ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~“เดชาแห่งรัก?”~

๐

ทางที่ผ่านล้วนหลากด้วยขวากหนาม
กับคำถามร้อยพันอันเหลวไหล
ฉันมิสนหนทางรางยาวไกล
ถึงจะเป็นเช่นไรใจมิกลัว

กับความรักทวีที่เกิดก่อ
ทอดนวลไอ..ลออก่อตัวทั่ว
ในม่านหมอกทึบหนาอุรารัว
เสียงในหัวร่ำร้องปองแต่เธอ

มิได้ถูกเสน่ห์เล่ห์ยาแฝด
มิได้แวดล้อมท่ามความหม่นเหม่อ
มีแต่เสียงเรียกร้องก้องนะเออ
มีแต่เผลอวาดฝันอันพร่างพราว

เราเจอกันด้วยบุพเพฯเสน่หา
ปล่อยให้รักบัญชาพาเดินก้าว
วันและคืนราตรีที่ยืนยาว
สุกสกาวด้วยหวังครั้งอำไพ

ฉันเหลียวเห็นสายรุ้งจรุงฟ้า
ด้วยเดชาของรักสลักไหว
สัมผัสลมพรมพร่างสู่กลางใจ
เกิดจากความพิสมัยในรักนาง

ทางที่ผ่านล้วนมากด้วยปากเหว
หรือมีเปลวไฟร้อนขอนไม้ขวาง
ในเมื่อรักเกิดแล้วแก้วบอบบาง
ฉันจะกางอกรับแม้ยับเยิน๚ะ๛

ระนาดเอก

 

[ไร้นวล^^]

๐ดอมดมดอกสุมนสรวงเป็นบ่วงร้อย
ชื่นชดช้อยชาวสวรรค์ต่างสรรเสริญ
เทพเทวีรติพร้องทำนองเพลิน
กลับมิเกินรสรักเราถักทอ

๐ขรมที่ครวญคราวเข็ญเพียงเพ็ญผ่อง
รักกลับรองเรืองพราวพร้อมก้าวต่อ
น้ำตาแต้มแก้มครั้งเมื่อร้างรอ
พจน์พะนอกลับภิรมย์สุขสมคืน

๐เรือนวิรุฬห์ล้วนดิลกกนกแก้ว
พริ้งเพริศแพร้วกระพริบพร่างกระจ่างชื่น
ค่อยประกอบกาญจน์ประกบบรรจบยืน
เราระรื่นฤดีรสเพราะบทพิง

๐จึงแจ่มแจ้งแรงใจในฤทธิ์รัก
จึงประจักษ์เปรมเพราะฤทธิ์สนิทหญิง
จึงกระจ่างอิทธิฤทธิ์วิจิตรจริง
จึงซึ้งสิ่งซึ่งสลักว่า"รัก"เอยฯ

[panthong.kh]

~“เดชาแห่งรัก?”~

๐

ทางที่ผ่านล้วนหลากด้วยขวากหนาม
กับคำถามร้อยพันอันเหลวไหล
ฉันมิสนหนทางรางยาวไกล
ถึงจะเป็นเช่นไรใจมิกลัว

กับความรักทวีที่เกิดก่อ
ทอดนวลไอ..ลออก่อตัวทั่ว
ในม่านหมอกทึบหนาอุรารัว
เสียงในหัวร่ำร้องปองแต่เธอ

มิได้ถูกเสน่ห์เล่ห์ยาแฝด
มิได้แวดล้อมท่ามความหม่นเหม่อ
มีแต่เสียงเรียกร้องก้องนะเออ
มีแต่เผลอวาดฝันอันพร่างพราว

เราเจอกันด้วยบุพเพฯเสน่หา
ปล่อยให้รักบัญชาพาเดินก้าว
วันและคืนราตรีที่ยืนยาว
สุกสกาวด้วยหวังครั้งอำไพ

ฉันเหลียวเห็นสายรุ้งจรุงฟ้า
ด้วยเดชาของรักสลักไหว
สัมผัสลมพรมพร่างสู่กลางใจ
เกิดจากความพิสมัยในรักนาง

ทางที่ผ่านล้วนมากด้วยปากเหว
หรือมีเปลวไฟร้อนขอนไม้ขวาง
ในเมื่อรักเกิดแล้วแก้วบอบบาง
ฉันจะกางอกรับแม้ยับเยิน๚ะ๛
ระนาดเอก

 

แม้เเดชา ถ้ารัก จักไม่สม
เกิดตรอมตรม ขมบ้าง มิห่างเหิน
ค่อยไต่เต้า เข้าขั้น ทุกวันเดิน
อาจขัดเขิน เกินทำใจ อย่าได้ท้อ

เพียงเราสอง มองซึ้ง ถึงดวงจิต
วางชีวิต แบบแผน แสนดีต่อ
จุดมุ่งหมาย หลายหลาก ยากเกินพอ
รู้จักรอ วันเวลา พาสุขใจ

หนทางยาว แค่ไหน ไกลสุดเขต
หากหาเหตุ หาผล พ้นทุกข์ได้
หากเงื่อนตาย ค่อยแกะ งัดแงะไป
หากร่วมใจ ซะอย่าง ต้องบางเบา

เดชารัก บวกสอง ต้องสู้ไหว
ขวากหนามไม่ คณา อย่าขลาดเขลา
มองฟ้าพราว แสงส่อง จ้องดูเรา
เป็นเหมือนเงา ความรัก ทักฤดี

เห็นเรียวรุ้ง คุ้งโค้ง โยงยั่วเย้า
ลีลาเร้า ร้อนแรง แต้มแต่งสี
ขอรักเรา เริงรื่น ชื่นชีวี
ตราบฤดี สลาย ตายจากกัน
พันทอง
๑๕/๒/๕๗

[muneenoi]

................
ทางที่ผ่านล้วนมากด้วยปากเหว
หรือมีเปลวไฟร้อนขอนไม้ขวาง
ในเมื่อรักเกิดแล้วแก้วบอบบาง
ฉันจะกางอกรับแม้ยับเยิน

ระนาดเอก

เดชารัก ปักทรวง ทะลวงลึก
จนตกผลึก เกินถอน ตอนห่างเหิน
เป็นตะกอน นอนแนบ เจ็บแสบเกิน
ยามเผชิญ ความช้ำ เพียงลำพัง

เดชารัก หนักหนา ข้าซึ้งแล้ว
ดุจเศษแก้ว บาดใจ ให้สิ้นหวัง
ไร้โอสถ เยียวยา มาประทัง
คืนพลัง หลังใจ ได้แหลกลง

เดชารัก ทักทาย คล้ายกลั่นแกล้ง
หลอกแสดง ภาพฝัน อันระหง
มอบความหวัง หลังม่าน ผ่านอนงค์
พอฉันหลง กลับเอ่ย เฉลยมนตร์

เดชารัก ปักจินต์ สิ้นใจแล้ว
คงไร้แวว คืนหลัง ฟังเหตุผล
เศษแก้วลึก บาดทรวง จากลวงกล
จะเก็บยล ต่างหน้า แม้ราคี

 

"มุนีน้อย"