อันความเหงา ตัวเรา คนกำหนด
รู้จักอด รู้ทนกลั้น มันเผาผลาญ
ความอยากกิน ความอยากได้ จนรำคาญ
ถือเป็นมาร สำคัญ ในสังคม
ความอยากดี อยากเด่น ก็เป็นภัย
ความอยากดัง ความหลงใหล ใจขื่นขม
ความอยากร่ำอยากรวย ซวยตรอมตรม
ทุกข์ระทม ยิ่งแย่ แก้ด้วยปัญญา
ความอยากมีความรัก ชักหงอยเหงา
ความเจ็บช้ำ เราทำเอา ดุจภูผา
ความคับแค้น แสนหนักอก เหมือนตกอาชา
กว่ารู้ว่า เบาคลาย อาจวายชนม์
ความผิดหวัง ต้องนั่งเศร้า ร้าวดวงจิต
นั่งครุ่นคิด แก้ปัญหา พาสับสน
มันมืดมิด หมดปัญญา พาอับจน
เราเห็นคน มีปัญหา ฆ่าตัวตาย
มุ่งพระธรรม คำสั่งสอน พระพุทธเจ้า
เร่งศึกษา ทุกค่ำเช้า เพื่อเป้าหมาย
ทั้งหนุ่ม แก่ เกิด แตก ดับ ในบั้นปลาย
อย่าให้สาย คิดดูบ้าง "จงสร้างความดี".
ริน ดอนบูรพา
๒๖ ม.ค. ๕๖