ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[NuddKub]

    วาโยต้องแมกไม้       พริ้วไหว
ธารหลั่งแลล่องไหล       ชื่นหล้า
ยินเสียงแว่วเรไร           นกกู่
ล้วนเหล่าจักคงไว้          ไม่แคล้ว สิ้นไป

มีความรู้สึกว่าแปลกๆที่ไม่รู้จะแก้ตรงไหนจริงๆ 
ตั้งใจจะให้มีเนื้อหาเกี่ยวกับการเห็นความสำคัญขอธรรมชาติน่ะครับ
แต่ยังรู้สึกว่ายังไม่ตรงตามฉันทลักษณ์สักเท่าไหร่ ฝากทุกท่านแนะนำหน่อยนะครับ
 

[ดาว อาชาไนย]

    วาโยต้องแมกไม้       พริ้วไหว
ธารหลั่งแลล่องไหล       ชื่นหล้า
ยินเสียงแว่วเรไร           นกกู่
ล้วนเหล่าจักคงไว้          ไม่แคล้ว สิ้นไป

มีความรู้สึกว่าแปลกๆที่ไม่รู้จะแก้ตรงไหนจริงๆ 
ตั้งใจจะให้มีเนื้อหาเกี่ยวกับการเห็นความสำคัญขอธรรมชาติน่ะครับ
แต่ยังรู้สึกว่ายังไม่ตรงตามฉันทลักษณ์สักเท่าไหร่ ฝากทุกท่านแนะนำหน่อยนะครับ
 

ควรแก้ที่บาทที่ ๔ ครับ  คำว่า ไว้ ไม่สัมผัสกับ หล้า
น่าจะเป็น   ทุกสิ่งควรคู่ฟ้า  ไม่แคล้วสิ้นไป
คำว่า ไม่แคล้ว สิ้นไป  ต้องเขียนติดกันไม่เว้นวรรคครับ

[พยัญเสมอ]

    วาโยต้องแมกไม้       พริ้วไหว
ธารหลั่งแลล่องไหล       ชื่นหล้า
ยินเสียงแว่วเรไร           นกกู่
ล้วนเหล่าจักคงไว้          ไม่แคล้ว สิ้นไป

มีความรู้สึกว่าแปลกๆที่ไม่รู้จะแก้ตรงไหนจริงๆ 
ตั้งใจจะให้มีเนื้อหาเกี่ยวกับการเห็นความสำคัญขอธรรมชาติน่ะครับ
แต่ยังรู้สึกว่ายังไม่ตรงตามฉันทลักษณ์สักเท่าไหร่ ฝากทุกท่านแนะนำหน่อยนะครับ
 

สัมผัสเยอะเกินจนลายตาไปหมดครับ
ที่จริงโคลงสี่สุภาพมีสัมผัสภายในบทอยู่ห้าแห่งเท่านั้น

เช่นโคลงโลกนิติบทนี้


พระสมุทรสุดลึกล้น   คณนา
สายดิ่งทิ้งทอดมา     หยั่งได้
เขาสูงอาจวัดวา        กำหนด
จิตมนุษย์นี้ไซร้        ยากแท้หยั่งถึง



สัมผัสแห่งโคลงสี่สุภาพในหนึ่งบทก็จะมีเพียงห้าแห่งเท่านี้แหละครับ  นอกนั้นก็จะเป็นข้อกำหนดเรื่องเอก-โท
ดังนั้นก็ควรจะใช้สัมผัสให้แต่พอดี  ต้องระวังอย่าให้มีสัมผัสมากเกินผังและผิดตำแหน่งครับ