เริ่มแรกรัก ทุกวจี ล้วนมีค่า
ถ้อยวาจา คำไหนๆ ก็ไม่ขม
ไม่มีหรอก ทีจะปูด พูดให้ตรม
ต่างพูดชม ให้ผู้รับ ประทับใจ
สัจธรรม ของความรัก ที่มักเปลี่ยน
เป็นบทเรียน ให้เรียนรู้ สู้ไม่ไหว
รักหมดค่า คนหมดรัก ต้องหักใจ
ก่อนจากไป ด้วยคำพูด ที่สุดเบา
เหมือนกับเธอ และตัวฉัน ในวันนี้
เมื่อคนดี อยากเลือนลับ ไปกับเขา
กับถ้อยคำ ที่พูดอ้าง อย่างบรรเทา
จบรักเรา ปิดฉากลง ตรงแยกทาง
ที่ฉันนิ่ง เหมือนเย็นชา อย่าว่านะ
ก่อนเดินผละ เดินจากกัน หันหลังห่าง
ที่ไม่เอ่ย หรือพูดพร่ำ คำอำพราง
คงรู้บ้าง เหตุผลทาย ง่ายนะเธอ
เพราะต่อให้ สรรค์ภาษา ใดมาพูด
ก็คงหยุด ไม่ให้ไป ไม่ใช่เหรอ
น้ำหนักเบา เป็นแค่เศษ เล็ดลอดเธอ
จะให้เพ้อ ทั้งที่รู้ อยู่ทำไม