ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[benuser]

โอ้รักคือ อะไร ฉันไม่ทราบ
จำได้เพียง รอยคราบ ที่เเปื้อนหน้า
มีหยดน้ำ ที่เรียก ว่าน้ำตา
ไหลอาบมา ทาแก้ม ยากแย้มยิ้ม

สะกดใจ ให้นิ่ง อย่างหญิงกล้า
รอเวลา ฆ่าเสีย เบี้ยสนิม
ที่เกาะกุม หุ้มด้วย แผ่นภาพพิมพ์
รักล้นปริ่ม ฉายไว้ เมื่อวัยวาน

ยืนอยู่บน หน้าผา ที่ว่าสูง
มองเห็นฝูง นกน้อย บินลอยผ่าน
มีหนึ่งตัว สองตัว มากประมาณ
บินเต็มลาน ม่านเมฆ เฉกเช่นชล

สติที่ เคยหาย ก็คล้ายกลับ
เริ่มรู้รับ อารมณ์ ที่สับสน
ถอยหนึ่งก้าว แล้วนั่ง ประคองตน
เราเป็นคน ที่โง่ เสียจริงจริง.

[บ้านริมโขง]

มาถึงผาเดียวดายถึงได้คิด
ว่าชีวิตจิตไร้ใดสุงสิง
ช่างเป็นสุขไร้ห่วงมาพ่วงพิง
ใจได้นิ่งยิ่งพินิจจิตเบิกบาน

เหมือนมวลหมู่นกน้อยลอยลมเล่น
ต่างโผเผ่นเห็นสุขสนุกสนาน
กังวลใดหายหดปลดดวงมาน
พันธนาการ ใดใด..ก็ไม่มี

แม้นชื่อเห็นดั่งเช่น..ผาเดียวดาย
ก็ใช่หมาย ไร้ผู้ สู่วิถี
มากมวลหมู่เวียนมา ชั่วตาปี
ยั่งยืนอยู่อย่างนี้..ที่ควรเป็น

ต้องครองคู่เท่านั้น..หรือฝันใฝ่
ต้องเยื่อใย ได้ชื่น..ให้อื่นเห็น
เท่านั้นหรือ..คือรัก ปักประเด็น
ฉันลำเค็ญ ขาดใคร..ใช่เดียวดาย..

"บ้านริมโขง"

[benuser]

ฉันลำเค็ญ ขาดใคร..ใช่เดียวดาย..

"บ้านริมโขง"

เธอไม่เคย มีใคร เลยไม่รู้
ความหดหู่ ช่วงช้ำ ทำใจหาย
จากเคยมี เขานั้น อยู่ข้างกาย
วันหนึ่งพลัน กลับกลาย ไร้ตัวตน

โศกและเศร้า เหงาซึม เหมือนเป็นบ้า
แม้หยูกยา เลิศพลัง ยังไร้ผล
อ่อนปวกเปียก เจ็บจี๊ด จะเกินทน
สมองสั่งยัง สับสน เช่นคนเบลอ

โรคอกหัก รักษา อย่างไรได้
ต้องรอยา "ทัมใจ"  จากหมอเหรอ
ความอึดอัด คับข้อง ที่ต้องเจอ
หากว่าเธอ ไร้รัก ไยจักรู้...

 

[กังวาน]

ยามเมื่อกาลผ่านพ้นคนอกหัก
เธอก็จักเข้าใจไม่วามวู่
เวลาช่วยอวยชัยใช่ศัตรุุู
การเคียงคู่มิใช่ชัยชนะ

เขามิรักมิหลงปลงเสียเถิด
เสียชาติเกิดคร่ำครวญป่วนไยล่ะ
ฉันก็เคยมีคู่เคียงเพียงฉันละ
อยากพบปะกับใครปล่อยไปเลย

อยู่คนเดียวเปลี่ยวกายแต่หายเหงา
ถ้าหากเรามีหัวใจให้เปิดเผย
คนดีดีมีอีกมากไม่อยากเปรย
ขอทรามเชยโปรดพินิจพิจารณา

     ---กังวาน---

[benuser]

ขอพินิจ พิศตรอง มองให้รอบ
แกะกระสอบ ออกดู ให้รู้หน้า
ด้วยเคยหลง วงศ์คำ ที่พร่ำมา
ถึงเวลา เขาไป ใจช้ำชี

เพราะเคยเจ็บ เคยช้ำ หลงคำพูด
ผิวมะกรูด ถูกเค้น จนเป็นฝี
จะกลิ้งต่อ ก็เจ็บ เปลือกทุกที
รอยราคี แต้มผิว สยิวทรวง

อย่ามาอ่อย ร้อยคำ ทำเป็นเล่น
อย่าเบี่ยงเบน รักหลอก เพื่อบอกห่วง
อย่าวางถ้อย รอยยิ้ม เพื่อลิ้มลวง
อย่ามาถ่วง เวลา ถ้า..."ไม่ใจ"...

[saknun]

ขอต้อนรับ น้องสาว ที่บ้านกลอน
ต้องขอย้อน คิดดู จะรู้ไหม
พี่มาอยู่  ทีนี่ เพราะมีใจ
เพือนบ้านใหม่ เขาช่วย อำนวยกลอน

จึงหัดเขียน เรียงร้อย ถ้อยภาษา
เพิ่งเข้ามา ไม่นาน ผ่านคนสอน
มีติชม   บอกกล่าว ยาววรรคตอน
เลยอาทร แห่งนี้ ดีใจจริง

พอแรกเริ่ม เติมฝัน วันข้างหน้า
ก็กะว่า จะเขียน  เพียรทุกสิ่ง
จะร้อยแก้ว ร้อยกรอง  ทำนองนิ่ง
ให้สมจริง สักวัน ที่หมั่นเรียน

พูดถึงรัก พักนี้ พี่งดเว้น
รักไม่เป็น เสียแล้ว แจวเกษียณ
ต้องตัดจาก รักหล่ม จ่มอาเจียน
คิดปวดเศียร เวียนหัว กลัวรักลวง

ใครมีรัก ตอนนี้ ดีไปหมด
รักกลบท แรงรัก ตระหนักห่วง
รักบวกเบญ เช่นไร ใจพุ่มพวง
ยังเฝ้าหวง ถามหา ว่ารักใคร

ขอให้รัก ของน้อง ผ่องสดชื่น
ผ่านวันคืน ดีดี ที่สดใส
บรรลุรัก จริงแท้ แน่จริงใจ
เป็นก้าวใหม่ ชีวิต ที่ติดพันธ์

[benuser]

ขอขอบคุณ พี่ชาย เอาใจอ้อน
เร่งรีบออก มาต้อน รับกลอนขวัญ
น้องดีใจ ยิ่งนัก รักเหมือนกัน
เรื่องกลอนนั้น หัวใจ เราสีเดียว

น้องยังอ่อน ความรู้ จึงเสาะหา
บูรพา-อาจารย์ หวังให้เหลียว
ช่วยสั่งสอน แนะนำ ไม้ลำเรียว
ให้ช่วยเคี่ยว ช่วยเข็ญ ให้เป็นกลอน

เรื่องความรัก ยากนัก ที่จักกล่าว
เรื่องมันยาว สาวไป ตามไม้หมอน
ก็ไม่ถึง สักที ที่ร้าวรอน
ตัดเป็นช่วง เป็นตอน พอผ่อนคลาย

[มานพ]

 
น้องไม่อ่อนเดียงสาดอกหนาน้อง
พี่เฝ้ามองน้องอยู่รู้มาหลาย
เรื่องแต่งกลอนก็ดีมีรวดลาย
มีความหมายเหมาะมากจากที่ดู

เรื่องความรักพี่ว่าน้องน่าสน
น้องเป็นคนสวยนักจึงรักหนู
พี่แอบชอบแอบฝันขวัญพธู
พี่แอบรู้เรื่องรักจึงทักมา

[benuser]

อันกลอนกานต์ วานวงศ์ ไม่คงที่
ยังไม่ดี ไม่เด่น เพียงเป็นกล้า
ที่ปักดำ น้ำโคลน ในผืนนา
เติบโตช้า ยิ่งนัก ยากจักดี

ต้องเรียนรู้ ฝึกฝน ถึงจะรอด
มีบ้างไฟ นั้นมอด ไม่ส่องสี
อารมณ์กลอน ดับไป ก็หลายที
เป็นอย่างนี้ เรื่อยมา อนิจจัง

เรื่องรักใคร่ ไม่รู้ ดูไม่ออก
อยากจะบอก ยังงง กระจงงั่ง
ร่างเป็นหญิง ใจชาย คล้ายนุงนัง
น้องนั้นยัง สับสน ในตัวเอง

[มานพ]

 
ต้องเรียนรู้ฝึกฝนตั้งต้นใหม่
จงใส่ไฟเจาะจงให้ตรงเผง
อารมณ์กลอนอ่อนไปอย่าได้เกรง
แนวครื้นเครงนิดหน่อยค่อยขัดเกลา

เรื่องรักใคร่พี่รู้พี่ดูออก
ดูภายนอกภายในใจกระเส่า
ร่างเป็นหญิงสวยนักรักนงเยาว์
พี่จึงเว้าจึงวอนจึงอ้อนมา

[benuser]

ต้องห่างห่าง หายหาย ไปพักพัก
อย่าทึกทัก ว่าทิ้ง นะพี่จ๋า
เวลาว่าง อย่างนี้ นะพี่ยา
ใจนำพา อารมณ์ ผสมกลอน

ก่อนจะหลับ พับไป กับไคลเหงื่อ
ง่วงแก้เบื่อ พิมพ์ถ้อย ร้อยอักษร
แบบว่าใจ คิดถึง จึงอ้อนวอน
อย่าเง้างอน หน้าหงิก เดี๋ยวจิกตา

เรื่องรักรัก ใครใคร่ เก็บไว้ก่อน
อยากพักผ่อน ย่อนจิต ไม่คิดหา
แบบว่านะ ละเหี่ย เสียเวลา
ไม่คิดไขว่ คิดคว้า หาใส่ตัว