ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตรีประภัสร์ โสม]

             

โสมดวงน้อย หมองไหม้ ใฝ่คิดถึง
เปรียบรำพึง มาพบ ประสบขวาง
คร่ำครวญไร้ พี่เจ้า เฝ้าเลือนลาง
แสนอ้างว้าง ดวงฤทัย ใฝ่ระทม

อุษาสาง หมอกเย้า เคล้าปั่นป่วน
ราตรีล้วน ลอยลับ สลับขื่นขม
ความซาบซึ้ง ตรึงกาย ดั่งสายลม
ยากผ่านปม ปริศนา ผ่าห้วงใจ

เหม่อตะวัน เศร้าแสง แฝงขอบฟ้า
หมู่นกกา เรียกร้อง ทำนองใส
ดวงแดหนอ คิดคนึง ซึ้งห่วงใย
น้ำค้างไหว ยอดหญ้า คว้าเพียงเงา

หนึ่งโสม..

    

 

[กังวาน]

คิดถึงใครไยเล่าดูเศร้าสร้อย
หลงรอคอยทำไมให้ใจเฉา
รักคนที่มิมีใจทำไมเรา
คนที่เขาพร่ำเพ้อรักเธอมี

ก็แอบมองปองจิตคิดทุกครั้ง
ตั้งความหวังเธอจะชอบตอบฉันนี่
จะรักเธอตลอดยอดชีวี
รับรักพี่...สวรรค์นั้นไม่ไกล

---กังวาน---
 

[ตรีประภัสร์ โสม]

คิดถึงใครไยเล่าดูเศร้าสร้อย
หลงรอคอยทำไมให้ใจเฉา
รักคนที่มิมีใจทำไมเรา
คนที่เขาพร่ำเพ้อรักเธอมี

ก็แอบมองปองจิตคิดทุกครั้ง
ตั้งความหวังเธอจะชอบตอบฉันนี่
จะรักเธอตลอดยอดชีวี
รับรักพี่...สวรรค์นั้นไม่ไกล

---กังวาน---
 

ยินพจีพี่ถามเอ่ยขานมา
รินน้ำตายากขืนจักกลืนไหว
น้องนั้นมิมีค่าหรือว่าไร
ชายตัดใยดวงแดปล่อยแขครวญ

ขอพี่จำคำหวานเอ่ยขานไว้
ห้วงหทัยหนึ่งนั้นอย่าผันผวน
อย่าลางเลือนเคลื่อนไกลใจเรรวน
มิปล่อยนวลน้องช้ำระกำเอย..

หนึ่งโสม..

 

 

[เวหน..]

             

โสมดวงน้อย หมองไหม้ ใฝ่คิดถึง
เปรียบรำพึง มาพบ ประสบขวาง
คร่ำครวญไร้ พี่เจ้า เฝ้าเลือนลาง
แสนอ้างว้าง ดวงฤทัย ใฝ่ระทม

อุษาสาง หมอกเย้า เคล้าปั่นป่วน
ราตรีล้วน ลอยลับ สลับขื่นขม
ความซาบซึ้ง ตรึงกาย ดั่งสายลม
ยากผ่านปม ปริศนา ผ่าห้วงใจ

เหม่อตะวัน เศร้าแสง แฝงขอบฟ้า
หมู่นกกา เรียกร้อง ทำนองใส
ดวงแดหนอ คิดคนึง ซึ้งห่วงใย
น้ำค้างไหว ยอดหญ้า คว้าเพียงเงา

หนึ่งโสม..

    

 

พจีหวานขานเอ่ยเผยคิดถึง  
พร่ำรำพึงตัดพ้อโอ้โสมเฉลา
วาจาเอื้อนเลื่อนสลักรักนานเนา
มั่นคงเจ้า จงคอย อย่าน้อยใจ

จะรอวัน หมอกลา เมื่อฟ้าแจ้ง
เฝ้ามองแสง จันทรา คืนฟ้าใส
หวังเพียงนิด คิดถึง ซึ่งคนไกล
กลับมาให้ น้องชม ภิรมย์ปอง

มองตะวัน ที่ขอบฟ้า จันทราเจ้า
ฤทัยเฝ้า รอวัน อยู่กันสอง
เวหนภักดิ์ รักแท้ แม่เนื้อทอง
เคียงข้างน้อง คลอเคล้า เจ้าดวงมาน

" เวหน "

       

[ตรีประภัสร์ โสม]

พจีหวานขานเอ่ยเผยคิดถึง  
พร่ำรำพึงตัดพ้อโอ้โสมเฉลา
วาจาเอื้อนเลื่อนสลักรักนานเนา
มั่นคงเจ้า จงคอย อย่าน้อยใจ

จะรอวัน หมอกลา เมื่อฟ้าแจ้ง
เฝ้ามองแสง จันทรา คืนฟ้าใส
หวังเพียงนิด คิดถึง ซึ่งคนไกล
กลับมาให้ น้องชม ภิรมย์ปอง

มองตะวัน ที่ขอบฟ้า จันทราเจ้า
ฤทัยเฝ้า รอวัน อยู่กันสอง
เวหนภักดิ์ รักแท้ แม่เนื้อทอง
เคียงข้างน้อง คลอเคล้า เจ้าดวงมาน

" เวหน "

       

       

กว่าจะซึ้งน้ำใจยามใกล้ชิด
จวนสนิทแนบใจโปรดไขขาน
จากแปลกหน้ามาคุ้นอุ่นดวงมาน
ทำแหลกราญแล้วหายดั่งสายลม

ฟ้าเปลี่ยนสีเมื่อวันเธอนั้นจาก
ดั่งมาพรากห่างตาพาขื่นขม
จะเป็นอยู่อย่างไรให้ตรอมตรม
เคยนิยมกลายเหงาเศร้าฤดี

มิต้องมาจะไปไหนก็เชิญ
สองเราเดินคนละหว่างต่างวิถี
นั่งคอยนับเวลาทุกนาที
ต่อแต่นี้ไม่ยืดมั่นฝันเลื่อนลอย

อะไรหรือที่เธอละเมอหา ?
ไม่ต้องมาหมายเคลื่อนสุดเอื้อมสอย
แล้วจะภักดิ์รักกัน..ลมบ่จอย 
หมดเขตคอยกลับไปให้ลับเลย...

หนึ่งโสม..

 

 

[เวหน..]

       

กว่าจะซึ้งน้ำใจยามใกล้ชิด
จวนสนิทแนบใจโปรดไขขาน
จากแปลกหน้ามาคุ้นอุ่นดวงมาน
ทำแหลกราญแล้วหายดั่งสายลม

ฟ้าเปลี่ยนสีเมื่อวันเธอนั้นจาก
ดั่งมาพรากห่างตาพาขื่นขม
จะดีร้ายอย่างไรให้ตรอมตรม
เคยนิยมกลายเหงาเศร้าฤดี

เธอนำพาแรงใจไปห่างเหิน
ยามเราเดินเส้นทางต่างวิถี
นั่งคอยนับเวลาทุกนาที
พบคนดีอีกครั้งดั่งเลื่อนลอย

อะไรหรือที่เธอละเมอฝัน ?
เพียรหมายมั่นใฝ่หาเอื้อมคว้าสอย
แล้วจะภักดิ์รักกันฝันลอยลอย
หมดเขตคอยเธอกลับไปให้ลับเลย...

หนึ่งโสม..

 

 

            

ความจริงใจ มั่นคง ซื่อตรงนัก
มีเพียงรัก มอบให้ ไม่เหยียดหยาม
วันเวลา นาที ที่เวียนตาม
ทุกทุกยาม คิดถึงอยู่ มิรู้คลาย

จะไม่ห่าง ร้างรา แม้ฟ้าแกล้ง
คอยปั้นแต่ง เนื้อความ ตามมุ่งหมาย
อุปสรรค หนักแท้ เกิดแก่กาย
ก็มิหน่าย แหนงหนี หลบลี้ไป

หากต้องเป็น เช่นนี้ ชั่วชีวิต
มิมีสิทธิ์ เคียงน้อง ปองฝันใฝ่
แต่ชาติหน้า อย่าพราก เราจากไกล
ขอพระพรหม พาให้.. เราใกล้กัน

      " เวหน " 

           

             

[ไพร พนาวัลย์]

ความคิดถึงตรึงตราอุราหม่น
คิดเสียจนดวงใจเริ่มไหวหวั่น
เธอหลบลี้หนีหายไปหลายวัน
ดั่งดวงจันทร์คืนแรมมิแซมดาว 

อีกไม่นานวันเพ็ญจะเด่นฟ้า
อยากเห็นหน้าคนงามดับความหนาว
เห็นแต่เพียงฟากฟ้าดาราพราว
นี่ก็คราวข้างขึ้นไยมึนตึง 

กลับมาเถิดดวงใจอย่าไปลับ
เฝ้านั่งนับคืนวันอย่าปั้นปึ่ง
ใจพี่คงแหลกเหลวแน่เอวกลึง
หาก “โสมหนึ่ง”ไม่มาขอลาตาย 

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

โอ้ระทม ขมขุ่น วุ่นวายจิต
หนึ่งชีวิต คิดลา ตอนฟ้าสาย
อยู่ก่อนเถิด ดวงใจ ใยฟูมฟาย
ใครเขาช่าง โหดร้าย หมายฆ่าฟัน

ระทึกทวน หวนหา คราหญิงจาก
ชีวาพราก ยากเหลือ เสือติดจั่น
หาทางออก ไม่ได้ ให้จาบัลย์
สวาทวาย กายสั่น อัดอั้นทรวง

คงเป็นรัก แท้จริง ชิงตักษัย
กระวนใจ จิตเศร้า เหงาถึงสรวง
สิ้นโสมส่อง ไพรพนา ล้าแดดวง
คงหมดห่วง ไปดี นะพี่ชาย
พันทอง
๑/๑๑/๕๖

[~ขลุ่ยกันแสง~]

น้ำตาไหล ล้นหลั่ง ดั่งกระสินธ์
เมื่อกิ่งรัก หักวิ่น จนสิ้นสาย
กลเกลียวใจ เจ้าอ่อน พลันคลอนคลาย
สูญสลาย หายวับ ไปกับตา..
 
..เคยชื่นฉ่ำ ด่ำดื่ม เจ้าลืมแล้ว
ไม่แน่แน่ว ดังเอ่ย เสียเลยหนา
ไยใจดำ ทำพี่ มีโศกา
จนต้องนอง น้ำตา..ท่วมอารัญ
 

[ตรีประภัสร์ โสม]

ความคิดถึงตรึงตราอุราหม่น
คิดเสียจนดวงใจเริ่มไหวหวั่น
เธอหลบลี้หนีหายไปหลายวัน
ดั่งดวงจันทร์คืนแรมมิแซมดาว 

อีกไม่นานวันเพ็ญจะเด่นฟ้า
อยากเห็นหน้าคนงามดับความหนาว
เห็นแต่เพียงฟากฟ้าดาราพราว
นี่ก็คราวข้างขึ้นไยมึนตึง 

กลับมาเถิดดวงใจอย่าไปลับ
เฝ้านั่งนับคืนวันอย่าปั้นปึ่ง
ใจพี่คงแหลกเหลวแน่เอวกลึง
หาก “โสมหนึ่ง”ไม่มาขอลาตาย 

“ไพร พนาวัลย์”
 

ความคิดถึงคนึงหาอุราหมอง
ใครร่ำร้องเอ่ยเอื้อนว่าเดือนหาย
คงหูแว่วแล้วเราก็ตาลาย
แสงส่องฉายป่าดงพงพนาฯ

จันทร์สีหม่นพ้นลับกลับแดนสรวง
พอกาลล่วงจักเคลื่อนเยือนเวหา
โสมคืนแรมแซมข้างดาริกา
แสงมิจ้า..จันทร์เลือนเหมือนลับไป..

พนาวัลย์วอนฟังบุหลันก่อน
อย่าราญรอนชีพลับดับไฉน
พอข้างขึ้น"โสมหนึ่ง"มาเยือนใหม่
ขอพง"ไพร"พี่ชายคลายฤดี

หนึ่งโสม..

 

 

[ตรีประภัสร์ โสม]

น้ำตาไหล ล้นหลั่ง ดั่งกระสินธ์
เมื่อกิ่งรัก หักวิ่น จนสิ้นสาย
กลเกลียวใจ เจ้าอ่อน พลันคลอนคลาย
สูญสลาย หายวับ ไปกับตา..
 
..เคยชื่นฉ่ำ ด่ำดื่ม เจ้าลืมแล้ว
ไม่แน่แน่ว ดังเอ่ย เสียเลยหนา
ไยใจดำ ทำพี่ มีโศกา
จนต้องนอง น้ำตา..ท่วมอารัญ
 

     

น้ำตาริน ไหลหลั่ง ดั่งสายฝน
แว่ว"ขลุ่ย"วน หวนไห้ ไยโศกศัลย์
เกลียวฤทัย พี่คลาย สลายพลัน
เจ้าโสมนั้น ฝั้นใจ ดีไหมเอย 

โอ๋..พี่จ๋า มาซบ หลบตรงไหล่
หยุดอาลัย เถิดหนอ ขอจงเผย
โปรดน้องนะ จะให้ ใจหมดเลย
พ่อทรามเชย น้ำนอง ท่วมห้อง..เรา 

หนึ่งโสม

 

  

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ค่อย-ค่อยพร่าง พลิ้วลม พรมลงขลุ่ย
ครวญเสียงลุย ลิ่วล่อง ถึงห้องเจ้า
อวลอุ่นไอ อิงแอบ แนบนงเยาว์
ดั่งสองเรา ร่วมเรียง เคียงคู่กัน..
 
..ครวญเพียงออ เอื่อยฉิว แว่วหวิวหวาน
ให้ซาบซ่าน ซึ้งทรวง ยอดดวงขวัญ
หมายสลัก รักแซม อกแจ่มจันทร์
โยงใยสาย สัมพันธ์..ลั่นวิวาห์
 

[ตรีประภัสร์ โสม]

ค่อย-ค่อยพร่าง พลิ้วลม พรมลงขลุ่ย
ครวญเสียงลุย ลิ่วล่อง ถึงห้องเจ้า
อวลอุ่นไอ อิงแอบ แนบนงเยาว์
ดั่งสองเรา ร่วมเรียง เคียงคู่กัน..
 
..ครวญเพียงออ เอื่อยฉิว แว่วหวิวหวาน
ให้ซาบซ่าน ซึ้งทรวง ยอดดวงขวัญ
หมายสลัก รักแซม อกแจ่มจันทร์
โยงใยสาย สัมพันธ์..ลั่นวิวาห์
 

ค่อย-ค่อยพลิ้ว พร่างพรม ลมลิ่วล่อง
แว่วขลุ่ยปอง สู่ห้วง บ่วงเสน่หา
ครวญคำหวาน หว่านรัก ปักอุรา
สู้ฟันฝ่า สานฝัน จันทร์ทอดวง

เพียงออผิว หวิวหวาน ซ่านซึ้งใจ
ดุจไม้ไหว ลอยล่อง ท่องแดนสรวง
โสมขอวอน อ้อนย้ำ อย่าทำลวง
ไม่งั้นพวง หายวับ ไปกับตา..

หนึ่งโสม..