อยากเก็บเพียงเสียงใสในวันหวาน
แม้เนิ่นนานเพียงใดยังใฝ่หา
ก็กลับจำช้ำขื่นคืนอำลา
เหมือนเธอคร่าหัวใจไปหมดเลย
เก็บงำความรู้สึกลึกลึกไว้
ความอาลัยอาวรณ์อ่อนไหวเอ๋ย
ใคร่ทวงถามความหลังครั้งก่อนเคย
ลมรำเพยพัดหนาวสั่นร้าวรอน
สายฝนหยุดสายรักก็หักหาย
รุ้งสลายไปได้ไม่สังหรณ์
ฟองเมฆน้อยลอยลับกับอัมพร
ดาวแสงอ่อนร่วงหล่นลงบนดิน
ดอกรักแห้งเหี่ยวเฉาเคล้าดอกหญ้า
สิ้นคุณค่าคงไร้ใครถวิล
เธอคืนคำน้ำใจไม่ไหลริน
อยากได้ยินบอกรักให้สักครั้ง
อยากบอกความในใจให้เธอรู้
เธอจะอยู่หรือไปไม่อาจหวัง
เก็บเพียงคำซึ้งซึ้งซึ่งเคยฟัง
หากเธอยังจำได้ใคร่ย้ำเตือน
ทุกทุกสิ่งเคยชื่นเธอยื่นให้
ยังแนบใจทรงค่าหาใดเหมือน
ไม่กล้าวอนเธอกลับคงลับเลือน
ขอเพียงเพื่อนเข้าใจไว้เท่านั้น
ดาว อาชาไนย
