ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไผ่เดียวดาย]

ถ้าวันนั้น เธอไม่หัน ปันรอยยิ้ม
ที่แสนอิ่ม พาหัวใจ ให้ใหลหลง
ถ้าตัวเธอ ไม่บอกชอบ ตอบตกลง
ฉันก็คง ไม่ต้องเจ็บ เย็บแผลใจ

ถ้าเธอไม่ แกล้งทำดี วจีหวาน
คอยส่งผ่าน หูของฉัน ให้หวั่นไหว
ทุกวันหยอด อย่างพร่ำเพรื่อ จนเชื่อใจ
ซ่อนเปลวไฟ ที่ร้อนเร่า รอเผากัน

ถ้าเธอไม่ มีสองใจ หลอกใช้ฉัน
ความสัมพันธ์ เราคงยาว ก้าวถึงฝัน
ถ้าเธอมี แค่ใจเดียว เกี่ยวก้อยกัน
นิ้วของฉัน คงไม่ว่าง อย่างที่เป็น

ถ้าเธอมอง ว่าฉันเป็น เช่นคนรัก
ยอมหนุนตัก เพียงแค่ฉัน วันที่เห็น
คงไม่จบ ไม่ต้องปลูก ผูกกรรมเวร
นำใจเซ่น ความชอกช้ำ บนคำลวง

ถ้าไม่พบ ได้เจอกัน ฉันคงสุข
ไม่ต้องทุกข์ ทนชดใช้ ใจสุดหวง
ไม่ต้องเป็น ของเล่นให้ ใครเขาควง
ไม่ต้องทวง ความเป็นธรรม กับคำลา

[...เป็ดน้ำ...]

เรื่องริรักดั่งมนต์มีกลหลาก
ถอยลำบากรักปลูกนั้นผูกขา
ลองริรักอาจช้ำมีน้ำตา
ผลอาญาเรื่องรักมันหนักใจ

ต้องเสี่ยงคบพบดูหาคู่แท้
ยามพ่ายแพ้ต้องหวังเพื่อครั้งใหม่
แม้รักล่มผิดฝันใช่บรรลัย
ค้นรักต่อท้อใยในเรื่องรัก

 

[ไพร พนาวัลย์]

       

ถึงจะเจ็บอย่างไรขอให้เจอะ
จะเลอะเทอะอย่างไรขอให้ปัก
จะเป็นตายอย่างไรขอให้ทัก
เพราะใจภักดิ์รักเธอจนเผลอตัว

คงเป็นบุญหรือกรรมนำให้พบ
จะได้ซบอกอุ่นละมุนทั่ว
จะได้พ้นจากเงาที่เมามัว
เข้าพันพัวชั่วดีหรือมีลาย

เมื่อเจอแล้วต้องเจ็บก็จำจาก
ต้องพลัดพรากจากกันรักพลันหน่าย
คงไม่ถึงทางตันในวันกลาย
คงไม่ตายหรอกน่าถ้าไม่เจอ

ถ้ามันเจ็บนึกว่าเป็นกรรมเก่า
คงเพราะเราทำผลไว้จนเกร่อ
เป็นทีใครทีมันทั้งฉันเธอ
อย่าได้เผลอเจอกันนิรันดร เทอญฯ 

“ไพร พนาวัลย์”

[panthong.kh]

เจออีกที ตีศอก บอกไว้ก่อน
ชายกะล่อน อย่างปู่ หนูเคอะเขิน
มาครวญคร่ำ ร่ำไร ใจไม่เพลิน
เหมือนดั่งเดิน เหยียบหนาม มาสามวัน

จะบุญกรรม ทำไป ในดวงจิต
ห้ามความคิด ผิดใด ใจหวาดหวั่น
ห้ามลมฝน บนฟ้า ดาราจันทร์
ส่องแสงนั้น คงยาก ลำบากแท้

เฉกเช่นห้าม ปรามใจ เหมือนไร้สิทธิ์
ยิ่งออกฤทธิ์ พิษรัก ปักดวงแข
เปรียบโคถึก คึกโลด โฉดเชี่ยวแล
ชนดะแน่ ใครขวางกั้น พลันมอดม้วย
พันทอง