๑. นางฟ้าเอ๋ย นางฟ้า ตัวน้อย
บินล่องลอย เลียบเคียง เหล่าบุปผา
ในแปลงสวน ดอกไม้ ยามนิทรา
ด้วยแววตา แสนสุข สนุกใจ
แต่งตัวสวย โผบิน เที่ยวเทือกสวน
หอมหวนกลิ่น ยั่วยวน เกสรดอกไม้
เกสรพิษ นำพาเจ้า สู่ความเมามาย
บินสับส่าย ว่ายวน จนเที่ยงคืน
๒. ปีศาจชั่ว ปีศาจ ชั่วร้าย
หิวกระหาย แปลงโฉม เป็นเทวะ
เป็นการดี ที่วันนี้ เป็นวันพระ
ชัยชนะ จักอยู่ กำมือเรา
คอยเวลา จันทรา โผล่เผยโฉม
ลอบเข้าไป ในแปลงสวน ทีท่าเศร้า
ดื่มเกสร พิษร้อนแรง ช่วยบรรเทา
จดจ้องเจ้า นางฟ้า แห่งราตรี
ภวังค์จิต ในใจ คิดการชั่ว
มิเกรงกลัว ดุจดั่ง ราชสีห์
เผลอเข้าใกล้ ตัวข้า จะย่ำยี
ร่างสตรี ของเจ้า ต้องครวญคราง
ว่าแล้ว ปีศาจร่าง เทวดา
ปรี่เข้าหา นางฟ้า พร้อมเสริมสร้าง-
สัมพันธ์ดี เพื่อเป็น การปูทาง
หวังให้นาง หลงเชื่อ ยอมจำนน
๓. กาลเวลา ล่วงเลย ใกล้สว่าง
ยังไม่ห่าง เกสร พิษแผดร้อน
นางฟ้าน้อย เผลอหลงไหล เทวดร
แล้วจึงจร ลาจาก สวนมาลี
ปีศาจร่าง เทวดา ขันอาสา
พี่มีมาก นักหนา เกสรนี้
ไปดื่มด่ำ กันต่อ เถอะคนดี
แล้วชีวี เจ้าจะ เอิบอิ่มใจ
พิษเกสร ทำเอา นางหลงเชื่อ
คำเชิญเชื้อ เทวดาโดย ไม่สงสัย
คราไปแล้ว เรือนร่างนาง จะบรรลัย
จักเหลือเพียง ลมหายใจ ที่สั่นเทา
ถึงที่หมาย เรือนใหญ่ ของปิศาจ
เกสรดาษ ดื่นยื่น มอบให้เขา
ยิ่งดื่มกิน นางฟ้าน้อย ก็ยิ่งเมา
เกือบรุ่งเช้า นางฟ้าน้อย ผล็อยหลับไป
๔. ปีศาจร้าย ถึงเวลา ทำการชั่ว
ร่างเนื้อตัว ของมัน เริ่มสั่นไหว
แสยะยิ้ม นึกถึงความ ศิวิไล
ที่จะได้ จากนางฟ้า หน้าตาดี
กลิ่นหอมหวน ยวนใจ เจ้านางฟ้า
กูจะฆ่า แทะเล็มให้ หมดทุกที่
ผิวขาวนวล เปล่งปลั่ง ช่างเข้าที
คราวเสียดสี คงเคลิบเคลิ้ม สุดบรรยาย
๕. มือลูบไล้ ขยุ่มย่ำ บนเรือนร่าง
ปากไม่ว่าง คอยจุมพิต ที่แก้มใส
นางฟ้าคราง พรางคิด ว่าฝันไป
แล้วตกใจ ยามตื่น เจอความจริง
ใจเต้นแรง ตัวสั่น ด้วยเกรงกลัว
ปิศาจชั่ว ผีห่า ซาตานสิง
เทวดา รูปหล่อ ไม่มีอยู่จริง
นางอ้อนวอน เป็นระวิง ขอความเห็นใจ
นางฟ้าดิ้น ครวญคราง มือสะบัด
ปิศาจรัด แน่นแนบเนื้อ พรางลูบไล้
เกสรพิษทำ นางฟ้า อ่อนแรงกาย
ปีศาจร้าย ยิ้มเยาะ พร้อมทารุณ
อุทาหรณ์ สอนนางฟ้า ตัวน้อย
พิษร้ายร้อย หมื่นพัน มักหอมกรุ่น
ต้องเจ็บปวด ทุกตรม ตั้งแต่แรกรุ่น
ด้วยทารุณ- กรรม อันจัญไร!
(กลอนเก่าแต่งไว้ในเว็ปนึง เมื่อหลายปีที่แล้วครับ)
