พอ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
24 พฤศจิกายน 2024, 02:36:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: พอ  (อ่าน 1781 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
05 สิงหาคม 2012, 10:31:AM
อนุวาต
LV5 ศิลปินเอกแห่งตำบล
*****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 10
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 65



« เมื่อ: 05 สิงหาคม 2012, 10:31:AM »
ชุมชนชุมชน

..........................สันเอยสันโดษ
ธรรมของชาวโลก......เเปลว่าพอดี
พ่อกินพอใช้............พอเหมาะพอดี
เอาพอเเค่มี.............เพียงใช้เท่านั้น
..........................จึงขอบอกไว้
ลองเอาไว้ใช้............อยู่ทุกๆวัน
ผลดีออกมา..............จะได้สุขสรรค์
มีสุขทั่วกัน................ทั้งท่านเเละเธอ
............................ชาตินี้มีผล
เป็นปัจจัยดล..............ให้สุขเลิศเลอ
มีกินมีใช้...................มีเหลือไม่เบื่อ
ตายเเล้วต้องเชื่อ...........ได้ไปสรรค์
..............................คําว่าพอดี
คือสันโดษนี้................มีคุณอนนันต์
ใครทําย่อมได้..............ดังที่ว่านั้น
จะดีสุขสันต์...............ทุกวันทุกคืน เคารพรัก



ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Prapacarn ❀, blues, รพีกาญจน์

ข้อความนี้ มี 3 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
07 สิงหาคม 2012, 06:22:PM
อนุวาต
LV5 ศิลปินเอกแห่งตำบล
*****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 10
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 65



« ตอบ #1 เมื่อ: 07 สิงหาคม 2012, 06:22:PM »
ชุมชนชุมชน

รู้จักพอก่อสุขทุกเวลา
มิฝันหาไขว่ขว้าสิ่งทั้งผอง
พอคํานี้มีดีตามครรลอง
คนทั้งผองทําไว้คงจะดี

พอในรักยากนักที่จักพอ
เพราะรักหนอทําใจให้ทุกขี
เพราะชื่อว่าใจคนเปลี่ยนทุกที่
พอรักนี้ยากนักที่จักพอ


เขากล่าวว่าคนเราพบกันนั้น
สามเดือนนั้นไหวหวั่นพรํ่าเพ้อขอ
ตามความใคร่ชอบใจนวลละออ
มองบนฟ้านี่หนอคือหน้าเธอ


เกินจากนั้นท่านว่าเป็นความรัก
ดังหลายคนที่รู้จักกันเสมอ
หวานชื่นมื่นทั่วกันฉันเเละเธอ
เเต่อย่าเผลอยังรักอีกเเน่นอน

อย่างที่ว่าหัวใจนั้นไม่เที่ยง
มันจึงเสี่ยงทําให้ใจนั้นหลอน
จึงมีร้างหักอกเเละจากจร
ล้วนเกิดจากไม่อาทรเอื้อต่อกัน

เหตุดังนั้นรักกันต้องห่วงหา
ช่วยเหลือเกื่้อกูลมาให้สุขสรรค์
เเม้นรักห่างจืดจางห่างเหินกัน
กลับตั้งมั่นอยู่ได้ด้วยอาทร

คงพอรักพอใจชายหญิงเดียว
เเม้เเลเหลียวเจอใครให้ใจหลอน
คงอาทรรักมั่นอย่างถาวร
พอรักกลอนครานี้จบทีเอย

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : blues, รพีกาญจน์, Music

ข้อความนี้ มี 3 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s