ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[นานะ]

ฉั น ซ่ อ น แ ว ว ต า แ ห่ ง ค ว า ม เ ห ง า
ซ่อนหัวใจดวงเศร้าภายใต้หน้ากากรอยยิ้ม
มีเพื่อนรับฟังความรู้สึก..คือ..แป้นพิมพ์
พกหนามเหล็กความผิดหวังจากเธอคอย ทิ่ ม ใ จ

ฉันผ่านมาที่นี่ในราตรีเหว่ว้า
ดำรงชีวิตอยู่ในวันเวลาที่หยุดเคลื่อนไหว
ฉันกลายเป็นส่วนหนึ่งของราตรี จ น เ กิ น นั บ ว่ า กี่ ค่ำ ผ่ า น ไ ป
แ ล ะ กี่ ฟ้ า ใ ห ม่ กำ ลั ง ม า

ฉั น กำ ลั ง ส ง สั ย ว่ า เ ธ อ มี หั ว ใ จ ห รื อ เ ป ล่ า ?
ไยจึงโจรกรรมหัวใจแห่งยามเช้าหายไปต่อหน้า
'หัวใจซึ่งเยาว์วัยต่อความรักย่อมปรารถนาความอ่อนโยนจากผืนฟ้า'
มิปรารถนา ส า ย ฝ น แ ห่ ง ร า ต รี

ฉันย่ำแดนสนธยาไปสู่ป่าช้าแห่งโศกนาฏกรรมรัก
สวมชุดเกราะนักรบดาบหักเผชิญหน้าคืนโหดร้ายอยู่ที่นี่
ฉันรอรุ่งอรุณแห่งดวงชีวี
ห รื อ เ ธ อ ไ ม่ มี ใ ห้ ฉั น เ ล ย ?





ขอบคุณรูปภาพจาก Memories of a Geisha

add complete
by Klonthaiclub fb

[เพรางาย]

บนผืนทราย
ฉันวาดหัวใจไว้มากมายทั้งเดี่ยวและคู่
ยกมือถือไม้ปาดเหงื่อที่ร่วงพรู
พริบตาคลื่นก็เคลื่อนสู่กวาดล้างหัวใจเลือน

หัวใจสวยๆ กลายเป็นหัวใจเว้าแหว่ง
อุตส่าห์อดทนลงแรง...ในคอมันขมเฝื่อน
จะวาดอีกกี่ร้อยพันก็เป็นเพียงภาพเสมือน
เพียงชั่วขณะก็บิดเบือนเปลี่ยนรูปลบล้าง

ฉันปักไม้ไขว้เป็นสุสานหัวใจ
ยุติสงสัยเหตุผลที่คลื่นจะอวดอ้าง
ปล่อยให้ลมจูบซับคราบน้ำตาที่ตกค้าง
ชมผืนทราย  ทะเลกว้าง  เพียงลำพัง...จะเป็นไร

[ดาว อาชาไนย]

เหวี่ยงไม้กางเขนทิ้งไป
ประคองหัวใจที่ถูกใครเหยียบจมฝืนทราย
แล้วเดินจากไปอย่างไม่สนใจไยดี
ปัดทรายออกให้เกลี้ยง
หัวใจที่มีทิฐิหาน้ำใจใครมาหล่อเลี้ยง
จะได้น้ำใจจากใครหนอ
ฉันจะรอ..จะรอจนกว่าดอกไม้สีชมพูจะบาน
หรือจะต้องรออีกนาน
จนกว่าหัวใจจะแหลกรานจมผืนทราย

-ดาวใต้ฝ่าเท้าเธอ-

[panthong.kh]

การรอคอย..รู้ว่าเธอเหงาหงอย..
แต่อย่างน้อย...เธอก็มีจุดหมาย..
แม้..บางทีจิตใจจะอ้างว้าง...เดียวดาย
ไม่ผิดอะไรกับ..เม็ดทราย..ที่โดนแดดเผา

เธอรู้ไหม?...
ดอกไม้สีชมพู..มันบานเบ่งสวยหรู..จนเกือบจะเน่า
ตั้งแต่วันที่เธอจาก..ดอกไม้ที่หลายหลาก..พลันเหี่ยวเฉา
ฉันเหม่อมองหมองหม่น...คล้ายใจหล่นลงเบาเบา
ตกกระแทกโดนหินเข้า...มันจะเหลืออะไร..เล่า..นอกจากใจ...แตกสลาย
พันทอง

[Shumbala]

วางดอกไม้บนหลุมศพของหัวใจ
หลังถ้อยคำกล่าวอาลัย เลือนไปกับควันธูปที่จางหาย
ก่อนราตรีจะเยี่ยมกราย
แสงสุดท้ายปลายฟ้า กระซิบลา-แผ่วเบา

ปลดเปลื้องอาภรณ์ของความหลัง
ก้าวผ่านกรงขัง นามความหวังอันแสนเศร้า
ห่มคลุมแสงเดือน บนเรือนร่างเปลือยเปล่า
โบกมือให้ความเหงา ลาที-ที่นี่-ไม่มีใคร

 

[รการตติ]

ฉั น ซ่ อ น แ ว ว ต า แ ห่ ง ค ว า ม เ ห ง า
ซ่อนหัวใจดวงเศร้าภายใต้หน้ากากรอยยิ้ม
มีเพื่อนรับฟังความรู้สึก..คือ..แป้นพิมพ์
พกหนามเหล็กความผิดหวังจากเธอคอย ทิ่ ม ใ จ

ฉันผ่านมาที่นี่ในราตรีเหว่ว้า
ดำรงชีวิตอยู่ในวันเวลาที่หยุดเคลื่อนไหว
ฉันกลายเป็นส่วนหนึ่งของราตรี จ น เ กิ น นั บ ว่ า กี่ ค่ำ ผ่ า น ไ ป
แ ล ะ กี่ ฟ้ า ใ ห ม่ กำ ลั ง ม า

ฉั น กำ ลั ง ส ง สั ย ว่ า เ ธ อ มี หั ว ใ จ ห รื อ เ ป ล่ า ?
ไยจึงโจรกรรมหัวใจแห่งยามเช้าหายไปต่อหน้า
'หัวใจซึ่งเยาว์วัยต่อความรักย่อมปรารถนาความอ่อนโยนจากผืนฟ้า'
มิปรารถนา ส า ย ฝ น แ ห่ ง ร า ต รี

ฉันย่ำแดนสนธยาไปสู่ป่าช้าแห่งโศกนาฏกรรมรัก
สวมชุดเกราะนักรบดาบหักเผชิญหน้าคืนโหดร้ายอยู่ที่นี่
ฉันรอรุ่งอรุณแห่งดวงชีวี
ห รื อ เ ธ อ ไ ม่ มี ใ ห้ ฉั น เ ล ย ?





ฉั น กำ ลั ง ส ง สั ย ว่ า เ ธ อ มี หั ว ใ จ ห รื อ เ ป ล่ า ?
ขอถามกลับ เบา~เบา นะถ้าเธอจะเอื้อนเอ่ย
ในความเหงากับหน้ากากรอยยิ้มที่คุ้นเคย
แป้นพิมพ์กับการเฉยเมย อย่างไหนที่เคยละเลยต่อกัน

ในความเหว่ว้ากับราตรีที่เธอผ่าน
รัตติกาลกับความจริงที่ซ่อนอยู่ในความฝัน
ต่อเนื่องจนเช้า จรดกลางวัน..
ย่อมจะเปลี่ยนผันตามกาลเวลา ที่ผ่านไป

โศกนาฏกรรมแห่งวังวน บนสังเวียนศักดิ์สิทธิ์
ไม่มีโจรในความคิดที่จะโขมยหัวใจของใครได้
'หัวใจซึ่งเยาว์วัยต่อความรักย่อมปรารถนาความอ่อนโยนจากผืนฟ้า' ฉันใด
ราตรีย่อมต่อสายใย ให้เธอฉันนั้น..

ถ้าเธอเคยย่ำแดนสนธยา มาแล้วหนึ่งรอบ
เธอจะได้รับคำตอบจากการสวมชุดเกราะนักรบดาบหัก ไม่ไกล้ไม่ไกลที่นั่น
และหากเธอได้รับโล่แห่งนักรบอัศวินเป็นรางวัล
ที่ ต ร ง นั้ น จะ มี ด ว ง ต ะ วั น ต ล อ ด ไ ป!!!

รการตติ

[นานะ]

ฉั น กำ ลั ง ส ง สั ย ว่ า เ ธ อ มี หั ว ใ จ ห รื อ เ ป ล่ า ?
ขอถามกลับ เบา~เบา นะถ้าเธอจะเอื้อนเอ่ย
ในความเหงากับหน้ากากรอยยิ้มที่คุ้นเคย
แป้นพิมพ์กับการเฉยเมย อย่างไหนที่เคยละเลยต่อกัน

ในความเหว่ว้ากับราตรีที่เธอผ่าน
รัตติกาลกับความจริงที่ซ่อนอยู่ในความฝัน
ต่อเนื่องจนเช้า จรดกลางวัน..
ย่อมจะเปลี่ยนผันตามกาลเวลา ที่ผ่านไป

โศกนาฏกรรมแห่งวังวน บนสังเวียนศักดิ์สิทธิ์
ไม่มีโจรในความคิดที่จะโขมยหัวใจของใครได้
'หัวใจซึ่งเยาว์วัยต่อความรักย่อมปรารถนาความอ่อนโยนจากผืนฟ้า' ฉันใด
ราตรีย่อมต่อสายใย ให้เธอฉันนั้น..

ถ้าเธอเคยย่ำแดนสนธยา มาแล้วหนึ่งรอบ
เธอจะได้รับคำตอบจากการสวมชุดเกราะนักรบดาบหัก ไม่ไกล้ไม่ไกลที่นั่น
และหากเธอได้รับโล่แห่งนักรบอัศวินเป็นรางวัล
ที่ ต ร ง นั้ น จะ มี ด ว ง ต ะ วั น ต ล อ ด ไ ป!!!

รการตติ







ห า ก ตั้ ง คำ ถ า ม ฉั น ค ง ไ ร้ คำ ต อ บ
หากต้องหาทางออก ฉันคงย่ำเขาวงกต  ร  อ   บ  ใ  ห  ม่
' ผู้ ล่ ว ง ลั บ มิ อ า จ ลุ ก จ า ก สุ ส า น ฉั น ใ ด
หัวใจซึ่งฝังรอยเท้าของวันวานไว้  ย่อมมิอาจสลัดความคิดถึงจากใจได้  ฉั น นั้ น '

ห า ก ตั้ ง คำ ถ า ม ฉั น ค ง เ จ็ บ ป ว ด
อย่า  เ พ่ ง ลึ ก  ในดวงตาร้าวรวด ข อ ง ฉั น
นักรบผู้พ่ายแพ้ย่อมพร้อยด้วยแผลฉกรรจ์
จงจารึกชื่ออัปยศของฉันลงในตัวอักษรดึกดำบรรพ์แห่งกาลเวลา

บาทวิถีที่อยู่ใต้การปกคลุมของซากซากุระกลีบรานแหลก
ประทับรอยเท้าคนแปลกหน้า
มือแห่งราตรีโกยซากซากุระวางบนแท่นบูชา
ป ร า ร ถ น า น้ำ ต า น ก ฟิ นิ ก ซ์ !





ขอบคุณรูปภาพจาก Memories of a Geisha

[กังวาน]

เธอยั่วยวน...เสแสร้ง...คงแน่ใจแล้วนะ
คำถามที่อ่อนไหวจะทำให้ฉันใจอ่อน
ทุกอย่างหมดสิ้น...มันละลายเหมือนเกล็ดหิมะเมื่อวันก่อน
กลายเป็นน้ำ...น้ำตาของผู้แพ้...ซึ่งมิมีค่าคู่ควรกับการจดจำ

ซากุระ...จะมีประโยชน์ใดเล่า...ที่จะเบ่งบาน
ในวันที่มืดมิดของหัวใจ...
ดวงอาทิตย์ดับไปนานแล้ว
และโปรดอย่าสงสัย....

....ฉันไม่มีหัวใจจริงจริง...

   

[blues]

ในค่ำคืนอันยาวนาน
กว่าจะผ่านไปได้ใจคงหมอง
แม้นัยน์ตาจะไม่มีน้ำมาหลั่งให้เจิ่งนอง
แต่หัวใจทั้งสี่ห้อง มันกลัดหนองนองมากกว่าน้ำตา

ในกลางวันที่แสงแดดร้อนแผดเผา
มันก็ยังไม่เท่ากับหัวใจใฝ่ปองหา
และมันร้อนยิ่งกว่าดวงดารา
ที่เจิดจร้าในจักรวาล

 

Blues+

[แป้งน้ำ]

หรือเธอมีหัวใจ . . ไว้แค่หายใจ
ฉันกำลังสงสัย . .. ว่าเธอรักใครเป็นหรือเปล่า
คำว่ารักที่เขียนด้วยมือแต่ลบด้วยเท้า
จะเรียกว่า "ความรัก" หรือ "ความใจเบา" . .. ของเธอ

หรือเธอมีปากไว้ . . แค่ให้ใบหน้าสมบูรณ์
จึงเอาความช้ำทวีคูณ . .. มาให้ฉันเสมอ
ผลของการ "ไม่รู้จักพอ" ~ สิ่งที่คนรอ . . เค้าต้องเจอ
พูดไป . . จะเข้าใจฉันเหรอ? . ..
ขนาดน้ำตามันล้นเอ่อ . . ยังมีหน้ามาถามอีกหรือเธอ ~ ว่าใครทำ!

[ดาว อาชาไนย]

ไม่ได้เจตนา  ไม่ได้เจตนา
แม้แต่ศาลอาญา ยังลดหย่อนโทษให้ด้วยซ้ำ
แต่ฉันรู้ว่าเธอแกล้งอำ
ที่สำคัญไม่รู้ว่าเธอช้ำเพราะใคร
ถ้าเป็นฉันจะไม่ยอมให้เสียน้ำตา
แม้เพียงเท่าหยดน้ำค้างที่ค้างคาบนกลีบดอกไม้

ใครเห็นไม้โทบ้าง ช่วยเก็บมาใส่ให้ที
ใครขโมยไปช่วยนำมาคืนด้วย จะมีรางวัล



. .. แป้งมีไม้โท 2 อัน ให้ยืมใช้ค่า . ..
~ ~ แปงน้ำ ~ ~ 555+

[ฌลา]

...หากคุณมีหัวใจ...
คุณคงรู้ว่าทำไม...หัวใจฉันเต้นช้า
หากคุณมีความรู้สึก...หัวใจลึก-ลึก...คงไม่เย็นชา
คุณคงรู้ที่ไปที่มา...ของทุก-ทุกคราบน้ำตา...ที่ฉันมี

...หากคุณมีหัวใจ...
ความรู้สึกฉันคงมีความหมาย...มากกว่านี้
หากคุณมองมาบ้าง...ความรวดร้าวอ้างว้าง...คงไม่มี
หากคุณรู้จัก'รัก'ใครบ้างคงดี...ฉันคงไม่ต้องเสียน้ำตาอย่างนี้...ทุกวัน

...หากคุณยังมี...หัวใจ...
ได้โปรดเถอะหยุดทำร้าย...หัวใจฉัน
ก่อนความช้ำจะเกินเยียวยา...เกินจะใช้น้ำตา..ลบมัน
และสุดท้ายเมื่อถึงวันนั้น...ฉันอาจจะหมดกำลังใจจะฝัน...และรักเธอ...

[รัตนาวดี]

ไม่ได้เจตนา  ไม่ได้เจตนา
แม้แต่ศาลอาญา ยังลดหย่อนโทษให้ด้วยซ้ำ
แต่ฉันรู้ว่าเธอแกล้งอำ
ที่สำคัญไม่รู้ว่าเธอช้ำเพราะใคร
ถ้าเป็นฉันจะไม่ยอมให้เสียน้ำตา
แม้เพียงเท่าหยดน้ำค้างที่ค้างคาบนกลีบดอกไม้

[size=20pt]ใครเห็นไม้โทบ้าง ช่วยเก็บมาใส่ให้ที
ใครขโมยไปช่วยนำมาคืนด้วย จะมีรางวัล[/size]

    ขอบคุณสำหรับรางวัลจ้าคุณพี่ดาว.... 

  ต้องไปทำงานต่อค่ะ

. .. ท่าทางพี่รัตนาวดีจะเจอป๋องแป้งจอมขมังเวทย์ซะแล้ว 55+ เอิ๊กๆ. . 

[รัตนาวดี]

 

ก็กำลังสงสัย มีอะไรหรือนี่...

....อยู่ดีๆ ที่กลอนตัวอักษรไยเคลื่อน...

พอป๋องแป้ง เข้ามาแจ้งเตือน....

 emo_54อ๋อ...เจอแล้ว..  เธอร่ายมนต์เลื่อน  เคลื่อนย้ายนี่เอง...


น้องป๋องแป้ง แกล้งหยอก...มาบอกขำ...

 ...รู้ไหมว่าทำเอาพี่ต๊กกะใจ ...ยัยคนเก่ง

เสกไม้โท โชว์พี่ดาว แป้งเจ้าบรรเลง...

...ให้พี่รัตน์ตาลาย...ต้องเกรง เสกเก่งจัง...


( คงใช้คาถาของหลวงพ่อหวังกวนเจอ.. ) 

<a href="http://www.youtube.com/v/wl-F6bnYyrg&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/wl-F6bnYyrg&amp;rel=0&amp;fs=1</a>