ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

ตอนรักกัน ชิงบอก ออกจากจิต
ว่าไม่คิด มีใหม่ ใช่ไหมหนา
ด้วยความรัก มากล้น ท้นคณา
ในอุรา พาให้ สุขใจเกิน

ตอนรักกัน พลันสวย ด้วยโลกสี-
ชมพูมี ตลอด พลอดรักเขิน
ทุกถ้อยคำ หวานหยด ทางมดเดิน
ทั้งเรียกเอิ้น สุดที่รัก มักได้ยิน

ตอนรักกัน สุกงอม พร้อมรับได้
หุงข้าวไหม้ บอกดี พี่ถวิล
แม้คำน้อย ไม่ด่า ให้ราคิน
จะนอนกิน รับได้ ในทุกยาม

แม้ขากถุย อย่างไร ไม่ถือสา
รับอาสา เช็ดให้ ไม่เคยพล่าม
ถอดเสื้อผ้า หน้าห้อง แค่มองตาม
ด้วยนงราม ยามรัก ปักดวงแด

เงินเดือนนั้น จัดแจง แบ่งให้บ้าง
ใจยังวาง มั่นนัก รักแน่วแน่
ดื่มเหล้ามา ดึกดื่น ตื่นมาแล
ไม่ผันแปร เปลี่ยนไป ในรักคุณ

สามปีผ่าน นานเข้า เมาเหมือนหมา
โยนเสื้อผ้า ไล่ไป ให้หัวหมุน
จะขากถุย เช็ดเอง เซ็งทารุณ
อย่ามาวุ่น วายใกล้ ไม่ต้องการ

ฝ่ายสามี ขี้เหล้า เมาแล้วเตะ
เมียโดนเละ ศอกเข่า เข้าประสาน
จนถึงขั้น แจ้งความ อ่วมดวงมาน
ต้องถึงการ เลิกลา หย่ากันไป

[--ณัชชา--]

ถ้ามีแฟนแบบนี้เจอดีแน่
จะฝากแผลหน้าผากแล้วลากไส้
แค่ตวาดเพียงคำยากทำใจ
คงจะได้เผากันเลยวันนี้

ภรรยามีไว้ให้เคารพ
คิดจะตบ ต่อยกันฝันเถอะพี่
หากจะลงมือกันมือฉันมี
ถ้ากล้าตีจงรู้สู้ยิบตา

-ณัช-

 

[Prapacarn ❀]

ไม่เอาหรอกชีวิตคู่..หนูกลัวจ้ะ
พี่เล่าซะ..อั๊วฟังเลี้ยว..เสียวถึงไส้
หมดช่วงโปรโมชั่นไม่ทันไร
ถูกเขาไสหัวส่ง..คงชีช้ำ
 
กลายเป็นหมาหัวเน่าเหงาซิพี่
อยู่คนเดียวดี-ดีมีแต่ขำ
อยากจะทำอะไร..ก็ได้ทำ
หกคะม่ำคว่ำคะเมน..เป็นของเรา
 
ขืนมีแฟนขี้เมา..แถมเจ้าชู้
จะตัดหูให้เรียบเสียบหัวเสา
ตัดให้หมด..อะไร-อะไร หนูก็ไม่เอา
จะขุดเหง้าเผาเสี้ยน...ให้เตียนทั้งตอ
 
แซมค่ะ
 

[ไพร พนาวัลย์]

          

ฉันพูดแค่คำเดียวยังเทียวแขวะ
จนปากแฉะฉันเฉยไม่เคยอ้า
ยังไล่หนีทุกวันรีบวันทา
อีกเสื้อผ้าซักหมดอย่างอดทน

อีกข้าวปลาอาหารทั้งหวานเปรี้ยว
ฉันคนเดียวทำให้เธอไม่สน
ทั้งถ้วยชามลามไหล้างให้จน
ก็ยังบ่นอยู่นั่นทุกวันคืน

อย่าให้ฉันโมโหขึ้นมามั่ง
แล้วจะนั่งให้ตีไม่มีสะอื้น
ทั้งมีดพร้าหน้าไม้,นี่ไงปืน.!!
จะลุกยืน..ให้ยิง...ไม่วิงวอน 

เธอคนเก่าที่แสนดีหนีไปไหน?
มีน้ำใจดีงามจึ่งตามอ้อน
สวย,เพียบพูนด้วยเสน่ห์,เก๋,อาทร
กางสองกรอ่อนโยนจึ่งโดนใจ 

มาบัดนี้มารร้ายตนใดหนอ?
เข้าขี่คอคนดีให้ตี,ไล่
ผีขนุน,ตานี,หรือผีไพร?
กระแอมไอนิดหน่อยก็ต่อยตา.!!

ขอยอมตายถวายชีวิตไม่คิดหนี
รักคนดียอมเป็นทาสประกาศหรา
จะขอใช้หนี้กรรมที่ทำมา
ขอเพียงอย่า...เอาคนใหม่...มาไล่ฟัน.!! 

“ไพร พนาวัลย์”

เอ๊า...มัวแต่หดหัวอยู่หน้ากะละมังซักผ้า โดนเจ้าแซมแซงอีกแล้ว 

[saknun]

เป็นเรื่องจริง เมื่อกี้ ผมตอบไป
แต่ไฉน ไม่เห็น กระทู้เลย
คิดตั้งนาน กว่าจะได้ หายไปเฉย
โธ่คุณเอ๋ย ไม่รู้ หายตอนไหนฮือ

ๆ

[บ้านริมโขง]

เป็นเรื่องฝากจากคน ไร้..สามี
ทำปากดีเก่งกล้ามันน่าขัน
จินตนาพาไปให้พ้นวัน
ทั้งที่ใจจริงนั้น..มันคร่ำครวญ

ไม่เห็นใคร คนไหน ที่มีผัว
กล้าเงยหัวมาพร่ำร่ำกำสรวล
ทุกคืนวันนั้นสุขทุกกระบวน
ฟังแต่เสียงรัญจวนป่วนในคอ

เสียงกระซิกริกระรี้ที่ยินแว่ว
เสียงเจื้อยแจ้วคำหวานคอยขานขอ
เสียงกระเส่าเว้าวอนอ้อนพะนอ
เสียงอือออ..เอาเอา..เท่าที่ฟัง

จึงเป็นจริงจินตนาอิจฉาเกิด
ปากเตลิดเปิดปดหมดความหวัง
ก้มมองตัวหัวจรดขา ผวาจัง
มันผุพัง..หยั่งงี้..ผียังกลัว..!

ด้วยอารมณ์ หวั่นไหวไม่ได้สม
ด้วยอารมณ์ กลัดหนองมองสลัว
ด้วยอารมณ์ ขมแค้นแสนมัวซัว
ด้วยอารมณ์ ขุ่นมัว..ตัวเลยโวย

สร้างเรื่องหา แนวร่วมรวมชมรม
พวกตรอมตรมขมเหี่ยวเกี่ยวระโหย
เลือกประธานมารขยาด..ปรุงวาดโดย...
ผู้ร่วงโรยที่ร่ำลือ..คือ..พันทอง.. 

"บ้านริมโขง"

๑๑ ตุลาคม ๒๕๕๕

[panthong.kh]

ถ้ามีแฟนแบบนี้เจอดีแน่
จะฝากแผลหน้าผากแล้วลากไส้
แค่ตวาดเพียงคำยากทำใจ
คงจะได้เผากันเลยวันนี้

ภรรยามีไว้ให้เคารพ
คิดจะตบ ต่อยกันฝันเถอะพี่
หากจะลงมือกันมือฉันมี
ถ้ากล้าตีจงรู้สู้ยิบตา

-ณัช-

 

ใครเจอน้อง ณัชชา ผวาแน่
ต้องย่ำแย่ แดหลุด ทรุดต่อหน้า
ต้องครับผม ทุกคำ ช้ำอุรา
ต้องชักผ้า ถูบ้าน อานไหมเธอ

ถึงตอนนอน นวดให้ ในยามเมื่อย
ห้ามเอื่อยเฉื่อย รีบเร่ง อย่าเซ็งเบ้อ
ต้องตื่นก่อน ทุกวัน ห้ามฝันเพ้อ
มิเช่นนั้น อาจเผลอ เจอบังตอ
พันทอง

[panthong.kh]

ไม่เอาหรอกชีวิตคู่..หนูกลัวจ้ะ
พี่เล่าซะ..อั๊วฟังเลี้ยว..เสียวถึงไส้
หมดช่วงโปรโมชั่นไม่ทันไร
ถูกเขาไสหัวส่ง..คงชีช้ำ
 
กลายเป็นหมาหัวเน่าเหงาซิพี่
อยู่คนเดียวดี-ดีมีแต่ขำ
อยากจะทำอะไร..ก็ได้ทำ
หกคะม่ำคว่ำคะเมน..เป็นของเรา
 
ขืนมีแฟนขี้เมา..แถมเจ้าชู้
จะตัดหูให้เรียบเสียบหัวเสา
ตัดให้หมด..อะไร-อะไร หนูก็ไม่เอา
จะขุดเหง้าเผาเสี้ยน...ให้เตียนทั้งตอ
 
แซมค่ะ
 

เจอหาโหด โจทย์จัน กันไปทั่ว
จึงเมามัว มั่วมาก ยากจะต่อ
โยนให้เป็ด เด็ดดวง ทุกช่วงท้อ
เหลือเพียงตอ พอใจ ไหมเล่าคุณ

เจอขาโหด จัดหนัก เรื่องรักเศร้า
ขืนมัวเมา เฉาแน่ แลหัวหมุน
มาแทงกัก ยักยึก ศึกทารุณ
เดี๋ยวอกพรุน ยับเยิน กินพอดี
พันทอง
 

[panthong.kh]

          

ฉันพูดแค่คำเดียวยังเทียวแขวะ
จนปากแฉะฉันเฉยไม่เคยอ้า
ยังไล่หนีทุกวันรีบวันทา
อีกเสื้อผ้าซักหมดอย่างอดทน

อีกข้าวปลาอาหารทั้งหวานเปรี้ยว
ฉันคนเดียวทำให้เธอไม่สน
ทั้งถ้วยชามลามไหล้างให้จน
ก็ยังบ่นอยู่นั่นทุกวันคืน

อย่าให้ฉันโมโหขึ้นมามั่ง
แล้วจะนั่งให้ตีไม่มีสะอื้น
ทั้งมีดพร้าหน้าไม้,นี่ไงปืน.!!
จะลุกยืน..ให้ยิง...ไม่วิงวอน 

เธอคนเก่าที่แสนดีหนีไปไหน?
มีน้ำใจดีงามจึ่งตามอ้อน
สวย,เพียบพูนด้วยเสน่ห์,เก๋,อาทร
กางสองกรอ่อนโยนจึ่งโดนใจ 

มาบัดนี้มารร้ายตนใดหนอ?
เข้าขี่คอคนดีให้ตี,ไล่
ผีขนุน,ตานี,หรือผีไพร?
กระแอมไอนิดหน่อยก็ต่อยตา.!!

ขอยอมตายถวายชีวิตไม่คิดหนี
รักคนดียอมเป็นทาสประกาศหรา
จะขอใช้หนี้กรรมที่ทำมา
ขอเพียงอย่า...เอาคนใหม่...มาไล่ฟัน.!! 

“ไพร พนาวัลย์”

เอ๊า...มัวแต่หดหัวอยู่หน้ากะละมังซักผ้า โดนเจ้าแซมแซงอีกแล้ว 

ถือเป็นเวร เป็นกรรม ทำไปเถิด
ใจประเสริฐ เลิสหลาย บ่ายหน้าหัน
เช้าปัดกวาด เช็ดถู อยู่ทุกวัน
ตั้งแต่จันทร์ ยันอาทิตย์ ผิดไหมคุณ

ครั้นหุงหา อาหาร ให้ทานแล้ว
ยังรีบแจว ล้างจาน พานหัวหมุน
ทั้งตักน้ำ ตำข้าว เช้าอกพรุน
เก็บกดวุ่น วายมาก ลำบากใจ

มิใช่มาร หรอกหนอ ขี่คอถาม
เพียงทำตาม ฤดี ที่บอกใบ้
ก่อนแต่งงาน เธอจ๋า อย่าหวั่นใด
จะไม่ให้ ทำงาน อยู่บ้านฟรี
พันทอง

[panthong.kh]

เป็นเรื่องจริง เมื่อกี้ ผมตอบไป
แต่ไฉน ไม่เห็น กระทู้เลย
คิดตั้งนาน กว่าจะได้ หายไปเฉย
โธ่คุณเอ๋ย ไม่รู้ หายตอนไหนฮือ

ๆ

 
ไปกดลบ หรือเปล่า เล่าพี่จ๋า
เสียเวลา แต่งไป เท่าไหร่เอ่ย
น่าสงสาร เสียจัง พ่อทรามเชย
แต่งใหม่เลย รีบเข้า เขาจะรอ
พันทอง
 

[panthong.kh]

เป็นเรื่องฝากจากคน ไร้..สามี
ทำปากดีเก่งกล้ามันน่าขัน
จินตนาพาไปให้พ้นวัน
ทั้งที่ใจจริงนั้น..มันคร่ำครวญ

ไม่เห็นใคร คนไหน ที่มีผัว
กล้าเงยหัวมาพร่ำร่ำกำสรวล
ทุกคืนวันนั้นสุขทุกกระบวน
ฟังแต่เสียงรัญจวนป่วนในคอ

เสียงกระซิกริกระรี้ที่ยินแว่ว
เสียงเจื้อยแจ้วคำหวานคอยขานขอ
เสียงกระเส่าเว้าวอนอ้อนพะนอ
เสียงอือออ..เอาเอา..เท่าที่ฟัง

จึงเป็นจริงจินตนาอิจฉาเกิด
ปากเตลิดเปิดปดหมดความหวัง
ก้มมองตัวหัวจรดขา ผวาจัง
มันผุพัง..หยั่งงี้..ผียังกลัว..!

ด้วยอารมณ์ หวั่นไหวไม่ได้สม
ด้วยอารมณ์ กลัดหนองมองสลัว
ด้วยอารมณ์ ขมแค้นแสนมัวซัว
ด้วยอารมณ์ ขุ่นมัว..ตัวเลยโวย

สร้างเรื่องหา แนวร่วมรวมชมรม
พวกตรอมตรมขมเหี่ยวเกี่ยวระโหย
เลือกประธานมารขยาด..ปรุงวาดโดย...
ผู้ร่วงโรยที่ร่ำลือ..คือ..พันทอง.. 

"บ้านริมโขง"

๑๑ ตุลาคม ๒๕๕๕

ถึงไร้ผัว อยู่ได้ ไม่ตายดอก
มีแล้วบอก ไม่ชัวร์ จะมัวหมอง
อันผู้ชาย มากรัก ชักลำพอง
ไม่อยากปอง ให้ช้ำ ระกำทรวง

ถ้ามีผัว ดีจริง ไยทิ้งขว้าง
นอนอ้างว้าง โดดเดี่ยว เปลี่ยวทุกช่วง
น้ำตานอง ร้องไห้ ฤทัยกลวง
โดนชายลวง ล่วงล้ำ ทำกล้ำกลืน

เพื่อนปรึกษา ทุกวัน พลันเบื่อหน่าย
อยู่สองปี ออกลาย คล้ายไหลลื่น
ปากบอกรัก ใจปัน ทุกวันคืน
ให้เป็นอื่น ขื่นจิต คิดรวนเร

ถ้าดีจริง หญิงนี้ มีนานแล้ว
คงไม่แคล้ว คลองโสด ตกโหมดเก๋
จะไปไหน แสนสุข สมคะเน
ไม่เคยเป๋ วอกแวก ให้แปลกไป

อย่ามาทำ เป็นรู้ ผู้ยิ่งยวด
อย่ามาอวด ศักดา ข้านี้ใหญ่
อย่ามาแขวะ หลีกหลบ จบทันใด
อย่ามาทำ เห็นใจ รีบไปเลย
พันทอง