ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

กว่าจะดึงสติกลับรับความจริง

เก็บเรื่องราววุ่นวายหลากหลายสิ่ง
มานั่งนิ่งคิดหมองในห้องหม่น
มิอาจจะทิ้งขว้างปล่อยวางตน
กลายเป็นคนเลื่อนลอยไม่ค่อยเต็ม

หวาดผวาแค่เพียงแว่วเสียงนก
เหมือนช้ำฟกมากมายกับปลายเข็ม
ดั่งปีศาจแสยะหวังแทะเล็ม
เบลอเห็นเอ็มสิบหกยักษ์ยกยิง

เพิ่งรู้ตัวเองว่าแทบบ้าแล้ว
เมื่อคนแซวชี้ทางในบางสิ่ง
กว่าจะดึงสติกลับรับความจริง
ก็แทบวิ่งคลุ้มคลั่งขี่หลังยุง!ฯ

                        อริญชย์
                   ๒๒-๑๒-๒๕๕๕



 

[ไพร พนาวัลย์]

              

ยุงมันขี่ไม่ได้อย่าไปคิด
ควรน้อมจิตชิดสุขอย่าทุกขัง
ตั้งสติให้ดียามมีสตังค์
จะได้นั่ง พุท โธ ยามโลเล

ควรรู้เท่าทันโลกมีโชค,เคราะห์
มีหัวเราะ,ร้องไห้,ยามใจเร่
ควรจะปฏิบัติธรรมอย่างทุ่มเท
อย่าโยเยยึดติดอย่างผิดทาง

มีสติระลึกได้ในทุกขณะ
สัมปชัญญะรู้ตัวอย่ามัวห่าง-
-สมาธิดูกายเดินสายกลาง
ยามตาฟางใช้ปัญญาเข้าฝ่าฟัน

จงทำตามที่ข้าพเจ้าบอก
แต่อย่ากรอกตามข้าพเจ้าหั่น
เพราะพูดตามความรู้ที่ดูทัน
แต่ว่ามันแสนยากตอนอยากทำ

“ไพร พนาวัลย์”

[รพีกาญจน์]

น้ำแรงเชี่ยว เลี้ยวโค้ง อ่อนลงได้
แรงฟืนไฟ ไร้เชื้อ เรื้อเปลวพุ่ง
ยากต้านลม โหมพัด สะบัดตุง
แรงจากกรุง มุ่งนา สู่อาราม

ห่อตัวนุ่ม หุ้มใจ ด้วยใยคิด
ต้องลมบิด ผิดหมุน เกิดขุ่นขาม
เกี่ยวพันลึก สึกเส้น ทะเล้นตาม
ไร้รูปงาม ความเลศ เวทนา

หลงยึดมั่น หวั่นไหว ในสังขาร
ทรมาน รานทด หมดหรรษา
เลิกทิ่มแทง แรงรัด มัดสัญญา
นำจิตตา คราเคลื่อน เหมือนขี่ยุง

 

ด้วยความเคารพ

รพีกาญจน์

[กังวาน]

ความสับสนปนผวาพาเราผิด
ว่าชีวิตคืออะไรใจสิงสุ่ง
ประเดี๋ยวดีประเดี๋ยวร้ายกลายเป็นยุง
มาหมายมุ่งกินเลือดเชือดเนื้อเรา

เห็นแก่ตัวมิกลัวบาปทำหยาบช้า
เพียงเงินตราแย่งชิงทุกสิ่งเขลา
มีปัญญาไม่ใช้ใจแสนเบา
หลงมัวเมาอวิชชาจะบ้าตาย

ลดละเลิกสิ่งผิดชีวิตสุข
เห็นความทุกข์เป็นเพื่อนแท้อย่าแพ้พ่าย
ยามเราล้มต้องลุกปลุกใจกาย
สู่เป้าหมายสติกลับรับความจริง

       ---กังวาน---