ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[น้องมีมี่กวีน้อย]

 
อยู่คนเดียวลำพังอย่างเหงาๆ
มองรอบตัวมีแค่เงาใกล้ตัวฉัน
เห็นคนอื่นเดินจับมือเคียงคู่กัน
ส่วนตัวฉันนั้งเศร้าเหงาเดียวดาย

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ยังมีเงาเศร้าใจทำไมหนอ
เงาเคลียคลอง้องอนอ้อนโฉมฉาย
เป็นเพื่อนแท้แม่นางไม่ห่างกาย
ไม่ทำร้ายหน่ายแหนงหรือแกล้งลวง

เงาไม่มีนี่หนาถึงคราเศร้า
คงว่างเปล่าเหงาใจไร้คนหวง
เหมือนสิ้นไร้ไปหมดกำสรดทรวง
ยิ่งน่าห่วงกว่าเรามีเงาเคียง...

"  บูรพ์  "


 

[น้องมีมี่กวีน้อย]

 
มีแค่เงากับความเหงาที่เป็นเพื่อน
ไม่สามารถลบเลือนความเศร้าได้
แค่อยากพูดแค่อยากจะระบาย
เงากับเหงาพูดไม่ได้มีแต่จะรับฟัง

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

ยังมีเงาเศร้าใจทำไมหนอ
เงาเคลียคลอง้องอนอ้อนโฉมฉาย
เป็นเพื่อนแท้แม่นางไม่ห่างกาย
ไม่ทำร้ายหน่ายแหนงหรือแกล้งลวง

เงาไม่มีนี่หนาถึงคราเศร้า
คงว่างเปล่าเหงาใจไร้คนหวง
เหมือนสิ้นไร้ไปหมดกำสรดทรวง
ยิ่งน่าห่วงกว่าเรามีเงาเคียง...

"  บูรพ์  "






ครั้งหนึ่งเคย            มีเงา          เหงาเป็นเพื่อน
เงาคลาดเคลื่อน           ตามได้          แต่ไร้เสียง
ภาพวันวาน         หยอกเย้า        เจ้าร่วมเรียง
ส่งสำเนียง          เสียงหวาน       ครั้นนิทรา

เคยโอบกอด           พรอดพร่ำ        ร่ำคำรัก
เคยมีตัก           เจ้าหนุน           อุ่นนักหนา
เคยมีคน           ร่วมอยู่            คู่กันมา
มีใบหน้า         ให้ลูบ          จูบทุกคืน


กวีน้อย  ลุ่มน้ำยาว      

[น้องมีมี่กวีน้อย]

 
แต่วันนี้ ก้อไม่มี เหมือนวันเก่า
จากที่เคย โอบกอดเรา อยู่ใกล้ๆ
ตั้งแต่วัน ที่เธอทิ้ง ฉันไป
เหงาหัวใจ เมื่อข้างกาย ฉันไร้เธอ

[อนุวาต]

 

อยู่เหงาๆนั่งกินข้าวไปก่อน
เเม้อาวรณ์ต่อรักที่ห่วงหา
เเต่ท้องอิ่มทําให้ความคิดมา
เดี๋ยวก็หาเจอได้นะคนเรา
ยิ่งตามหาก็ว่ายิ่งไม่เจอ
เเต่ถ้าเผลอเจอไม่ดีคงหายเหงา
อยู่ดีๆเเต่หาเรื่องมันเลยเศร้า
งานเลยเข้าหายเหงาสมดังใจ

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 





มีอักษรามามอบเพื่อปลอบน้อง
ยามหม่นหมองนองหน้าน้ำตาไหล
คิดว่าเป็นเช่นผ้าซับรับหทัย
เช็ดชลนัยน์ให้แม้นดั่งแทนกาย...

"  บูรพ์  "