ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[...สียะตรา..]

......พรุ่งนี้...พรุ่งนี้......ฉัน..สัญญา..ว่าจะเข้มแข็ง

...ก้าวต่อไปเท่าที่มีแรง...เพื่อวันข้างหน้า

...และจะอยู่ด้วย..หัวใจ....เย็นชา

...ลบภาพ..มายา...ทุก..ทุกห้วง...ช่วงที่เคย......มี

[Music]

อักษรดำ..คร่ำครึ..เธอฤเปล่า?
มาส่งข่าว..อยาก..ลบ..เลิกหลบหนี
ฉันไม่เชื่อ..ไม่ช่วย..ด้วยวลี
เพราะคนดี..ซุกซ่อน..ความอ่อนแอ

ไม่น่าใช่..นักสู้..พอดูออก
อย่ามาหลอก..เพื่อบ่น..คนขี้แพ้
ว่าแว่วเสียง..คุ้นคลอ..ยังงอแง
จะอยู่แล..อาการ..หากบานปลาย

ในส่วนลึก..นึกไว้..อยากให้สู้
อย่าอุดอู้..สู้คน..ต้องขวนขวาย
ภาพมายา..เหยียบย่ำ..ที่กล้ำกลาย
พลันมลาย..ดั่งว่า..พลิกฝ่ามือ
..........?..........
วางคำพูด..เสียดแทง..เป็นแรงผลัก
หมายเป็นหลัก..ปักใกล้..ให้ยึดถือ
นักไต่เขา..ครุ่นคิด..พิชิตคือ
การร่ำลือ.."สูงเทียมฟ้า-ใต้ฝ่าเท้า"

 

[...สียะตรา..]

......ขอบคุณ..ขอบคุณ.....และขอบคุณ

...ที่สร้างความ..อบอุ่น....ด้วย"คำ"..เหมือนเสียดสี

...แต่..ขอบอก....นั้นคือ...ยา...ชั้นดี

...พรุ่งนี้......ฉัน...พร้อมที่จะ..เชิดหน้า..อย่างท้าทาย



...........................ขอบคุณค่ะ......................................

[บ้านริมโขง]

คำพรุ่งนี้ผัดวันประกันพรุ่ง
ไยไม่มุ่งวันนี้ดีเหลือหลาย
เหมือนหลบซ่อนไม่อ้างอย่างมีลาย
คนเป็น “ยาย”  ก็อย่างนี้  ทุกที..เล้ย..ย.

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 



ฤๅหัวใจไซร้กระดานมาปานเปรียบ
ลบหมดเรียบเทียบราวผ่าวระเหย
กระดานใจใช้น้ำจิตลิขิตเปรย
ยากเลือนเลยเคยรักมาหักรา

ความตราตรึงซึ้งแทรกชำแรกลึก
ราวผนึกตรึกคิดสักนิดหนา
รักสมานสานเสน่ห์ด้วยเวลา
ซาบวิญญาณ์กว่าจะคิดมาปลิดปลง...


"  บูรพ์  "


 

[-- i*M dAviL --]

หัวใจเหมือน น้ำเปล่า เต็มแก้วใหญ่
ยิ่งบีบคั้น น้ำล้นหาย ยิ่งโหยหา
จะเติมน้ำ ใจฝืนยิ้ม ปริ่มน้ำตา
ยิ่งบาดเจ็บ ยิ่งรักษา ยิ่งฆ่ากัน
------------
ให้หัวใจ ยังเป็นน้ำ ที่ใสนิ่ง
ปล่อยมายา แค่ภาพจริง เพียงในฝัน
ให้น้ำใส ยังว่างเปล่า เติมผูกพัน
รอสักวัน คุณค่านั้น แด่คนสำคัญและคู่ควร

[ไพร พนาวัลย์]

       

ภาพมายาเคยเห็นยังเด่นชัด
จะถู,ขัด,อย่างไรคงไม่หาย
ยังซาบซึ้งตรึงจิตนิมิตพราย
ยังชูปลายสลอนยามอ่อนแอ

อยากจะลบจะเลือนที่เปื้อนเปรอะ
ความเลอะเทอะทับถมทั้งจม,แช่
ดั่งขยะหัวใจที่พ่ายแพ้
หาทางแก้อย่างไรยังไม่เจอ

จึงขอเก็บของำขอจำไว้
ประทับใจทุกครั้งที่พลั้งเผลอ
ความดีงามยังอยู่เคียงคู่เธอ
ขอปรนเปรอด้วยใจแม้ไร้เงา

“ไพร พนาวัลย์”