ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เด็กหนวด]

ยายเฒ่านั่งเหม่อลอย     มองหิ่งห้อยบินเวียนวน

นึกกลับมาถึงตน    ชาติก่อนเก่าคงเลวมา

อิจฉาเจ้าแมลง     ที่มีแสงเสน่หา

ใครเห็นเป็นหันมา     จดจ้องมองแสงของมัน

ผิดกับเฒ่าแก่แก่     ไร้คนแลช่างหัวฉัน

ผัวจากไปนานวัน     ด้วยโรคร้ายแสนอัปปรีย์

อีกลูกเลี้ยงจนโต     จบป.โทษ้วยกู้หนี้

เฝ้าหวังให้ลูกมี     เพื่อต่อมาดูแลเรา

กลับกลายเป็นจากหาย     ปล่อยให้ยายนั่งโศกเศร้า

กรุงเทพบ้านใหม่เขา     คงสุขสมอารมณ์ดี

สามสิบปีที่คอย     นั่งเหงาหงอยอยู่ตรงนี้

แอบหวังว่าจะมี     สักวันที่คนเหลียวแล

เจ็บปวดเกินจะนึก      ในใจลึกของยายแก่

ขอลาโลกแย่แย่      ในกระท่อมแสนผุพัง

หลับไหลลงช้าช้า      ด้วยน้ำตาที่ไหลหลั่ง

ทิ้งแล้วทิ้งความหลัง     แล้วตายจากอย่างเดียวดาย...

[สมนึก นพ]

ลูกสาวรู้สำนึก  ใจระทึกให้โหยหาย
คิดถึงบึ่งหายาย เจอที่หมายบ้านผุพัง

สอบถามคนใกล้บ้าน ที่เดินผ่านอย่างใจหวัง
คำตอบจิตภวังค์       เล่าความหลังยายจากไป

ตัวชาหน้าหม่นเศร้า  ทรุดคุกเข่าเฝ้าร้องไห้
เปี่ยมว่าจะขาดใจ      ภาพเก่าใหม่ประดังมา

ที่โอ่งใบหนึ่งนั้น ยายจับฉันถอดเสื้อผ้า
ตักน้ำกับกะลา   ปากขู่มาว่าดุจริง

สบู่ตรานกแก้ว   เข้าตาแล้วแสบเสียยิ่ง
หลายอย่างยากอ้างอิง  บ่อยครั้งวิ่งหนีแอบกาย

ตัดใจเดินไปวัด เงียบสงัดน่ากลัวหลาย
ศพฝังแถวเรียงราย  ทั้งหญิงชายข้างกำแพง

เดินดูไม่รู้นะ   ไปถามพระจะจักแจ้ง
พระชี้มิแอบแฝง  ผูกผ้าแดงเครื่องหมายมี

คือศพจัดไร้ญาติ แสนอนาถได้ฟังนี่
ตัดใจหมายบวชชี แผ่กุศลให้คุณยาย.

นพ
6พ.ย.55

[เด็กหนวด]

คิดได้ก็เมื่อสาย     ตอนคุณยายไม่รับรู้

จิตใจยังหดหู่     ไม่น่าทอดทิ้งคุณยาย

โอกาสไม่มีแล้ว     เหมือนดั่งแก้วแตกสลาย

ยายเฒ่าร่างมลาย     เนื้อหนังหายไปกับดิน

บวชชีชดใช้ชั่ว      แต่ใจกลัวไม่หมดสิ้น

เห็นข้าวไม่อยากกิน      อีกเห็นเตียงไม่อยากนอน

ชีสาวชั่งซึมเศร้า     นั่งหมองเมาดั่งไม้ขอน

ท่านจ้าวอาวาสวอน       กินข้าวบ้างเถอะนะชี

สุดท้ายชีล้มป่วย     ไร้ความสวยก่อนหน้านี้

แผลใจไม่หายดี      อีกแผลกายคอยเพิ่มพูน

จบแล้วชีวิตชี     จากที่ดีกลายเป็นศูนย์

เพราะทอดทิ้งตระกูล      คือคุณยายที่ดูแล

[รพีกาญจน์]

                 คุณเด็กหนวดหักมุมจบง่ายจัง
                 ขอมองต่างมุมสักหน่อยนะครับ

                 .........................................
                 ตัดใจหมายบวชชี         แผ่กุศลแด่คุณยาย

                 ๐ สัปดาห์ห่อผ้าขาว      มีเรื่องราวยาวขยาย
                 ใจขุ่นก่อวุ่นวาย           คิดถึงชายนายผดุง

                 ๐ เช้าบ่ายโทรทายทัก    เรื่องความรักชักจะยุ่ง
                 บากหน้าลาหลวงลุง      ตั้งหมายมุ่งสู่กรุงไกล

                 ๐ ขายบ้านหลังลานนา   พร้อมบ่อปลากว่าสี่ไร่
                 รถพรวนสวนลำไย        ควายตัวใหญ่ไม่เหลือเลย

                 ๐ สะบัดคำทัดทาน       จากเพื่อนบ้านค้านเอื้อนเอ่ย
                 ญาติมิตรสนิทเคย         แสร้งทำเฉยเมยไม่ฟัง

                 ๐ ยังดีที่ก่อนจาก          นำผลหมากไม้คับคั่ง
                 อาหารหวานประดัง        ประเคนสังฆ์ทานถึงยาย

                 ๐ นกเอยเจ้านกไพร       แสนห่วงใยคิดใจหาย
                 กรุงใหญ่ไม่สบาย          รีบผันกายกลับบ้านนา

                               รพีกาญจน์ 59


   

[...สียะตรา..]

......เพราะด้วยวัยเคียงใกล้กับยายเฒ่า

...ไร้ลูกเต้าทำลาย..ใจ...ให้เสียหาย

...มีเพียงแมว...น้องหมาบ้างช่างสบาย

...ยามต้องตาย..ไร้บ่วงหน่วง....ห้วงผูกพัน

[บ้านริมโขง]

ก่อนจะตายไงเล่า..แม่เฒ่าเอ๋ย
ใช่ตายเลย ไม่เจ็บด้วย ป่วยมหันต์
ไม่มีใครไหนแล..ยักแย่ยัน
ที่สำคัญ นั้น..ก่อนตาย..นะยายสีฯ