าประลอง

คนที่แกว่ง..แจงปาก..อยากถามไซร้ โชว์อะไร..ให้เห็น..เป็นไม่ข้อง

เพราะอยากจ้อง..ด้วยสองตา..จะได้มอง ถ้าช่ำชอง..คงไม่อยาก..ว่าใดใด

ครั้นคนเก่ง..เจ๋งจริง..ไม่หยิ่งอวด ต้องสอนสวด..บอกเคล็ดลับ..กับเราได้

พวกหมูหมา..ดีแต่..บ้าน้ำลาย ก็ขอบาย..ถ้าแค่เห่า..ไปวันวัน

เราจะต้อง..ยืนหยัด..ด้วยสองแข้ง จะต้องแกร่ง..สำแดง..ให้เลืองลั่น

จำคำพูด..ทุกคนใว้..ในฉับพลัน เมื่อถึงฝัน..คำเหล่านั้น..โยนมันคืน

ถึงแม้ว่า..เหลือเสียง..เพียงแผ่วแผ่ว จะแน่แน่ว..สุดใจ..ให้เต็มฝืน

ถ้าเหนื่อล้า..ชาชิน..จนสุดกลืน หลับเต็มตื่น..ค่อยฟื้น..หาทางไป

เห็นหนทาง..สร้างฝัน..วันข้างหน้า ต้องพุ่งฝ่า..ท้าแหลก..แทรกให้ใหว

หนทางนี้..ที่เดิน..คงไม่ไกล ถ้าได้ใช้..คำนิยาม..ถามใจตน

ครั้นตัวเรา..มีศักดิ์ศรี..มากแค่ใหน พวกจัญไร..ที่มาว่า..จนแสบสน

สัตว์ประเสริธ..ดีเลิศ..เรียกว่าคน ใครจะทน..คนเหยียบย่ำ..มาซ้ำเติม

ถือกำเนิด..ขึ้นมา..บนโลกนี้ ถึงไม่มี..ใครคอยให้..กำลังเสริม

มีแต่พวก..บ้าพลัง..กร่างเหิมเกริม ครั้นควรเริ่ม..เติมเรา..ให้เก๋าเกรง

อดทนสู้..ต่อไป..ใจเด็ดเดี่ยว ตัวคนเดียว..ตั้งใจฝ่า..อย่าไปเร่ง

ที่ควรพึ่ง..จึงมีแต่..แค่ตัวเอง อย่าไปเซ็ง..มุขปาฐ..ที่วาดเอา

ถ้าหวังใว้..ตั้งใจ..ไปให้ถึง ใด้แค่ครึ่ง..ก็ยังดี..ไม่ต้องเศร้า

ก็ได้ชื่อ..ว่ามุ่งมั่น..มันไม่เบา อย่าไปเอา..เขามาเป็น..เกณฑ์วัดกาย

ใครที่ว่า..เหยียดหยาม..ห้ามไปยอม เตรียมให้พร้อม..น้อมสู่..สู้สุดท้าย

จำคำพูด..ดูถูก..เจ็บเจียนตาย เก็บน้ำลาย..รอเราเก่ง..ค่อยเบ่งคืน

อันคำคน..บางครั้ง..ยังมีค่า ถ้าไม่ด่า..ดูถูก..จนสุดฝืน

แต่ถ้าซ้ำ..หยามเหยียด..เสียดสุดกลืน ขอจงตื่น..ยืนด้วยขา..อย่าอวดดี

	ผู้เขียน	หัวข้อ: คำคน (อ่าน 3178 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้