| 18 มีนาคม 2012, 01:04:PM |
|
Thammada
|
 |
« เมื่อ: 18 มีนาคม 2012, 01:04:PM » |
 ชุมชน
|
 ขอบคุณภาพจาก www.tidso.comเพื่อนรัก................
ฤๅ โลกหนัก นาวา อันสาสม
ดุจรวงรัง พังพ่าย กับสายลม
และหาวห่ม ห้วงมืด มิจืดจาง
ลำนำค่ำ คืนเข็ญ กระเซ็นซ่าน
ดั่งทับธาร ทาบทา ก่อนฟ้าสาง
วิโยคเหยียบ เทียบเถื่อน หรือเลือนลาง
เป็นแววว้าง เวียนว่าย มาทายทัก
ฝืนไฟ ในห้วงเหว เป็นเปลวปวด
ช่างร้าวรวด หลากลึก สำนึกหนัก
เซ่นวิญญาณ ลาญแหลก เมื่อแรกรัก
จึงประจักษ์ จมทุกข์ จะปลุกคน
เพื่อทวงสิทธิ์ ทิศทิพย์ ที่หยิบยื่น
ลืมตาตื่น ใต้ฟ้า เพื่อหาผล
ยิ้มหยอกดาว พราวพร่าง ในทางตน
ฝ่าหมอกหม่น มัวหมอง สู่ทองธาร
ก่อนอรุณ คุ้นเคย จะเอ่ยอ้าง
เมื่อโศกสร่าง ศรัทธา กับกล้าหาญ
เพลงพิภพ พราวฟ้า มีมานาน
จะสะท้าน ท่วมทั่ว รดหัวใจ
ซึ่งสันติ เติมแล้ว เป็นแนวหนุน
รับอรุณ เรืองรอง ทำนองใหม่
แห่งมรรคา คืนค่ำ มิรำไร
มีแสงใส สูงส่อง ละอองพราว
เพื่อนรัก...................
ฤๅ โลกหนัก น้ำตา มิกล้ากล่าว
เถิด..ทอดธุระ หลับไหล ในหมู่ดาว
รอรุ่งเช้า ชมศรี...แห่งชีวิต
ธรรมดา
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รัตนาวดี, ลมหนาว, ♥หทัยกาญจน์♥, D, รการตติ, panthong.kh, เนิน จำราย, เมฆา..., สุนันยา, sunthornvit, blues, วรุณรุ่ง, กังวาน, บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, Prapacarn ❀, สมนึก นพ, พยัญเสมอ, อริญชย์, amika29, ภู กวินท์, sucklife, พี.พูนสุข, kradan
ข้อความนี้ มี 24 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 18 มีนาคม 2012, 02:31:PM |
|
รการตติ
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 18 มีนาคม 2012, 02:31:PM » |
ชุมชน
|
ขอบคุณภาพจาก Google ครับ
เพื่อนแท้...
เมื่อหยุดแลทุกสิ่งจากมิ่งมิตร
จับปากกาดาวรายร่ายลิขิต
มโนจิตวันหวัง ดังประพนธ์
ด้วยเรายังศรัทธาฟ้าวงวรรณ
ที่รังสรรค์ฉาบแสงทุกแห่งหน
ทั้งกรองรสพจนาพาเยือนยล
ให้เราดลใจคล้องต้องลีลา
แม้หมู่ดาววานวัยจะไร้ชนม์
เราจะคอยเป็นฅนเสริมคุณค่า
แม้ฤดูผ่านผันตามเวลา
เราจะมาคอยเยือนเป็นเพื่อนกัน
จะเก็บคำประพนธ์จากฅนแต่ง
ที่คอยแบ่งบทนำคำเชื่อมั่น
รอยจารึกฝากไว้ในใจนั้น
คือประพันธ์ที่แสดงเหมือนแสงดาว
แม้อรุณหม่นหมองเมื่อมองหวน
แต่แสงนวลยังผุดผ่องที่ห้องหาว
วรรณกรรมคงแนวยังแพรวพราว
แม้บางคราวเมฆบังดูวังเวง
เพื่อนแท้...
เราเพียงแค่ตัวตนใช่ฅนเก่ง
บทกวีเพื่อนพ้องกรองบรรเลง
เป็นบทเพลงเพื่อนแท้..เราแน่ใจ
รการตติ
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Thammada, panthong.kh, เนิน จำราย, ♥หทัยกาญจน์♥, เมฆา..., สุนันยา, sunthornvit, blues, วรุณรุ่ง, กังวาน, บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, Prapacarn ❀, สมนึก นพ, อริญชย์, พยัญเสมอ, รัตนาวดี, ลมหนาว, amika29, ภู กวินท์, ยามพระอาทิตย์อัสดง, sucklife, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 23 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 18 มีนาคม 2012, 03:27:PM |
blues
Special Class LV4
นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 173
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 371
รอยยิ้มเธอเปลี่ยนโลกได้
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 18 มีนาคม 2012, 03:27:PM » |
ชุมชน
|
เพื่อนเอย...
ไฉนเลยแลหม่นหมองประครองเศร้า
อย่าได้ลืมหนึ่งความหมายคำว่า"เรา"
จะบรรเทายามเพื่อนทุกข์และท้อตรม
แม้ว่าโลกจะหมุนไปนานเท่าไหร่
แต่ในใจเพื่อนยังเป็นเช่นที่สม
เสียงหัวเราะและน้ำตาพาชื่นชม
โลกมันกลมสักวันหนึ่งได้พึ่งพา
วันดีดีที่ผ่านไปใช่เลยลับ
มันจะกลับคืนสู่ผู้รู้หา
เหมือนดั่งเพื่อนคนนี้ที่กลับมา
เช็ดน้ำตาที่รินไหลให้หายไป
กลับมาเป็นเช่นความหมายคำว่า"เพื่อน"
คอยย้ำเตือนยามต้องทุกข์ให้สุขใส
ในหวังดีและรักไม่พรากไกล
อยู่แห่งไหนให้คืนกลับเมื่อลับตา
จะถักทอเส้นใยให้หนาแน่น
ได้เป็นแก่นยึดเหนี่ยวเพื่อเกี่ยวหา
ได้รับรู้ถึงกันทันเวลา
ยามเพื่อนล้าจะได้ปลุกและปลอบใจ
เพื่อนเอย..
ขอจงเผยวจีที่สงสัย
อีกความทุกข์รุกเร้าเคล้าภายใน
ให้เพื่อนรับแบกไป..ใส่ฤดี
under |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : sunthornvit, Thammada, วรุณรุ่ง, สุนันยา, กังวาน, เมฆา..., บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, Prapacarn ❀, สมนึก นพ, อริญชย์, พยัญเสมอ, รการตติ, รัตนาวดี, ลมหนาว, amika29, ภู กวินท์, ยามพระอาทิตย์อัสดง, sucklife, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 20 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
"ทุกถ้อยคำที่เอื้อนเอ่ย เพื่อจะเปรยให้เธอฟัง"
|
|
|
| 18 มีนาคม 2012, 03:40:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 18 มีนาคม 2012, 03:40:PM » |
ชุมชน
|
ขอบคุณภาพจาก Google ครับ
เพื่อนแท้...
เมื่อหยุดแลทุกสิ่งจากมิ่งมิตร
จับปากกาดาวรายร่ายลิขิต
มโนจิตวันหวัง ดังประพนธ์
ด้วยเรายังศรัทธาฟ้าวงวรรณ
ที่รังสรรค์ฉาบแสงทุกแห่งหน
ทั้งกรองรสพจนาพาเยือนยล
ให้เราดลใจคล้องต้องลีลา
แม้หมู่ดาววานวัยจะไร้ชนม์
เราจะคอยเป็นฅนเสริมคุณค่า
แม้ฤดูผ่านผันตามเวลา
เราจะมาคอยเยือนเป็นเพื่อนกัน
จะเก็บคำประพนธ์จากฅนแต่ง
ที่คอยแบ่งบทนำคำเชื่อมั่น
รอยจารึกฝากไว้ในใจนั้น
คือประพันธ์ที่แสดงเหมือนแสงดาว
แม้อรุณหม่นหมองเมื่อมองหวน
แต่แสงนวลยังผุดผ่องที่ห้องหาว
วรรณกรรมคงแนวยังแพรวพราว
แม้บางคราวเมฆบังดูวังเวง
เพื่อนแท้...
เราเพียงแค่ตัวตนใช่ฅนเก่ง
บทกวีเพื่อนพ้องกรองบรรเลง
เป็นบทเพลงเพื่อนแท้..เราแน่ใจ
รการตติ
"เพื่อฝัน"
ร่วมฝ่าฟัน เถิดหนา อย่าหวั่นไหว
แห่งความหวัง ตั้งมั่น สานสายใย
เกี่ยวก้อยไป ให้ถึง ซึ่งจำนงค์
"เพื่อรัก"
ย่อมตระหนัก ค่าล้วน ควรประสงค์
สายสัมพันธ์ วันวาน ยังมั่นคง
ให้ดำรง เคียงขวัญ วรรณกวี
"เพื่อนเอย"
สิ่งใดเคย รันทด หมดสุขศรี
ขอกล่อมเจ้า ด้วยพจน์ บทวจี
ว่ายังมี รักมั่น ไม่ผันแปร
อุปสรรค ขวากหนาม ที่ลามกั้น
ปล่อยคืนวัน ล้างลบ กลบกระแส
รินร่ายรส อักขรา อย่าไปแคร์
ขอเพียงแค่ เรานั้น มั่นศรัทธา
"สุนันยา"
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : sunthornvit, blues, Thammada, กังวาน, เมฆา..., บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, Prapacarn ❀, สมนึก นพ, อริญชย์, รการตติ, รัตนาวดี, ลมหนาว, amika29, ภู กวินท์, ยามพระอาทิตย์อัสดง, sucklife, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 18 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 18 มีนาคม 2012, 04:52:PM |
|
กังวาน
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 18 มีนาคม 2012, 04:52:PM » |
ชุมชน
|
"0"ทุกอย่างวางหัวใจให้ว่างเปล่า
คืนเหน็บหนาวมิมีใครให้โหยหา
ดูดาวเดือนเหมือนสิ้นแสงแรงศรัทธา
แล้วชีวาเราจะอยู่เพื่อผู้ใด
ความผิดหวังถั่งโถมโหมเข้าสู่
ที่เป็นอยู่รอเวลาน่าหวั่นไหว
ความมืดเยือนเตือนตนไม่พ้นภัย
เพราะหัวใจเจ็บยิ่งกับสิ่งลวง
เกียรติยศชื่อเสียงขอเลี่ยงหลบ
ฉันขอจบชีวิตมิคิดห่วง
"0"ไป"0"ทูนให้ใจทั้งดวง
ทั้ง"0"ทรวง"0"ดับดิ้น...เมื่อสิ้นเธอ |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุนันยา, blues, sunthornvit, เมฆา..., บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, Thammada, Prapacarn ❀, สมนึก นพ, พยัญเสมอ, อริญชย์, รการตติ, panthong.kh, รัตนาวดี, ลมหนาว, amika29, ภู กวินท์, ยามพระอาทิตย์อัสดง, sucklife, พี.พูนสุข, ♥หทัยกาญจน์♥
ข้อความนี้ มี 21 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ถ้ารู้สึกพอ ก็เป็นสุขทันที
|
|
|
| 19 มีนาคม 2012, 07:58:PM |
|
Thammada
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 19 มีนาคม 2012, 07:58:PM » |
ชุมชน
|
 ขอบคุณภาพจาก http://www.siamfishing.comขอบคุณ ความคุ้นเคย ที่เอ่ยอุ่น
ช่างละมุน มากมั่น กับวันหวัง
ดุจแสงเช้า ชุ่มกาย ผู้พ่ายพัง
ยามยืนนั่ง ในหนาว และร้าวราน
สองมือมี ไมตรี ที่โอบเอื้อ
ด้วยจุนเจือ จากใจ ไหลรินผ่าน
อักษราเรือง พรแห่ง กลอนกานท์
จะผสาน ซึ่งโศก คราโลกลวง
เพื่อนรัก..............
ต่างตระหนัก พิษภัย อันใหญ่หลวง
ยามใจคน หม่นไหม้ ไฟสุมทรวง
ช่างหนักหน่วง เหนื่อยล้า น้ำตาคลอ
คืนมืดนั้น ยืดยาว กว่าคราวก่อน
มันบั่นทอน ทาบคน ที่ทนท้อ
จ่อมจม ระงมเหงา และ เฝ้ารอ
จะชุบช่อ ชีวิต สู่ทิศใด
...
คืนความหวัง ผู้ยังโศก ในโลกลึก
ผู้ผนึก น้ำตา มาฝันใฝ่
พยายาม หยัดยืน อย่างฝืนใจ
กับโลกไร้ ขอบเขต เจตนา
เพื่อทิศทาง วางวาด โดยธาตุแท้
สู่กระแส สร้างตน อย่างคนกล้า
ลุกลำดับ ขับขาน กาลเวลา
แล้วทวงค่า คนจริง จะยิ่งยืน
ธรรมดา
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : sunthornvit, บูรพาท่าพระจันทร์, รัตนาวดี, รพีกาญจน์, blues, Prapacarn ❀, ลมหนาว, amika29, ภู กวินท์, D, ยามพระอาทิตย์อัสดง, sucklife, พี.พูนสุข, ♥หทัยกาญจน์♥, รการตติ, กังวาน
ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 11 ธันวาคม 2012, 09:25:AM |
|
|
|
|
