ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[คุณไสย]

--ความผิดพลั้งครั้งเยาว์--

ความซาบซึ้ง  ยังตราตรึง   แน่นในอก
น้ำตาตก  ไม่สะทก   ไม่หวั่นไหว
แค่อกหัก  เพราะความรัก  มันผิดไป
ไม่ว่าใคร  คนไหนไหน  ต้องเคยเป็น
 
นอนร้องไห้  ปวดหัวใจ  สามวันผ่าน
ยิ้มหน้าบาน  อยู่หน้าบ้าน  มองเห็นเห็น
ใช่เรื่องโต  แฝงอีโก้  ชูประเด็น
ใช่ทุกข์เข็ญ  แสนลำเค็ญ   เกินฝ่าฟัน
 
เคยถูกตุ๋ย  ถูกตลุย  มาจนทั่ว
ใช่เราชั่ว  หลงเมามัว  ตามกระสัน
แค่หลงผิด  ไปนิดนิด  เพราะความมันส์
สุดท้ายนั้น  ความโศกศัลย์  ต้องตามมา
 
แม้มีทุกข์  ยังเจือสุข  อยู่นิดนิด
จนเราคิด  ไหวหวั่นจิต  ยังประหม่า
ผิดทางรัก  ยังตั้งหลัก  ไมโสกา
สิ่งโสภา  ในภายหน้า  นั้นยังมี
 
โอ้รสรัก  ยังตระหนัก  ในคืนสุข
เคยถูกบุก  จนร้องจุก  ยังล้นปรี่
ยังจำฝัง  ถึงความหลัง  ร่วมยินดี
สุขครั้งนี้  แม้ยอมพลี  บั้นท้ายเรา
 
ความซาบซึ้ง  ยังตราตรึง  แน่นในอก
น้ำตาตก  ไม่สะทก  แม้ยามเหงา
ประสบการณ์  ความผันผ่าน  ช่วงวัยเยาว์
แม้โศกเศร้า  แต่คละเคล้า  สุขดื่มจินต์
 
คุณไสย 

[มัดตน]

ครั้งยังเยาว์เราไร้เดียงสาโลก
ร่ายโศลกตามประสาอารมณ์ถวิล
ไม่รู้จักเหตุผล..ไม่ยลยิน
ใครติฉินบ่นพร่ำไม่นำพา

จนวันคืนค่อยค่อยเคลื่อนคล้อยผ่าน
เริ่มซมซานในรู้สึกและรู้สา
ชีวิตล่วงเลยผ่านกาลเวลา
เมื่อหลับตาคราใดใจสะท้อน

หลายเรื่องที่ทำให้หัวใจเจ็บ
ได้แต่เก็บไว้เป็นอุทาหรณ์
หลายเรื่องที่ทำให้ใครร้าวรอน
กราบกับหมอนสวดมนต์แผ่เมตตา

เรียน..เจ้ากรรมนายเวรขอวอนไหว้
ขอท่านได้อโหสิอหิงสา
ทั้งตั้งใจ/ทั้งไร้เจตนา
อเวรา..โหนตุ..ลุแก่กรรม.

[มัดตน]

ภาพความหลังฝังจิตให้คิดครวญ
คิดทบทวนทีไรใจร้องร่ำ
ความจาบัลย์รันทดฉันจดจำ
เพียงแค่คำแค่ไม่กล้า..เอ่ยว่ารัก

ทั้งที่เราต่างรู้อยู่เต็มอก
จึงสะทกทนทุกข์อยู่ขลุกขลัก
ปล่อยให้กาลผ่านกรายเสียดายนัก
จำต้องหักใจข่มอารมณ์ร้าว

นั่นคือความผิดพลั้งครั้งยิ่งใหญ่
เพราะเยาว์วัยไม่กล้าทัก..บอกรักสาว
จึงขุ่นข้องขัดเคืองในเรื่องราว
ยามเมื่อท้าวความถึงอกระทม.

[มัดตน]

ที่รัก.....
แม้เราจักไม่สบฤดีสม
แม้เราต่างร้างไร้มิได้ชม
แม้จะตรมตรอมในฤทัยเรา

ขวัญจิต.....
แม้ชีวิตจะอ้างว้างบนทางเหงา
แม้จะทุกข์เทวษกับเศษเงา
แม้เรื่องเก่าจะกำสรวลกวนจิตใจ

แม้จะวิปลาศขนาดนั้น
แต่ว่าฉันยังเพ้อละเมอใฝ่
คิดถึงวันอำลายังอาลัย
ยังสถิตสนิทในดวงใจนี้.

[มัดตน]

เธอยังจำได้ดีไหมที่รัก
ที่ฉันหักใจเมินแล้วเดินหนี
จากดินแดนพระสมุทรเจดีย์
น้ำตาปรี่หลั่งหล่อคลอเบ้าตา

ทำไมถึงไม่กล้าบอกว่ารัก
มันกุกกักอะไรนะไอ้บ้า
ก็รักล้นข้นเข้มเต็มประดา
ไยมิกล้าบอกเธอ..ไอ้เซ่อเอ๊ย.

[มัดตน]

จนสามสิบปีกว่า..กว่า..
สองเรามาเพ้อพร่ำคำเฉลย
เธอว่าฉันนั้นเป็นเหมือนเช่นเคย
ยังชาเฉยเหมือนรุ่นดรุณวัย

ฉันบอกที่เธอเห็นเป็นเปลือกนอก
กะเทาะออกจะเห็นฉันสุดหวั่นไหว
แข็งแต่นอกแต่ซ่อนอ่อนข้างใน
เคยร้องไห้..แต่มิให้ผู้ใดรู้.