ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

เธอคือคน ที่ดี ตอนปีแรก
เธอมาแทรก หว่างทรวง ทุกช่วงหนา
เธอคือคน ปลอบขวัญ วันผ่านมา
เธอคือคน ล้ำค่า เวลานั้น

แต่วันนี้ ที่ใช่ กลับไม่เห็น
เธอหลบเร้น หนีหาย ร้ายโศกศัลย์
ปล่อยฉันตรม ดวงแด ไม่แคร์กัน
น้ำตาพลัน ไหลอาบ ทาบแก้มนวล

อยากให้เธอ คนเดิม มาเติมต่อ
เฝ้าพะนอ เอาใจ ในทุกส่วน
คอยถามทุกข์ สุขสม ภิรมย์ครวญ
หยอกเย้ายวน ป่วนล้อ ต่อกระซิก

แต่คงไม่ มีแล้ว แววมันออก
ตะโกนบอก อย่างไร เหมือนไล่จิก
เธอเฉยฉา ว่าฉัน นั้นระริก
แสบกว่าพริก ขี้หนู อยู่คงตาย

[--ณัชชา--]

ตั้งหนึ่งปีดีแตกแยกให้ออก
ชายที่หลอกกินฟรีแล้วหนีหาย
แค่เดือนเดียวหนีจากก็มากมาย
อย่าคิดหมายว่าดีแค่ปีเดียว

เขาอยากไปปล่อยไปไม่ต้องห้าม
ไม่ต้องตามทักท้วงหรือหน่วงเหนี่ยว
อยู่ด้วยกันไมชินชอบปีนเกลียว
ก็เลิกเหลียวเลิกแล..แคทำไม

--ณัช--

 

(**นี่เป็นบทกลอนเฉยๆ ห้ามด่านะจ๊ะ**)

[saknun]

โถน้องจ๋า ไฉน ใครทำเจ็บ
ทำกกเล็บ น้องเน้า เศร้าเสียหาย
ถึงกับครวญ โสกา หน้าตาลาย
ร้องฟูมฟาย คนเดียว เปลียวฤดี

ไม่ต้องกลัว คนดี พี่มาช่วย
จะอำนวย หนทางสว่างจี๋
ใครเข้าออก พี่เห็น เข่นทันที
ให้ไล่หนี หรือด่า ว่ามาเลย

จะจัดไป หลายดอก บอกพี่ได้
ไม่ต้องอาย ใครว่า ด่าน้องเอ่ย
ใครทำเจ็บ  ควรเก็บ เหน็บเสบย
อย่านิ่งเฉย ได้ใจ มันไม่ดี

มาครั้งนี้ มาป้อง น้องสาวสวย
ใครไม่ช่วย ไม่ว่า อย่าบัดสี
เขียนเป็นกลอน ว่อนหา ด่าไม่ดี
ทำอย่างดี แค่กล่าว ปล่าวนักเลง

[/font]

[panthong.kh]

ตั้งหนึ่งปีดีแตกแยกให้ออก
ชายที่หลอกกินฟรีแล้วหนีหาย
แค่เดือนเดียวหนีจากก็มากมาย
อย่าคิดหมายว่าดีแค่ปีเดียว

เขาอยากไปปล่อยไปไม่ต้องห้าม
ไม่ต้องตามทักท้วงหรือหน่วงเหนี่ยว
อยู่ด้วยกันไมชินชอบปีนเกลียว
ก็เลิกเหลียวเลิกแล..แคทำไม

--ณัช--

 

(**นี่เป็นบทกลอนเฉยๆ ห้ามด่านะจ๊ะ**)

ปล่อยไปนาน หลายปี มิมีกลับ
เขาไปแล้ว ไปลับ กลับไม่ไหว
อีกเมียสาม ลูกสี่ ที่ซ้ำใจ
ทำอย่างไร ดีหนอ ท้อเหลือเกิน

ดูซื่อซื่อ คือเขา ไม่เข้าท่า
ปีแรกมา เอาใจ ไม่ห่างเหิน
หลังจากนั้น ละหนอ พ่อจำเริญ
ออกลายเพลิน มากมาย คล้ายตุ๊กแก
พันทอง
 

[panthong.kh]

โถน้องจ๋า ไฉน ใครทำเจ็บ
ทำกกเล็บ น้องเน้า เศร้าเสียหาย
ถึงกับครวญ โสกา หน้าตาลาย
ร้องฟูมฟาย คนเดียว เปลียวฤดี

ไม่ต้องกลัว คนดี พี่มาช่วย
จะอำนวย หนทางสว่างจี๋
ใครเข้าออก พี่เห็น เข่นทันที
ให้ไล่หนี หรือด่า ว่ามาเลย

จะจัดไป หลายดอก บอกพี่ได้
ไม่ต้องอาย ใครว่า ด่าน้องเอ่ย
ใครทำเจ็บ  ควรเก็บ เหน็บเสบย
อย่านิ่งเฉย ได้ใจ มันไม่ดี

มาครั้งนี้ มาป้อง น้องสาวสวย
ใครไม่ช่วย ไม่ว่า อย่าบัดสี
เขียนเป็นกลอน ว่อนหา ด่าไม่ดี
ทำอย่างดี แค่กล่าว ปล่าวนักเลง

[/font]

ช่วยไม่ได้ หรอกจ้า เดี๋ยวป้ารู้
นอนคุตคู้ กอดหอน ตอนตีสี่
จะย่องมา ไก่ตื่น ฝืนเต็มที
ขืนเซ้าซี้ แม่ด่า ระอาจัง

ช่วยไม่ได้ หรอกพี่ มีแต่หมอง
ฟ้าคะนอง ร้องหา พาผิดหวัง
ถ้าไม่โสด อย่ายุ่ง เดี๋ยวนุงนัง
ไม่อยากฟัง เมียพี่บ่น ทนรำคาญ
พันทอง
 

[รัตนาวดี]

...รู้จักพี่ ปีแรก แปลกดีนัก
สีความรัก ยิ่งดู ชมพูหวาน
มองทบทวน ชวนเห็น เป็นตระการ
พอปีผ่าน พาพ้น เลิกค้นใจ...

...อยากจะให้ ปีหยุด ลืมรุดเร่ง
จะได้เพ่ง ตาดู รู้สงสัย
น้ำต้มผัก รักหวาน ทานยังไง
ปีใหม่นี้ จะได้ ลองใหม่ชวน...

รัตนาวดี
 

[ปู่ริน]

เริ่มระอาคนดีที่ขี้บ่น
พี่จำทนถึงหนึ่งปีมิมีหวน
ไม่คืนนลับกลับมาหาเนื้อนวล
เดี๋ยวปั่นป่วนวุ่นวายหลายเรื่องราว

ทั้งจู้จี้ขี้บ่นทนไม่ไหว
คนอะไรตายยากอ้าปากหาว
ทั้งนอนกรนตดเสียงดังพังระนาว
เพื่อนฟังข่าวเมียของข้าต่างลาไกล

ไม่ยอมฟังเสียงใครเอาใจยาก
แถมพูดมากชอบตื่นสายน้ำลายไหล
พี่ยอมทนรำคาญนานเกินไป
ตัดสินใจ...ขอลาที...แค่ปีเดียว..

                 ริน ดอนบูรพา
                                       ๑๗ พ.ย. ๕๕

[บ้านริมโขง]

ก้นหม้อยังไม่ดำ  ทำปล่อยปละ
ลืมเลยนะคำหวานเคยซ่านเสียว
เสียดายหม้อยังใหม่ยังใสเชียว
จะขอเทียวเก็บไว้..หากใครทิ้ง

เกิดกลียุคทุกบ้านวานประหยัด
ก่อนจะจัดขายเลเททุกสิ่ง
เปิดดูใหม่นอกในให้ประวิง
สุขใจยิ่งสะสม..ไว้ชมเชย

ของโบราณงานเก่าเข้าท่านะ
ขึ้นหิ้งซะจะงามตามเฉลย
ไว้ประดับบารมีงานที่เคย
นำอ้างเอ่ยของเก่าเราผ่านมา

ใช้ยังไง..ใช้ดี แค่ปีแรก
ดีว่าแปลกกลิ่นสีที่เสาะหา
ดีว่าใหม่ใครเห็นเด่นเตะตา
ดีเพราะว่ารู้สึก..เพียงนึกคำ

เคยใช้หม้อต้มแกง..แรงแค่ไหน
เคยหรือไม่ขัดถูให้ดูฉ่ำ
หรือปล่อยให้เปื้อนเปรอะ..เลอะเทอะดำ
เคยไหมนำมาล้าง..เป็นบางครา

ไม่ดูแลให้สม..ครั้งชมชื่น
ไม่เริงรื่นอกเอย..เคยห่วงหา
ใช้ทั้งปีมีไหม..ให้เยียวยา
พอเห็นหน้า..ท้าฟัน..มันเกินไป.....



แล้วมาบ่นอีกที..ดีปีแรก
ปีหลังแตก ดีขม ชมไฉน
กี่ปีแล้วหาแทน จนแค้นใจ
แล้วของใหม่ ไหนเล่า..ที่เจ้ามี.

"บ้านริมโขง"

๑๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๕

[panthong.kh]

...รู้จักพี่ ปีแรก แปลกดีนัก
สีความรัก ยิ่งดู ชมพูหวาน
มองทบทวน ชวนเห็น เป็นตระการ
พอปีผ่าน พาพ้น เลิกค้นใจ...

...อยากจะให้ ปีหยุด ลืมรุดเร่ง
จะได้เพ่ง ตาดู รู้สงสัย
น้ำต้มผัก รักหวาน ทานยังไง
ปีใหม่นี้ จะได้ ลองใหม่ชวน...

รัตนาวดี
 

น้ำต้มผัก รักขม ไม่กลมกล่อม
เขาไม่ยอม ดื่มกิน ลิ้นทุกส่วน
มันชาชิน ด้านหมด รสจึงรวน
เสียขบวน ลืมสิ้น กลิ่นแก้มนาง

แม้น้ำตาล หวานหอม ไม่ยอมกลับ
ใจเขาปรับ เปลี่นแปร แดจึงหมาง
ขอให้ไป ดีนะ อย่าอ้างว้าง
หากเขาขว้าง กลับมา ฉันด่าซ้ำ

[panthong.kh]

เริ่มระอาคนดีที่ขี้บ่น
พี่จำทนถึงหนึ่งปีมิมีหวน
ไม่คืนนลับกลับมาหาเนื้อนวล
เดี๋ยวปั่นป่วนวุ่นวายหลายเรื่องราว

ทั้งจู้จี้ขี้บ่นทนไม่ไหว
คนอะไรตายยากอ้าปากหาว
ทั้งนอนกรนตดเสียงดังพังระนาว
เพื่อนฟังข่าวเมียของข้าต่างลาไกล

ไม่ยอมฟังเสียงใครเอาใจยาก
แถมพูดมากชอบตื่นสายน้ำลายไหล
พี่ยอมทนรำคาญนานเกินไป
ตัดสินใจ...ขอลาที...แค่ปีเดียว..

                 ริน ดอนบูรพา
                                       ๑๗ พ.ย. ๕๕

ตอนจีบฉัน นั้นบอก ออกจากปาก
จะไม่พราก หากวันใด หัวใจเปลี่ยว
จะพะนอ คลอเคล้า เช้าเย็นเชียว
เผลอแป๊บเดียว หนึ่งปี พี่หนีไกล

ยกแม้น้ำ ทั้งห้า เข้ามาอ้าง
หิมาลัย กันขวาง ลวงใช่ไหม
เรื่องไม่ดี ลงฉัน ทุกอันไป
ตอนใหม่ใหม่ ไหงบอก ออกจะดี

นี่หรือใจ ของชาย ถ่ายเทนัก
ทำยึกยัก ผลักไส ไหวไหมนี่
ฉันพูดหวาน ปานใด บอกใช่ซี้
ฉันบ่นที เธอเล่น เผ่นลงเรือน
พันทอง

[panthong.kh]

ก้นหม้อยังไม่ดำ  ทำปล่อยปละ
ลืมเลยนะคำหวานเคยซ่านเสียว
เสียดายหม้อยังใหม่ยังใสเชียว
จะขอเทียวเก็บไว้..หากใครทิ้ง

เกิดกลียุคทุกบ้านวานประหยัด
ก่อนจะจัดขายเลเททุกสิ่ง
เปิดดูใหม่นอกในให้ประวิง
สุขใจยิ่งสะสม..ไว้ชมเชย

ของโบราณงานเก่าเข้าท่านะ
ขึ้นหิ้งซะจะงามตามเฉลย
ไว้ประดับบารมีงานที่เคย
นำอ้างเอ่ยของเก่าเราผ่านมา

ใช้ยังไง..ใช้ดี แค่ปีแรก
ดีว่าแปลกกลิ่นสีที่เสาะหา
ดีว่าใหม่ใครเห็นเด่นเตะตา
ดีเพราะว่ารู้สึก..เพียงนึกคำ

เคยใช้หม้อต้มแกง..แรงแค่ไหน
เคยหรือไม่ขัดถูให้ดูฉ่ำ
หรือปล่อยให้เปื้อนเปรอะ..เลอะเทอะดำ
เคยไหมนำมาล้าง..เป็นบางครา

ไม่ดูแลให้สม..ครั้งชมชื่น
ไม่เริงรื่นอกเอย..เคยห่วงหา
ใช้ทั้งปีมีไหม..ให้เยียวยา
พอเห็นหน้า..ท้าฟัน..มันเกินไป.....






แล้วมาบ่นอีกที..ดีปีแรก
ปีหลังแตก ดีขม ชมไฉน
กี่ปีแล้วหาแทน จนแค้นใจ
แล้วของใหม่ ไหนเล่า..ที่เจ้ามี.

"บ้านริมโขง"

๑๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๕

ทุกถ้อยคำ ยังหวาน ปานน้ำอ้อย
ถึงหยดย้อย เพียงใด ยังไล่หนี
เป็นขัดหู ขัดตา ด่าตบตี
ทั้งย่ำยี ใจฉัน ทุกวันไป

จะพูดค่ะ พูดขา หมาไม่แดก
เป็นเรื่องแปลก เสียแล้ว แห้วจนได้
หม้อฉันบุบ บี้หมด หดหู่ใจ
อยู่ต่อไป ใจพัง นั่งระทม

ไม่ต้องขัด ต้องถู หรูวาววับ
สนิมยัง ไม่จับ รับว่าสม
แต่ขอบอก ใช้ยาก หากจ่อมจม
เพราะความคม พลาดเผลอ อาจเจอตาย

ถ้าอยากได้ เชิญมา ท้าพิสูจน์
อย่ามัวดี แต่พูด สูตรใดหมาย
ต้องใจหญิง แน่นหนัก จักไม่คลาย
รักมากมาย จริงใจ หากได้ครอง
พันทอง

[สะเลเต]

เพราะหมดโปรฯสิท่า..หายหน้าหลบ
รักคงครบจบกันฝันเราสอง
แต่ละเดือนเคลื่อนไปได้แต่มอง
รักรังรองโรยรา...และ..หลุดลอย

มกราคมคอยเธอชะเง้อหา
ถึงกุมภาผ่านพ้นจนท้อถอย
มีนาคมเคลื่อนมาตั้งตาคอย
เมษายิ่งเหงาหงอยแสนน้อยใจ

พฤษภามาเยือนเคลื่อนแล้วหนา
มิถุนาปวดร้าวเขาอยู่ไหน
กรกฎาโทรหาเธอทันใด
พบบางใครคว้าสายด่าใส่เรา

ถึงสิงหา,กันยาอุราช้ำ
ตุลาคมกลืนกล้ำ..ช้ำ..นั่งเหงา
พฤศจิกาหม่นหมองต้องซึมเซา
ธันวาคมโคตรเศร้า...เมื่อหนาวเยือน
 
---สะเลเต---