ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพ์วาส]

แด่เธอผู้สร้างสรรค์ : และ : แด่ฉันผู้สรรสร้าง

จิตนาการบรรเจิดงามเฉิดฉาย
จรดปลายดินสอลออสี
ค่อยร่างเส้นบางเบาสีเทานี้
ลงกระดาษตามชี้...ที่ฝันไว้
กระดาษขาวแต้มต่อดินสอขุ่น
คิ้วหยักมุ่นเขียนภาพที่ฉาบให้-
แบบไหนงามหรือสวยด้วยอย่างไร
ลากด้วยใจ เขียนด้วยมือ สื่อความฝัน
ฉันเห็นเธอเขียนภาพฉาบด้วยยิ้ม
ดวงหน้าพริ้มจิตนาคราสร้างสรรค์
บางครั้งเห็นเธอหมองร้องไห้นั้น
ตัวของฉันยากเข้าวาด...ปาดน้ำตา
บางครั้งเธอหน้ามุ่ยมือคุ้ยเขี่ย
ภาพตรงหน้าที่เสียอ่อนเพลียล้า
เธอพักหน่อยพลอยตื่นคืนชีวา
ลงมือมาร่างเส้นเร้นหมองมัว
เธอเริ่มเขียนภาพหนึ่งที่พึงสร้าง



ภาพเธอร่าง หญิง-ชาย พรายยิ้มทั่ว
ดอกไม้,ผีเสืออวดแพรพัว
ทุ่งหญ้วกับเด็กหัวใจเบิกบาน
เด็กชายยิ้มถักไม้ส่งให้มอบ
เด็กหญิงตอบร้อยยิ้มด้วยพริ้มหวาน
เสียงหัวเราะก้องดังแสนกังวาน
หัวใจสานต่อกันในฝันเอย...

เธอลงสีด้วยนามความสดใส
ลงด้วยใจใฝ่ฝันสีสันเผย

เด็กหญิงสวมชุดฟ้าหน้าพริ้งเปรย
เด็กชายเชยชุดเหมาะเจาะเข้ากัน
ทุ่งดอกไม้ส้ม,แดงแฝงความรัก
ดอกหญ้าทักทิวไม้ไกวรัวสั่น
ทุงหญ้าเขียวทาบท้องฟ้าเรืองรองนั้น
กับเด็กหญิงและชายอัน..ปันยิ้มงาม
เด็กชายน้อยค่อยถักดอกหญ้าสวย
มอบเด็กหญิงนั้นด้วยยิ้มไหวหวาม
เด็กหญิงสวมแล้วยิ้มพริ้มพิราม
---มงกุฎดอกหญ้า---

ลงมือในภาพความฝันยามนี้

ฉันเห็นเธอยิ้มออกบอกภาพเสร็จ
ฉันยากเช็ดน้ำตาที่ลาปรี่
เธอยิ้มด้วยใบหน้าพาเปรมปรีดิ์
กับน้ำตาลงหรี่ คลี้ยิ้มมอง
ฉันดูเธอผู้วาดช่างสร้างสรรค์
หัวเราะปันยิ้มแบ่งในแหล่งหมอง
ตัวฉันขอเอ่ยพจน์หยดร้อยกรอง
เธอกับฉันเราสองสุขห้องใจ...

มอบกำลังใจแด่ผู้ที่สร้างสรรค์งานศิลป์ค่ะ หนูว่าเขียนกลอนสบายๆมีความหมายเพราะในตัวเองดีกว่าค่ะบางทีสัมผัสใน อีรุงตุงนังตกใจตัวเองเขียนไปได้อย่างไรก็เคยงงอยู่นะคะ ตอนแรกลองเขียนไม่ค่อยมีสัมผัสในดูค่ะก็ไม่ชินเลยลองเขียนแบบมีสัมผัสในดูนิดหนึ่ง แล้วก็บางอันไม่ให้มีสัมผัสในเลยคิดว่าเพราะในความแต่ถึงแม้ไมเพราะในคำก็ตามทีอยากเขียนกลอนสบายๆไม่รู้เหมือนกันตัวเองไปติดสัมผัสในตั้งแต่เมื่อไหร่เวลาเขียนแล้วไม่มีสัมผัสในเหมือนกับมันจะขาดๆหายๆอะไรสักอย่างแต่พออ่านเนื้อความดูแล้วคิดว่าเพราะค่ะ ใครจะคิดว่าไม่เพราะก็ตามนะคะหนูคิดว่าเนื้อความหนูเพราะมากเลยค่ะ(ชมตัวเองก็เป็น)อย่างไร อย่างไรก็คิดว่าไพเราะในเนื้อความค่ะ^^

อันว่าสร้างสรรค์นี้หนูอยากหมายถึงแบบสร้างสรรค์แบบว่า แบบว่า อย่างไรดีนะ แบบว่าอยากให้มีอะไรใหม่ๆขึ้นมา ส่วนสรรสร้างหนูอยากให้แบบว่า แบบว่า อยากให้เลือกคัดอะไรที่ดีๆมาอะไรประมาณนี้หน่ะค่ะ

[บ้านริมโขง]

จะสร้างสรรค์มั่นหมายอย่าปลายหัก
จงประจักษ์รูปแบบแนบหลักใหญ่
จะเขียนกลอนหลักกลอนป้อนเข้าไป
จารอย่างไรให้เห็นเด่นในที

ทั้งจัดองค์ทรงเครื่องเรื่องเสนอ
ลำดับเธอให้กระจ่างทุกทางที่
ควรตรวจทานการวางทุกอย่างมี
มองสวยดีน่าอ่านงานก็งาม

แนวความคิดเธอสวยด้วยวัยใส
เขียนด้วยใจไหลรื่นตื่นไหวหวาม
จินตนาเธอหรูสู้เติมตาม
อายุนามยังน้อยค่อยบรรจง

อย่าได้หลงชมตนบนความเหลิง
นั้นคือเพลิงเผาจิตหากคิดหลง
ผลงานคือความดีที่ดำรง
ใครเห็นส่งให้ถึงจึงน้อมเอา..นะจ๊ะ.

"บ้านริมโขง"

[สุวรรณ]

ภาพหนึ่งที่พึงสร้าง



ภาพเธอร่าง หญิง-ชาย พรายยิ้มทั่ว
ดอกไม้,ผีเสืออวดแพรพัว
ทุ่งหญ้วกับเด็กหัวใจเบิกบาน
เด็กชายยิ้มถักไม้ส่งให้มอบ
เด็กหญิงตอบร้อยยิ้มด้วยพริ้มหวาน
เสียงหัวเราะก้องดังแสนกังวาน
หัวใจสานต่อกันในฝันเอย...

เธอลงสีด้วยนามความสดใส
ลงด้วยใจใฝ่ฝันสีสันเผย

เด็กหญิงสวมชุดฟ้าหน้าพริ้งเปรย
เด็กชายเชยชุดเหมาะเจาะเข้ากัน
ทุ่งดอกไม้ส้ม,แดงแฝงความรัก
ดอกหญ้าทักทิวไม้ไกวรัวสั่น
ทุงหญ้าเขียวทาบท้องฟ้าเรืองรองนั้น
กับเด็กหญิงและชายอัน..ปันยิ้มงาม
เด็กชายน้อยค่อยถักดอกหญ้าสวย
มอบเด็กหญิงนั้นด้วยยิ้มไหวหวาม
เด็กหญิงสวมแล้วยิ้มพริ้มพิราม
---มงกุฎดอกหญ้า---

ลงมือในภาพความฝันยามนี้

ฉันเห็นเธอยิ้มออกบอกภาพเสร็จ
ฉันยากเช็ดน้ำตาที่ลาปรี่
เธอยิ้มด้วยใบหน้าพาเปรมปรีดิ์
กับน้ำตาลงหรี่ คลี้ยิ้มมอง
ฉันดูเธอผู้วาดช่างสร้างสรรค์
หัวเราะปันยิ้มแบ่งในแหล่งหมอง
ตัวฉันขอเอ่ยพจน์หยดร้อยกรอง
เธอกับฉันเราสองสุขห้องใจ... (น้องพิมพ์วาส)

แล้วสมมติเจ้าหญิงในนิทาน
ผู้มีจิตเบิกบาน หวาน สดใส
ของภาพ คือ เธอนี้ที่ห่วงใย
แบ่งปันน้ำใจให้ฉันตลอดมา
ส่วนฉัน เจ้าชาย ร้อยมงกุฎ
มาลีขาววิสุทธิ์พิสูจน์ค่า-
ความรักภักดีไม่เสื่อมซา
มอบแด่เธอเสมอชีวา ..นิรันดร์
สองเรายิ้มท่ามลมคราห่มฟ้า
มีหมู่ไม้ใบผกามารับขวัญ
เป็นพยานเราสองปรองผูกพัน
ดุจดังเงา เธอฉันไม่ห่างกาย
ดูสิ..ภาพนิทานไหวจังหวะ
ในหัวใจทุกขณะระดะฉาย
คุณค่าแห่งนิทานระยิบพราย
เธอ-ฉันต่างมีความหมายมอบให้กัน
จะจดจำวันนี้เธอสรรสร้าง
ภาพสาวน้อยบอบบาง อย่างรังสรรค์
ให้ฉายชัดปรากฎอยู่ทุกวี่วัน
จนคล้ายว่านิทานนั้นมีชีวิต... (พี่สุวรรณ)

ขอโทษนะคะน้องพิมพ์วาส พี่ทำสีสันบทกลอนน้องเสียหายหมดแล้ว