ด้วยใจ ที่รัก เธอ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
05 พฤศจิกายน 2024, 07:16:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ด้วยใจ ที่รัก เธอ  (อ่าน 3685 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
06 กันยายน 2012, 09:13:PM
KhonBong
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 9
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 13



« เมื่อ: 06 กันยายน 2012, 09:13:PM »
ชุมชนชุมชน

   


     ขณะรู้ทอไหมโยงใยฟ้า
คนเหว่ว้ายิ่งเหลิงเริงรอยฝัน
ขณะเมฆรอยเลื่อมพรายเชื่อมกัน
นึกถึงวันรันทดท้อทรมาณ

     ดอกไม้ในหัวใจฉันมันตายเเล้ว
รอยรากเเก้วเถือทิ้งไร้กิ่งก้าน
ยังหวังหนอพรุ่งนี้จะคลี่บาน
รินรสหวานพิศวาสมหยาดทรวง

     คนเคยรักย่อมซึ้งถึงค่ารัก
ใจประจักษ์อยากให้อย่างไม่หวง
พยาบาทไม่คิดผูกแม้ถูกลวง
มีแตห่วงแต่หมายขอตายแทน

     ทนเธอมาทุกหนยังทนได้
ทนกี่ครั้งเป็นไรไม่เจ็บแสน
ถึงโลกจะติฉินอย่างหมิ่นแคลน
ฉันก็แค่นยิ้มได้อย่างทายท้า

     คนอย่างฉันไม่ใช่เป็นคนใจเพชร
ถึงไม่เข็ดเจ็บไม่จำสมน้ำหน้า
เพียงรอยเเสร้งเเฝงเศร้าในเงาตา
ฉันก็ล้าอ่อนแรง...เกินเเข็งใจ...


 น้อยใจแล้วด้วย

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, ก้าวแรกฯ..., สล่าผิน, พิมพ์วาส, สุนันยา, ไร้นวล^^, อริญชย์, Music, ดุลย์ ละมุน, Khuankhop, รัตนาวดี, panthong.kh, บูรพาท่าพระจันทร์, แป้งน้ำ

ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
06 กันยายน 2012, 10:06:PM
พิมพ์วาส
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 422
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 806


Pretending is the beginning of changes.


profile.php?id=100002905344846
« ตอบ #1 เมื่อ: 06 กันยายน 2012, 10:06:PM »
ชุมชนชุมชน

ขณะรุ้งมุ่งทอโยงก่อสี
ม่านรักคลี่หนีพรากจากหนไหน
ขณะเพชรเก็จน้ำหยดร่ำไป
อาบลงใบหน้าหวานแอบซานซม

กลีบดอกพลิ้วลิ่วลอยปลายก้อยฟ้า
ยิ้มอำลาคราหนึ่งก่อนดึงห่ม
จูบประทับกับฝันอันน่าชม
สุดท้ายลมคงหอบคำตอบคว้าง

ฉันคงเป็นเช่นดอกไม้ชอกช้ำ
ลมยีทำจำหมุน...หุนหันห่าง
สุดท้ายซบกลบยิ้ม...อยู่ริมทาง
กลีบจำหมางแหว่งขาดบาดเป็นรอย

ซบดินแล,แพรผีเสื้อบินเหนือเด่น
จนไกลเร้นเห็นอยู่ดูมิถอย
เหมือนยิ้มเหยาะเหมาะสมในคมพลอย
ให้แอบได้ใจน้อย...ปอยน้ำตา

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : อริญชย์, Music, ดุลย์ ละมุน, ก้าวแรกฯ..., Khuankhop, รัตนาวดี, บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, แป้งน้ำ, สล่าผิน

ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ความผกผันของเวลา  เฉือนเจตนาของอารมณ์
06 กันยายน 2012, 10:43:PM
Music
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 754
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,682


ขว้างไปยิ่งแรง-ยิ่งกลับมาเร็ว


« ตอบ #2 เมื่อ: 06 กันยายน 2012, 10:43:PM »
ชุมชนชุมชน

ซึ้งจัง

มีหัวใจ.ไว้รักเธอ.จึงเผลอพลาด
ยอมเป็นทาส.แห่งจิต.ผิดฝั่งฝา
ไม่ลุ่มล่าม.ถามไถ่.ไหนภรรยา
กลัวเวลา.คิดถอนตัว.ยิ่งพัวพัน

มีหัวใจ.ไว้รักเธอ.จึงเผลอเจ็บ
ต้องห่อเก็บ.ผลรวม.ที่ร่วมฝัน
รู้ความจริง.จำจาก.พลัดพรากทัน
ส่วนสำคัญ.ให้"กินน้ำใต้ศอก".ขอ..บอก NO

 อายจัง

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ดุลย์ ละมุน, ก้าวแรกฯ..., Khuankhop, รัตนาวดี, อริญชย์, บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, แป้งน้ำ, สล่าผิน, พิมพ์วาส

ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

...อย่าคิดว่ายาก.แต่ทำได้../..ควรทำให้ได้.แม้มันจะยาก...
07 กันยายน 2012, 12:04:AM
Khuankhop
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 12
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 12



« ตอบ #3 เมื่อ: 07 กันยายน 2012, 12:04:AM »
ชุมชนชุมชน

   


     ขณะรู้ทอไหมโยงใยฟ้า
คนเหว่ว้ายิ่งเหลิงเริงรอยฝัน
ขณะเมฆรอยเลื่อมพรายเชื่อมกัน
นึกถึงวันรันทดท้อทรมาณ

     ดอกไม้ในหัวใจฉันมันตายเเล้ว
รอยรากเเก้วเถือทิ้งไร้กิ่งก้าน
ยังหวังหนอพรุ่งนี้จะคลี่บาน
รินรสหวานพิศวาสมหยาดทรวง

     คนเคยรักย่อมซึ้งถึงค่ารัก
ใจประจักษ์อยากให้อย่างไม่หวง
พยาบาทไม่คิดผูกแม้ถูกลวง
มีแตห่วงแต่หมายขอตายแทน

     ทนเธอมาทุกหนยังทนได้
ทนกี่ครั้งเป็นไรไม่เจ็บแสน
ถึงโลกจะติฉินอย่างหมิ่นแคลน
ฉันก็แค่นยิ้มได้อย่างทายท้า

     คนอย่างฉันไม่ใช่เป็นคนใจเพชร
ถึงไม่เข็ดเจ็บไม่จำสมน้ำหน้า
เพียงรอยเเสร้งเเฝงเศร้าในเงาตา
ฉันก็ล้าอ่อนแรง...เกินเเข็งใจ...


 น้อยใจแล้วด้วย


น่าสงสารจริงๆ

ขณะรุ้งทอครอบครึ่งขอบฟ้า
มีดวงตาขุ่นหมองนองน้ำใส
และเมื่อแสงสุรีย์หรี่ดวงไฟ
ก็นึกรู้ความในใจอยากลา

ปลูกดอกรักเอาไว้อยู่ในอก
กลับถูกยกออกไปอย่างไร้ค่า
จงอย่าอ้างว่าฉันลืมสัญญา
เธอย่อมรู้ดีว่า...ฉันอาดูร

เธอตระหนักค่าที่ฉันมีให้
ว่ามาก-น้อยเพียงใดหรือให้ศูนย์
แต่รักที่ฉันมีทวีคูณ
มันเพิ่มพูนตามวันเช่นนั้นเลย

ถ้าบาดหมางใจกันแล้วหันหนี-
มันจะดีกว่ากล่าวคำจงทำเฉย
แต่ถ้าเธอก็ต้องหมองเช่นเคย
โปรดจงเผยยิ้มงามจะตามง้อ

เธอมองรุ้งไม่งามเพราะความโกรธ
จะถือโทษฉันไปถึงไหนหนอ
ถ้าเห็นฉันหมดหวังยังไม่พอ
เชิญขุดตอต้นรักไปหักซะ.

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ดุลย์ ละมุน, Music, รัตนาวดี, อริญชย์, บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, แป้งน้ำ, สล่าผิน, พิมพ์วาส

ข้อความนี้ มี 9 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
07 กันยายน 2012, 05:53:AM
รัตนาวดี
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 977
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 3,130


❤ ลองล้มลงดูบ้าง แล้วจะรู้ว่าใครยังอยู่ข้างๆเรา*¨♥


bai.bun.1
« ตอบ #4 เมื่อ: 07 กันยายน 2012, 05:53:AM »
ชุมชนชุมชน



...รักพบเจอ เช่นไร ไปเช่นนั้น
เมื่อถึงวัน จำพราก แม้อยากจะ
ถนอมเฝ้า เอาใจ ไม่เลยละ
ถึงเวลา ต้องผละ ใช่จะทำ...

...ครารักงาม ยามรุ้ง จรุงฟ้า
โยงสีฝัน พรรณา ประสาพร่ำ
แต่วันนี้ รุ้งแสง ทะแยงทำ
สีจางจืด ฤๅช้ำ รักกล้ำกลืน...

...เสี้ยวส่วนของ หัวใจ มีไว้เก็บ
รักหวานเหน็บ เปลี่ยนวัน ผันเป็นอื่น
มิอยากนึก ถึงกาล เมื่อวานซืน
แสร้งฝันว่า มะรืน รักคืนเคียง...

รัตนาวดี
 ลาตายดีกว่าตู

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ดุลย์ ละมุน, บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, แป้งน้ำ, สล่าผิน, พิมพ์วาส, Khuankhop

ข้อความนี้ มี 7 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

..อสงไขย..ใน..ใจ..คุณ...❤... สาวน้อยเซย์ ฮาโหล.....
☆★*•.¸All You Need Is  ℒƠѵℯ ✫*¸.•*¨♥¸.•*★☆
07 กันยายน 2012, 07:19:AM
panthong.kh
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2989
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 8,676



« ตอบ #5 เมื่อ: 07 กันยายน 2012, 07:19:AM »
ชุมชนชุมชน

   


     ขณะรู้ทอไหมโยงใยฟ้า
คนเหว่ว้ายิ่งเหลิงเริงรอยฝัน
ขณะเมฆรอยเลื่อมพรายเชื่อมกัน
นึกถึงวันรันทดท้อทรมาณ

     ดอกไม้ในหัวใจฉันมันตายเเล้ว
รอยรากเเก้วเถือทิ้งไร้กิ่งก้าน
ยังหวังหนอพรุ่งนี้จะคลี่บาน
รินรสหวานพิศวาสมหยาดทรวง

     คนเคยรักย่อมซึ้งถึงค่ารัก
ใจประจักษ์อยากให้อย่างไม่หวง
พยาบาทไม่คิดผูกแม้ถูกลวง
มีแตห่วงแต่หมายขอตายแทน

     ทนเธอมาทุกหนยังทนได้
ทนกี่ครั้งเป็นไรไม่เจ็บแสน
ถึงโลกจะติฉินอย่างหมิ่นแคลน
ฉันก็แค่นยิ้มได้อย่างทายท้า

     คนอย่างฉันไม่ใช่เป็นคนใจเพชร
ถึงไม่เข็ดเจ็บไม่จำสมน้ำหน้า
เพียงรอยเเสร้งเเฝงเศร้าในเงาตา
ฉันก็ล้าอ่อนแรง...เกินเเข็งใจ...

 น้อยใจแล้วด้วย


ขณะรู้ ยังเศร้า เหงาเพียงนี้
ขณะที่ เขาทิ้ง ยิ่งไม่ไหว
ขณะที่ ยังรัก เขากว่าใคร
ขณะที่ หัวใจ ให้เขาครอง

จะเจ็บจำ หนือเปล่า เล่าใจเอ๋ย
จะเจ็บจำ ไหมเอย เคยจองหอง
จะเจ็บจำ ย้ำชัด ขัดใจปอง
จะเจ็บจำ จนต้อง ร้องครวญคราง
พันทอง

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รัตนาวดี, ดุลย์ ละมุน, รพีกาญจน์, แป้งน้ำ, สล่าผิน, KhonBong, Khuankhop

ข้อความนี้ มี 7 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s